'Ενας στους 4 Έλληνες έχει λογαριασμό χρήστη στο facebook, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Facebakers.
Πάνω από 2,8 εκατομμύρια, είναι οι Έλληνες, που δημιούργησαν προφίλ, ενώ πάνω από 1,5 εκατομμύριο είναι οι ενεργοί χρήστες, με τους άντρες να ξεπερνούν σε πλήθος τις γυναίκες.
Στην παγκόσμια κατάταξη κατέχουμε την 28η θέση, αρκετά ψηλά, αν σκεφτούμε ότι δε σκίζουμε κιόλας σε ταχύτητα διείσδυσης στην επιστήμη των ψηφιακών τεχνολογιών.
Πρώτη θέση στην κατάταξη έχουν οι ΗΠΑ, με σχεδόν 126.000.000 χρήστες, ενώ έπεται η Ινδονησία με 25.000.000 λογαριασμούς, και με μεγάλη αγάπη στο Farmville.
Ενα έκτακτο ΔΣ και μία ανακοίνωση έδωσαν την... πολυπόθητη (Για τούς έχοντες συμφέρον και άγρια πιέζοντες )αναστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων στο "Κέρδος" λόγω της απόλυσης του εκπροσώπου. Μάχη έδωσε ως την τελευταία στιγμή ο Σόμπολος να σταματήσει η απεργία χωρίς καμία δέσμευση...Μαζι του και ο Κυρίτσης. Η Μαγιάση έκανε μία προσπάθεια να τα συμβιβάσει και τελικά ψήφισε λευκό. Απόντες οι Βλαβιανός, Πετραλιά, Ράμμος και Τσαλαπάτης (ως συνήθως).
Οι υπόλοιποι (Νταουντάκη, Νταβανέλος, Κουμπιάς, Βιδάλη) αποδέχθηκαν, μετά απο σκληρή μάχη, την αναστολή αλλά με συγκεκριμένες δεσμεύσεις που ικανοποιούν τον ίδιο τον εκπρόσωπο και τους εργαζόμενους (έτσι όπως είχε εκφραστεί και στη συνέλευση της προηγούμενης ημέρας (Υπερασπιζόμαστε ανυποχώρητα τον εκπρόσωπο αλλά τροποποιούμε την στάση μας για να δοθεί χρόνος για σκέψεις και διαπραγματεύσεις). Μετά απο αυτό, εκδόθηκε η πιό κάτω ανακοίνωση:
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ αποφάσισε την αναστολή των προγραμματισμένων, από την ερχόμενη Δευτέρα 19/7, απεργιακών κινητοποιήσεων, μετά τη δέσμευση της εκδότριας εταιρείας της εφημερίδας «ΚΕΡΔΟΣ», ότι τον Σεπτέμβριο θα επανεξετασθεί το θέμα του απολυθέντος συναδέλφου Τζώρτζη Ρούσσου και ότι δεν θα υπάρξουν απολύσεις από την εφημερίδα.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση ότι θα αντιδρά δυναμικά και αποφασιστικά σε κάθε απόπειρα απόλυσης συνδικαλιστικού εκπροσώπου στις επιχειρήσεις ενημέρωσης. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν είναι κοινή η εκτίμηση ότι τέτοιες «πρωτοβουλίες» της εργοδοσίας ή διευθυντικών στελεχών αποτελούν, πλέον, την πρόφαση για κύμα απολύσεων συναδέλφων!
Στην εφημερίδα «ΚΕΡΔΟΣ», μετά την απόλυση του εκπροσώπου των εργαζομένων Τζώρτζη Ρούσσου, πραγματοποιήθηκαν οι εξής απεργίες: 9/7 24ωρη, 13 & 14/7 48ωρη, 16/7 24ωρη, που ανέδειξαν το αίτημα των συντακτών της εφημερίδας για την ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου μας.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ καλεί τους συντάκτες του «ΚΕΡΔΟΥΣ» σε Συνέλευση στα γραφεία της εφημερίδας, τη Δευτέρα 19/7, στις 6 μ.μ.
