8 Οκτώβρη: Μιά μέρα σαν και σήμερα Δολοφονήθηκε ο ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ

8 Οκτωβρίου 1967. Βολιβία. Δέκα επτά αντάρτες με αρχηγό τον θρυλικό κομμαντάντε Τσε Γκεβάρα έχει πάρει τις θέσεις της στο φαράγγι του Γιούρο. Η μάχη του Γιούρο ήταν ιδιαίτερα σκληρή. Οι δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού, ενισχυμένες από βορειοαμερικανούς «συμβούλους» περικύκλωσαν την ομάδα των ανταρτών. Μια αγρότισσα είχε δώσει την πληροφορία στον κυβερνητικό στρατό ότι είχε ακούσει ομιλίες κοντά στις εκβολές του Ρίο Γκράντε στο Σαν Αντόνιο.

Από την ανταρτική ομάδα κινδύνεψε περισσότερο ο Σιμόν Κούμπα, βολιβιανός ανθρακωρύχος, που ακολούθησε τον Κομμαντάντε στα βουνά. Τον Ερνέστο "Τσε" Γκεβάρα ντε λα Σέρνα , γεννημένο στο Ροσάριο της Αργεντινής στίς 14 Ιούνη του 1928 και εναν απο τους μεγαλύτερους επαναστάτες του 20ου αιώνα.

Το γιατρό από την Αργεντινή, που στις φλέβες του έτρεχε βάσκικο και ιρλανδέζικο αίμα, που από τα πρώτα χρόνια της ζωής του πάλευε με το θάνατο, με το άσθμα που του έκοβε την αναπνοή και που πάντα έκανε το αντίθετο.

Το γιατρό που έφτασε από το Μάτσου Πίτσου μέχρι την καπιταλιστική μητρόπολη, για να μάθει πώς λειτουργεί το «κόλπο».

Εκείνον που πίστεψε στον Φιντέλ και τον ακολούθησε στη Σιέρρα Μαέστρα, για να μπει νικητής την Πρωτοχρονιά του 59 στην Αβάνα.

Στη μάχη με τους κυβερνητικούς ο Τσε τραυματίστηκε στα πόδια και ήταν ο Κούμπα που τον φορτώθηκε, για να τον απομακρύνει από τη ζώνη πυρός. Μια ακόμη ριπή τραυμάτισε και πάλι τον Τσε. Τότε ο Κούμπα τον ακούμπησε κάτω, για να ξαναρίξει.

Ο Κομμαντάντε βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση ωστόσο πρόβαλε μια τελευταία αντίσταση. Με το ένα χέρι πιάστηκε από ένα δέντρο και με το άλλο πυροβόλησε με το Μ2, παρά το βάρος του όπλου. Μια σφαίρα τον τραυμάτισε στη δεξιά κνήμη και μια άλλη χτύπησε στη λαβή του όπλου. Το Μ2 έπεσε κάτω με σπασμένη την κάννη και η σφαίρα καρφώθηκε στο δεξί του μπράτσο.

Ο Τσε συνελήφθη αιχμάλωτος. Ήταν πολυτραυματίας, αλλά η ζωή του δεν κινδύνευε. Οδηγήθηκε στην Ιγιέρα, σε απόσταση δώδεκα χιλιόμετρα από το πεδίο της μάχης.

Δύο άνδρες κρατούσαν στα χέρια τους την τύχη του. Ο λοχαγός Γκάρυ Πράδο Σελγάδο –επικεφαλής του λόχου των ρέηντζερς γιος στρατηγού που είχε χρηματίσει υπουργός πολέμου, αμερικανοσπουδαγμένος, αριστοκράτης που τον αποκαλούσαν «καμπαγιέρο ινγκλές» και τον συνταγματάρχη Αντρές Σέλνις –διοικητή της τρίτης μοίρας πυροβολικού του τακτικού στρατού, ευρωπαϊκής καταγωγής. Ο Τσε κουβέντιασε και με τους δύο σε μια μισοσκότεινη άδεια αίθουσα του σχολείου της Ιγιέρα.
Οι συσκέψεις ανάμεσα σ’ αυτούς που είχαν αιχμαλωτίσει τον Τσε και την Λα Πας έληξαν το πρωϊ της 9ης Οκτωβρίου. Η απόφαση έλεγε ότι ο Τσε έπρεπε να θανατωθεί στον τόπο που εκρατείτο. Ήταν καθισμένος κάτω κι ακουμπούσε στον τοίχο. Ο λοχαγός Πράδο έριξε μια ριπή εναντίον του και ο συνταγματάρχης Σέλνις, μια σφαίρα εννέα χιλιοστών που διαπέρασε την καρδιά και τον πνεύμονα.

Ο Τσε ήταν νεκρός! «Έφυγε» παίρνοντας μαζί του «μονάχα τη θλίψη ενός τραγουδιού που δεν τελείωσε...»!