...Παρά τίς "φιλότιμες" προσπάθειες των κολλητών του Διευθυντή (στήν εφημερίδα αλλά και στο ΔΣ) να τίς σταματήσουν...
Μετά απο πολύωρη συνεδρίαση το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ κατέληξε σε μιά απόφαση υλοποίησης τής εξαγγελίας του οτι δεν πρόκειται να κάνει πίσω αν δεν ακυρωθεί η απόλυση του συνδικαλιστικού εκπροσώπου της εφημερίδας.
Θλιβερή εικόνα απο τη συνεδρίαση η στάση του Σόμπολου ο οποίος, χωρίς κανένα επιχείρημα, επέμενε να μήν γίνει η απεργία ώσπου...να δούμε.Δεν του πέρασε καθώς την πρότασή του ψήφισαν μόνο οι δικοί του, κι αυτοι μόνο απο "κομματική" πειθαρχία αν και ήταν εμφανώς σε πολύ δύσκολη θέση καθώς και αυτοί πίστευαν ότι ένα Σωματείο δεν μπορεί να επιτρέπει απόλυση εκλεγμένου εκπροσώπου του.
Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε απο την ΕΣΗΕΑ αναφέρεται:
"Συνεχίζονται οι απεργιακές κινητοποιήσεις στο «ΚΕΡΔΟΣ» μετά την άκαμπτη στάση της Διεύθυνσης και της εργοδοσίας να ανακαλέσουν την απόλυση του συνδικαλιστικού εκπροσώπου της εφημερίδας Τζώρτζη Ρούσσου. Μετά την 48ωρη απεργία σήμερα Τρίτη, και αύριο Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010, στην οποία οι δημοσιογράφοι συμμετείχαν μαζικά, το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ αποφάσισε σήμερα: ---Νέα 24ωρη απεργία την Παρασκευή, 16 Ιουλίου 2010 από τις 6 το πρωί μέχρι το Σάββατο, 17 Ιουλίου στις 6 το πρωί. ---Κλιμάκωση των κινητοποιήσεων την επόμενη εβδομάδα.
Το Δ.Σ. της Ενωσης αποφάσισε επίσης να καλέσει τους συναδέλφους σε συνέλευση στην Αίθουσα Συνεδρίων της ΕΣΗΕΑ (1ος όροφος) αύριο Τετάρτη, 14 Ιουλίου στις 3 το μεσημέρι.
Η απόλυση συνδικαλιστικού εκπροσώπου είναι για ένα Σωματείο «Casus Belli» και η ΕΣΗΕΑ δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τις ιστορικές θέσεις της για την υπεράσπιση του δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι, καθώς και την ελευθερία της έκφρασης. Υπενθυμίζουμε ότι ο εκπρόσωπος της εφημερίδας απολύθηκε επειδή αντέδρασε στη λογοκρισία, που διαπράχθηκε σε δημοσιογραφικό κείμενό του, για τα εργασιακά μέτρα της Κυβέρνησης".
Ο δημοσιογράφος Μάρκο Αουρέλιο Μαρτίνες Τιχερίνα απήχθη και δολοφονήθηκε με μία σφαίρα στο κεφάλι το περασμένο Σάββατο στο βόρειο Μεξικό, αυξάνοντας στους εννέα τον αριθμό των επαγγελματιών του Τύπου που έχουν δολοφονηθεί στη χώρα από τις αρχές του έτους, ανακοίνωσε η αστυνομία.
Ο 45χρονος εργαζόταν ως δημοσιογράφος στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό Λα Τρεμένδα στο Μοντεμορέλος στην Πολιτεία Νουέβο Λεόν.
Η προηγούμενη δολοφονία δημοσιογράφου διαπράχθηκε μόλις μία εβδομάδα νωρίτερα. Ο 27χρονος Χιούγκο Αλφρέδο Ολιβέιρα, συνοδιοκτήτης με τον πατέρα του της εφημερίδας Ελ Δία στο Μιτσοακάν (δυτικά) είχε βρεθεί με τρεις σφαίρες στο κεφάλι.
Το πτώμα του Ολιβέιρα βρέθηκε κοντά σε περιοχή όπου είχε προηγηθεί ανταλλαγή πυρών στην πόλη Απατζινγκάν στην πολιτεία του νότιου Μιτσοακάν, δήλωσε εκπρόσωπος της Εισαγγελίας. Η οικογένεια του Ολιβέρα ανακοίνωσε ότι οι δράστες εισέβαλαν στο γραφείο του και πήραν φακέλους και σκληρούς δίσκους υπολογιστών. Ο Ολιβέρα εργαζόταν στις τοπικές εφημερίδες "Ελ Ντία ντε Μιτσοακάν" και στην "Λα Βοζ ντε Μιτσοακάν".
Το Μεξικό είναι η πλέον επικίνδυνη χώρα της αμερικανικής ηπείρου για τους δημοσιογράφους. Πριν την τελευταία δολοφονία, η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα είχε καταμετρήσει 64 δολοφονίες δημοσιογράφων από το 2000. Δημοσιογράφοι είναι συχνά τα παράπλευρα θύματα του πολέμου των καρτέλ των ναρκωτικών, που ανταγωνίζονται για τον έλεγχο του λαθρεμπορίου προς τις ΗΠΑ.
Απαγωγή στη Νιγηρία
Αλλά και στη Νιγηρία, τρεις δημοσιογράφοι απήχθησαν από ενόπλους, οι οποίοι ζητούν λύτρα ύψους 250 εκατ. νάιρα (περίπου 1,66 εκατ. δολάρια) για να τους απελευθερώσουν, όπως ανακοίνωσαν η αστυνομία και οι σύναδελφοί τους.
Με σήμα καμπάνα, εκπομπή σε 16:9 και πρόγραμμα του Nickelodeon εκπέμπει από σήμερα το LOCAL TV στο 35 UHF. To κανάλι που ξεκίνησε από τη Γλυφάδα, με σήμα αρχικά μόνο στα νότια προάστια και μεταδόσεις δημοτικών συμβουλίων, πρόσφατα μετακόμισε στις εγκαταστάσεις του MTV στο Χαλάνδρι, μιας και πλέον είναι συμφερόντων του Βίκτορα Ρέστη. Παρότι μάλιστα λεγόταν ότι ο εφοπλιστής ήθελε να το μετατρέψει σε ελληνικό E! Entertainment σήμερα βγήκε με παιδικό πρόγραμμα… Για να δούμε…
Σχεδόν 20 άτομα αποχώρησαν τις τελευταίες ημέρες από τις εκπομπές του Alpha, που προχωρά «αθόρυβα» σε μειώσεις θέσεων σύμφωνα με την Realnews.
Με το τέλος της σεζόν, στελέχη του σταθμού ανακοίνωσαν σε δημοσιογράφους και τεχνικούς -που, ως επί το πλείστον, εργάζονταν με μπλοκάκι- ότι δεν θα ανανεωθεί η συνεργασία τους.
Απώλειες καταγράφηκαν στον «Καφέ με την Ελένη» με την απομάκρυνση τουλάχιστον 4 ατόμων, στο «Πάνω στην ώρα», στο «Μες στην καλή χαρά», αλλά και στο «Κους κους το μεσημέρι». πηγή: tvnea.
"Μόνον οι ανόητοι µπορεί να θεωρούν τέτοιες εποχές ότι αλλάζει ραγδαία ο κόσµος αλλά η βιτρίνα του, η τηλεόραση, θα µείνει ανέγγιχτη να διαφηµίζει τα ίδια παλιά προϊόντα.
της Πόπης Διαμαντάκου
Περισσότερο από αναµενόµενο το τέλος της συνεργασίας του ΑΝΤ1 µε την Τατιάνα Στεφανίδου. Ηρθε να προστεθεί στην µε παρόµοιο τρόπο αποµάκρυνση του συζύγου της, ο οποίος είχε προσφερθεί να γίνει ο «µοχλός» µέσω του οποίου είχε πιεστεί προς αποχώρηση η Ελλη Στάη, ενώ προηγουµένως το πέρασµά του από µικρές τηλεοπτικές επιχειρήσεις, όπως το Channel 9, δεν άφησαν καµιά αµφιβολία για τα νέα ήθη τα οποία διαµορφώνονταν.
Ουδείς µπορεί να ισχυριστεί ότι δεν υπήρξαν σηµάδια από νωρίς. Π.χ. ο Μικρούτσικος, ο οποίος ήταν και από τους πρώτους που βρέθηκε εκτός αγοράς. Μπορεί η τηλεόραση να υπηρετεί το παράλογο αλλά οι εξελίξεις σε αυτήν υπόκεινται αποκλειστικώς στους νόµους της κοινής λογικής.
Σε µια τηλεοπτική αγορά της οποίας η ανάπτυξη βασίστηκε σε βίαια φαινόµενα, πρώτοι θα πληρώσουν τις επίσης βίαιες διορθωτικές κινήσεις εκείνοι που τα υπηρέτησαν. Ιδίως αν παραµείνουν ξεχασµένοι στις δάφνες του ψευδοσταριλικιού τους.
Ωστόσο κάθε κρίση δεν επιβεβαιώνει παρά το πόσο θαµπωµένοι από τους τηλεοπτικούς προβολείς παραµένουν οι τηλεσταρούµπες, ανίκανοι να διακρίνουν τις αλλαγές των καιρών. Για παράδειγµα ο κόσµος βούλιαζε στην κρίση, ο τόπος βάδιζε στον γκρεµό και η Τατιάνα Στεφανίδου έκανε εκποµπή για το δράµα ωραίας αοιδού που είχε µείνει χήρα επειδή ο σύζυγός της, επιχειρηµατίας της νύχτας, είχε λογαριασµούς προς ξεκαθάρισµα. Οι δυο τους σε µια σκηνή αλήστου µνήµης, πέντε η ώρα το απόγευµα µε µακριές τουαλέτες και πέντε στρώσεις µάσκαρα, έκλαιγαν τον εκλιπόντα. Εκτός από το σπαρταριστό γέλιο που προκαλούσε η σκηνή µε όλο τον σεβασµό προς το πένθος µιας γυναίκας που είναι µάνα αποτελούσε και µνηµείο επαρχιώτικου τηλεσουσουδισµού.
Τι να πρωτοθυµηθούµε, µε αποκορύφωµα την εκποµπή µε την τραγουδοµοντέλα - πορνοντίβα που απλώς επιβεβαίωσε τη φτηνιάρικη τηλεόραση, της οποίας το ψευδολούστρο του καθωσπρεπισµού κόστιζε ακριβά. Είναι προφανές ότι δεν τελειώνει µε την αποχώρηση της Τατιάνας από τον ΑΝΤ1 το είδος αυτό της τηλεόρασης, µπορεί να το πάρει µαζί της αλλού απλώς θα το πουλάει φτηνά, όπως δεν καταργήθηκε ο κιτρινισµός µε την αποµάκρυνση του Ευαγγελάτου, ούτε το ριάλιτι επειδή δεν υπάρχει ο Μικρούτσικος.
Και αν τέλειωσαν οι ξανθές πρωινατζούδες, όπως εδώ και καιρό υποστηρίζαµε προκαλώντας την µήνιν του µεσηµεριανάδικου σύµπαντος που προστάτευε την «Ελενίτσα» του, δεν είναι γιατί καταργήθηκε το ντεκαπάζ, αλλά γιατί θρυµµατίστηκαν από τις βίαιες αλλαγές του κόσµου τα πρότυπα της αφασίας, της φαντεζί χαζοµάρας και του σουσουδισµού που υπηρέτησαν. Ουδείς θέλει να ταυτίζεται πλέον µε ό,τι σαθρό τού θυµίζει τα όνειρα µιας άλλης εποχής που σήµερα έγιναν εφιάλτες.
Οχι, δεν θα τελειώσει ούτε το τρας. Πάντα θα γοητεύει και αυτός θα είναι ο λόγος για τον οποίο µια τηλεόραση σε κρίση κάθε άλλο παρά θα το αρνείται. Αυτό που άλλαξε είναι η συνείδηση του κοινού, ότι όλα όσα διαφηµίζονταν από τις σταρούµπες της τηλεόρασης µε τους χλιδάτους γάµους, τις βίλες και τα χαϊλίκια των διακοπών τους, δεν ήταν παρά προπέτασµα χρυσού καπνού για να κρυφτεί η κοινωνία της λαµογιάς, του βιζιτιλικίου και του εύκολου χρήµατος, το οποίο σήµερα λείπει από τα ταµεία, στα οποία είχε στηρίξει το µέλλον του. Και επειδή η τηλεόραση παραµένει ένα µέσον προσανατολισµένο στην αγορά, υποχρεωµένο να βρίσκει αγοραστές, θα πρέπει να πουλάει προϊόντα τα οποία να γίνονται αποδεκτά. Οσο για τις αποµακρύνσεις υποτιθέµενων αστέρων, καµιά τηλεοπτική επιχείρηση δεν χάνει δηµοφιλή πρόσωπα. Ολες έχουν κάνει τις έρευνές τους στην αγορά για το ποιους αποδέχεται το κοινό στο οποίο απευθύνονται.
Ραγδαίος ξεπεσµός και κυνισµός
Οχι, δεν τέλειωσε ο τηλεπολτός. Ξέπεσε όµως. Απλώς εξακολουθεί να παράγει θέαµα ο σπαραγµός του. Με τους παρατρεχάµενους και όσους εξασφάλιζαν την τηλεπαρουσία τους χάρη σε αυτόν να καταφεύγουν από τηλεπαράθυρα και πάνελ, σε έναν υστερικό, πρωτοφανή γκεµπελισµό, εναντίον οποιουδήποτε πει την πικρή αλήθεια, που όµοιό του ούτε τα πιο στυγνά καθεστώτα δεν είχαν τολµήσει να εξαπολύσουν εναντίον αντιφρονούντων. Και σε αυτό το είδος πρωτοστάτησε η Τατιάνα δείχνοντας τον δρόµο σε µαγεµένους από σταριλίκια πανελίστες.
Και όχι, δεν έχει ο καιρός γυρίσµατα. Ακολουθεί την ευθεία προς τον γκρεµό που ανοίγουν πάντα η τυφλή διάλυση κάθε αξίας, κάθε σεβασµού σε κανόνες και ανθρώπινες προσωπικότητες. Ο µόνος που παραµένει κυρίαρχος είναι ο τηλεοπτικός κυνισµός. Και δεν ξεχωρίζει στόχους. Απλώς, ορισµένοι παραµένουν πιο προστατευµένοι, γιατί, µην τρελαθούµε, ουδείς εκ των ακριβοπληρωµένων τηλεστάρ είναι «απλός εργαζόµενος».
Οι απλοί εργαζόµενοι είναι αυτοί που µένουν βουβοί απέναντι από το γυαλί, να πληρώσουν το µάρµαρο για τρεις ζωές και βάλε."
Δεν την γνώρισα. Τουλάχιστον ζωντανή. Κάποιες λίγες φωτογραφίες της, ένα χαμόγελο μάλλον καρφωμένο σε ένα λιπόσαρκο πρόσωπο, να αποτυπώνει περισσότερο περιέργεια και άγχος για το φωτογραφικό φακό παρά άνεση . Και έλαχε να την γνωρίσω περισσότερο, μέσα από ένα επιθανάτιο ρόγχο. Τον επιθανάτιο ρόγχο του γιου της, πριν λίγα χρόνια.
Ο πεθερός μου, υπήρξε ένας λιγομίλητος άνθρωπος, λιτός σε όλες του τις εκδηλώσεις, κοινωνικές, οικογενειακές, συναισθηματικές, πολύ σοβαρός, πολύ μετρημένος, πολύ αξιοπρεπής. Ένας εξαιρετικός νομικός παλαιάς κοπής, που όπως ο ίδιος συνήθιζε να λέει «προσπάθησα να υπηρετήσω με τον ίδιο σεβασμό, Θεό και Νόμο.» Γεννημένος στο μεσοπόλεμο, σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας, έχασε τον πατέρα του στον πόλεμο του 40. Και απόμεινε μοναχοπαίδι μιας χήρας αγρότισσας, που αν και ουσιαστικά αγράμματη καταλάβαινε πολύ καλά τι έπρεπε να κάνει για τον μοναχογιό της. Να τον σπουδάσει.
Και το έκανε με άπειρες θυσίες, με άπειρο κόπο, και με άπειρη αξιοπρέπεια. Έδιωξε το γιο της από το χωριό στην πιο μεγάλη κοντινή πόλη να τελειώσει το γυμνάσιο, υποχρεώθηκε σε κάποιους μακρινούς συγγενείς να τον φιλοξενήσουν με το αζημίωτο, και κάθε μεσημέρι πηγαινορχόταν είτε με το λεωφορείο, είτε με τα πόδια -όταν ο μήνας τελείωνε και η πενιχρή σύνταξη δεν έφτανε και για το εισιτήριο του λεωφορείου-, πηγαίνοντας του κάθε μεσημέρι, φαγητό στην καστανιά- το μπρούτζινο ...τάπερ της εποχής-και το ψωμί τυλιγμένο σε ένα λινό πεσκίρι. Ίσως γιατί το αντίτιμο στους συγγενείς δεν έφτανε και για το μεσημεριανό του φαγητό, ίσως γιατί δεν είχε εμπιστοσύνη ότι θα τον περιποιηθούν όπως του έπρεπε ή ίσως και για να τον βλέπει κάθε μέρα. Τον περίμενε στο σχόλασμα του, ακουμπισμένη στον μαντρότοιχο του σχολείου, πήγαιναν λίγο παραπέρα σε ένα παγκάκι στην άκρη της πλατείας, ο νεαρός μαθητής έτρωγε, της έδινε πίσω την καστανιά, και στην ερώτηση του «εσύ έφαγες μάννα;»,η απάντηση της ήταν πάντα «φαγωμένη είμαι εγώ, γιε μου»
Ξεπούλησε κάτι χωραφάκια που είχε προικώον για να τον στείλει να σπουδάσει στην Αθήνα, και όταν της είπε πόσο λαχταρούσε να συνεχίσει έξω, ξεπούλησε και το σπίτι της πηγαίνοντας να μείνει και να γηροκομήσει κάποια θειά, χωρίς καν να τον ενημερώσει, χωρίς καν να τον ...συμβουλευτεί, έτσι για να τον στείλει και στα ...εξωτερικά.
Ο γιος επέστρεψε, με τα πρώτα του λεφτά της ξαναγόρασε το σπίτι, παντρεύτηκε στην Αθήνα, και επέμενε πατώντας πόδι να την φέρει κοντά του. Και την έφερε. Όμως παρά το μεγάλο σπίτι, παρά τις ανέσεις, παρά την παρουσία του γιου, ακόμα και παρά την παρουσία του νιόφερτου εγγονού, εκείνη λαχταρούσε να βλέπει κάθε μέρα τα κύματα που έγλυφαν την αυλόπορτα του δικού της του σπιτιού. Την μεγάλη πόλη δεν την αγάπησε ποτέ, η ξενιτιά είναι πάντα κακή. Κι έτσι, για μια ακόμα φορά έκανε του κεφαλιού της. Επέστρεψε στο κονάκι της.
Και μπορεί ο γιος να είχε μάθει γράμματα πολλά - άλλωστε ποτέ εκείνη δεν κατάλαβε πως χωρούσαν όλα αυτές οι λέξεις που βρίσκονταν στα βιβλία του μέσα στο μυαλό του- και μπορεί το καμάρι και η περηφάνια της να ξεχείλιζε για εκείνον, αλλά όταν το ξεπροβόδιζε σταυρώνοντας τον, έπαιρνε το αυστηρό της ύφος που κουβέντα και αντίρρηση δεν σήκωνε, και του έλεγε
«Να προσεχείς καλά γιε μου, μην γελαστείς και αδικήσεις κανέναν φτωχό άνθρωπο».
Και τις δικές της τις λιγοστές ανάγκες, τις είχε υπερκαλύψει προ πολλού, αλλά είχε πάντα ένα χαρτί που έγραφε με τα κολλυβογράμματα της, τις ...ανάγκες του γείτονα, του παραπέρα, του κουμπάρου στο διπλανό χωριό, του φίλου στο παραδίπλα, του συγγενή της φιλενάδας της, του ανιψιού του συγχωριανού. Για όσους της στάθηκαν κάποτε, αλλά ακριβώς το ίδιο και για όσους την αδίκησαν όταν τους είχε ανάγκη. Αριθμοί, ποσά, δίπλα σε ένα όνομα, συχνά άγνωστο και στην ίδια. «Ποιος είναι πάλι αυτός ρε μάννα;» «Εγώ δεν τον γνωρίζω, η ...κυρα Γιαννούλα, ο ...κυρ Θάνος, η ...παπαδιά, μου το έδωσε, άνθρωπος την ανάγκη μας έχει, για την ψυχούλα του πατέρα σου, γιε μου»
Και κάπως έτσι ...έφυγε ήσυχα, έχοντας κάνει ότι ένοιωθε, ότι καταλάβαινε, ότι νογούσε ότι έπρεπε, έχοντας... ξοδέψει όλη της τη ζωή κατα πώς έπρεπε. Έφυγε, καθισμένη στην πολυθρόνα της με τα μάτια να κοιτούν την θάλασσα έξω από την αυλόπορτα της και με τα χέρια να κρατούν την κορνιζαρισμένη φωτογραφία του μοναχογιού της να αγορεύει σε κάποιο δικαστήριο.
Και κάπως έτσι πέθανε και ο πεθερός μου πριν λίγα χρόνια σε ένα κρεβάτι μιας αθηναϊκής κλινικής. Μέσα σε ένα κορμί ηλικιωμένου αλλά με ένα μυαλό σταματημένο θαρρείς σε εκείνα τα χρόνια, που μαθητής ακούγοντας το κουδούνι που έβγαινε και βαρούσε ο επιστάτης στο προαύλιο, ήξερε ότι η μόνη σταθερά αλλά και φάρος της ζωής του, θα ήταν πάντα εκείνη η μαυροφορεμένη γυναίκα που ακουμπούσε στην μάντρα του σχολειού, με την καστανιά στο χέρι, ή που τον ξεπροβοδιζε με αυστηρή τρυφερότητα που αντίρρηση δεν σήκωνε:«Να προσεχείς καλά γιε μου, μην γελαστείς και αδικήσεις κανέναν φτωχό άνθρωπο».
Όποια γυναίκα- η νοσοκόμα, η γυναίκα του, εγώ- πλησίαζε το κρεβάτι του, της άρπαζε το χέρι σφιχτά, δυνατά, τόσο παράταιρα με το λιπόσαρκο πια κορμί του, την κοίταζε στα μάτια και ρώταγε με μια θαρρείς ιλιγγιώδη αγωνία «εσύ έφαγες μάννα;». Και δεν ησύχαζε αν δεν του απαντούσες «φαγωμένη είμαι γιε μου».
Αυτός ο τόπος, αυτή η χώρα, αυτά τα χωματα, αυτή η Πατρίδα, αυτή η Ελλάδα, χτίστηκε ...έτσι. Μεγάλωσε έτσι. Πρόκοψε έτσι.
Με στέρεα υλικά αυτούς τους ανθρώπους. Αυτούς τους τόσο καθημερινούς ήρωες, που η επίσημη ιστορία δεν θα τους ονοματίσει ποτέ, και που δεν τους γνωρίζουν παρά μόνο οι δικοί τους άνθρωποι. Και στόμα στόμα, θα τους μάθουν και τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα, και τα τρισεγγονα.Πίσω από αυτές τις λίγες γραμμές, πίσω από αυτή την τόσο μικρή ιστορία, είναι χιλιάδες, εκατομμύρια άλλες ίδιες. Ίδιες και απαράλλαχτες. Ο καθένας μας κουβαλάει από μια τέτοια γιαγιά, προγιαγιά, που γνώρισε, που δεν γνώρισε, που έμαθε ή που δεν έμαθε. Αλλά είναι το δικό του το DNA. Είναι η δική του η κληρονομιά, που μόνο χρέος έχει να την διασώσει, να την αναδείξει, να την αυγατίσει. Διπλή και τρίδιπλη. Αυτή ειναι η πραγματική ιστορία. Αυτή είναι η πατρίδα του.
Η δική μου η γενιά, δεν έζησε στέρηση. Η γενιά μου, δεν έζησε ούτε πόλεμους, ούτε εμφύλιους, ούτε θυμάται χούντες. Το ψωμί μάθαμε να μας περίσσευε στο τραπέζι, και συχνά το σιρόπι από το ...παντεσπάνι λέρωνε και το τραπεζομάντιλο.
Ε, και; Παραμυθιάζεται κανείς από τους ...κρατούντες, ότι λησμονάμε ποια είναι η αληθινή κληρονομιά μας; Νομίζουν κάποιοι ότι δεν την ξέρουμε, ότι την θάψαμε, ότι την ξεχάσαμε, ότι όλα αυτά ...παρήλθαν, δεν βρίσκονται χαραγμένα θαρρείς στο πετσί του μυαλού και της ψυχής μας, σε μνήμες που δεν ζήσαμε. Νομίζουν κάποιοι ότι όλα αυτά απλά σκονίζονται σε κάποια άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες, αφημένα σαν ντεκόρ πάνω σε τραπέζια μοναστηριακού ρυθμού.
Ε, λοιπόν γελιόνται. Πλανώνται πλάνη οικτρά.Μπορούν να είναι σίγουροι, ότι τα παιδιά και τους γονείς μας, αλλά ΚΑΙ τα ονόματα που δεν ξέρουμε...έτσι να η ...κυρα Γιαννούλα,ο κυρ Θανάσης, η ...παπαδιά, μας τα έδωσε, θα τους σώσουμε, ότι κι αν αυτό σημαίνει.
Άλλωστε εμείς ξέρουμε τι σημαίνει για μας. Αυτοι δεν ξέρουν. Εμείς ξέρουμε ότι όσοι Εφιάλτες, όσοι δοσίλογοι, όσοι μαυραγορίτες, όσοι Κωλέτηδες, όσοι Τσολάκογλου, όσοι Χατζιαβάτηδες, όσοι Γιωργακηδες κι αν πέρασαν από αυτά τα χώματα, όσοι κι αν ..."πάτησαν", εμείς θα κουβαλάμε, θα υπερασπιζόμαστε, θα λογοδοτούμε σε γεννήτορες και απόγονους για την κληρονομιά μας. Εμείς ξέρουμε και ποιοι είμαστε, και που πάμε. Ώρα να το μάθουν και αυτοί
Υ.Γ. Λίγες σκέψεις που πετάχτηκαν θαρρείς από το μυαλό μου, έτσι μόνες τους απείθαρχες, ακούγοντας αυτό το δεκάλεπτο που κρατάει η ομιλία της Λιάνας Κανέλλη για το ...«ασφαλιστικό». Ίσως γιατί , όσα δεν ζήσαμε υπάρχουν, μας ανήκουν, μας ζητάνε και ίσως να είναι ακόμα πιο ζωντανά και από όσα ζήσαμε. Είναι η ΠΑΤΡΙΔΑ μας. Ίσως γιατί υπερασπιζόμενοι τους γεννήτορες, το παρελθόν μας , στήνουμε οδόφραγμα στο μέλλον που κάποιοι Εφιάλτες στήνουν για εμάς και τα παιδιά μας..
πηγή:anergoidimosiografoi απο το ιστολόγιο της Κατερίνας
'Ενας στους 4 Έλληνες έχει λογαριασμό χρήστη στο facebook, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Facebakers. 
Η προηγούμενη δολοφονία δημοσιογράφου διαπράχθηκε μόλις μία εβδομάδα νωρίτερα. Ο 27χρονος Χιούγκο Αλφρέδο Ολιβέιρα, συνοδιοκτήτης με τον πατέρα του της εφημερίδας Ελ Δία στο Μιτσοακάν (δυτικά) είχε βρεθεί με τρεις σφαίρες στο κεφάλι.
