Στοιχεία σοκ για την ανεργία από την Νανά Νταουντάκη στη Συνέλευση

Συγκλονιστικά στοιχεία για την πορεία της ανεργίας στους δημοσιογράφους παρουσίασε στην Τακτική Γενική Συνέλευση των δημοσιογράφων η Νανά Νταουντάκη (από την παράταξη ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ) αντιπρόεδρος του ΔΣ.

Σύμφωνα μ΄ αυτά τα στοιχεία:

1. Τα επίσημα καταγραμμένα άνεργα μέλη της ΕΣΗΕΑ είναι 631. Ο αριθμός δεν αποδίδει την πραγματικότητα, αφού περιλαμβάνει τους άνεργους με την τυπική έννοια του όρου (απολυμένος που δεν έχει ξαναβρεί εργασία), αλλά δεν περιλαμβάνει όσους βρίσκονται σε επίσχεση, ή απεργούν ή είναι μόνο «τυπικά» εργαζόμενοι σε Μέσα που έχουν αναστείλει (με όποιο τρόπο) την λειτουργία τους, ούτε τους αμέτρητους απλήρωτους Μέσων που λειτουργούν ακόμη. Όπως π.χ. Απογευματινή, Ελευθεροτυπία, Ελεύθερος, Φίλαθλος, Αλτερ, Εξπρές κ.λ.π.

2. Το 54,20 % των απολυμένων προέρχονται από εφημερίδες, το 22,66% από τηλεόραση, το 10,30 % από ραδιόφωνο.

3. Το 78,07 % των απολυμένων (δηλαδή 8 στους 10) είναι ηλικίας 30-50 ετών, μοιρασμένο σχεδόν ισότιμα στις δύο ηλικιακές ομάδες 30-40 και 40-50 ετών. Το 20,44% (περίπου 2 στους 10) βρίσκονται στην ηλικία προ της συνταξιοδότησης (50-60 ετών). Και ένα μικρό ποσοστό στα δύο ηλικιακά άκρα (1,59 είναι κάτω των 30 και 1,90 % άνω των 60.

4. Ως προς το φύλλο έχουμε  «πετύχει», στις απολύσεις, σχεδόν ισότητα !!!

Η  Νανά Νταουντάκη αναφέρθηκε επίσης στο θέμα των εργαζόμενων στα sites. Οπως είπε:

…Αυτή τη στιγμή η ΕΣΗΕΑ έχει 5.629 μέλη. Εγγράφονται περίπου 250-300 νέα μέλη κάθε χρόνο. Και αν σε κάποιους φαίνονται πολλά ας μας πουν τι προτείνουν; Να κρατάμε έξω από το Σωματείο επαγγελματίες συναδέλφους μας;

…Αλλά έστω και με αυτές τις εγγραφές είναι πολλοί ακόμη συνάδελφοί μας έξω από το Σωματείο -κυρίως αυτοί που εργάζονται στο Διαδίκτυο, σε συνθήκες γαλέρας ακόμη πιο απάνθρωπες από αυτές των παραδοσιακών μέσων. Ακόμη, όμως, και μέλη μας εργάζονται σ΄ αυτά τα Μέσα αποδεχόμενοι τις ίδιες συνθήκες καθώς είναι πλέον οι μόνες  διαθέσιμες θέσεις εργασίας.

…Εμείς δεν υιοθετήσαμε ποτέ το λαϊκίστικο σύνθημα «Αύριο όλοι μέσα» που δεν είναι παρά ένα αδειανό πουκάμισο, αφού σε κανέναν δεν εξασφαλίζει τίποτα. Έχουμε καταθέσει, εδώ και χρόνια αλλά και πρόσφατα στο συνέδριο της ΠΟΕΣΥ, συγκεκριμένες προτάσεις, δοκιμασμένες στην πράξη (στη αντίστοιχη κατάσταση της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης) που οδηγούν προς τη λύση ενός προβλήματος, στο οποίο το σημαντικότερο εμπόδιο είναι οι εργοδότες μας.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ

Είναι φανερό ότι το… πουκάμισο του λαϊκισμού δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, αλλά είναι εύκολο και φέρνει ψήφους.

Άσκησε, επίσης,  κριτική για τον τρόπο λειτουργίας του ΔΣ. Ανέφερε χαρακτηριστικά:

…Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου μας (και τώρα ίδιο αν όχι χειρότερο από τα προηγούμενα) δεν λειτουργεί σωστά, για ν΄ αντιμετωπίσει όχι μόνο αυτό (σ.σ. το θέμα των εργαζόμενων σε σάιτς), αλλά συνολικά τα προβλήματα, από τα καθημερινά μιας απόλυσης ως τα μεγάλα της υπογραφής ΣΣΕ. Δεν υπάρχει οργάνωση, δεν υπάρχει συντονισμός, κάποιοι κινούνται διαλυτικά ακόμη και υπονομευτικά - όλα έχουν ευθύνες με ονοματεπώνυμο. Η ΕΣΗΕΑ είναι μία μικρογραφία της χώρας και το ΔΣ μικρογραφία των τηλεπαράθυρων, ξέρετε μιλάνε όλοι μαζί, χωρίς ουσία και κανένας δεν ακούει κανέναν…

… Ήρθα θυμωμένη με πολλά που συμβαίνουν και αποφασισμένη να καταγγείλω συγκεκριμένα πράγματα. Όμως, τελικά, ΕΠΙΛΕΓΩ αυτή τη στιγμή να μην αποδώσω προσωπικές ευθύνες. Δεν κρύβω και δεν κρύβομαι και τα λέω μέσα στο ΔΣ αλλά αυτή τη στιγμή προέχει ένα και μόνο πράγμα: Η σωτηρία του κλάδου του τύπου, των ανθρώπων του, της ζωής τους, της αξιοπρέπειας τους.

Και κατέληξε στην ομιλία της:

…Σας ανέφερα τα αριθμητικά στοιχεία. Τα πολιτικά στοιχεία τα ξέρετε:

Εφαρμογή του μνημονίου στο ξεχαρβάλωμα των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων άφησαν όρθια οι εργοδότες ταπεινωτικές ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία, επιχειρησιακά σωματεία (επιχειρούνται ήδη στον Άλφα) και εκβιαστική επιβολή των πιο δυσβάσταχτων συνθηκών εργασίας που  οι περισσότεροι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δεχτούν κάτω από τον εφιαλτικό φόβο της ανεργίας. Και, το κερασάκι, η «μετενέργεια» για την οποία όπως ακούστηκε να λέει ο Βενιζέλος «κάποιοι εργοδότες πίεζαν την τρόικα» προφανώς για να νομιμοποιήσουν τις παράνομες και ανήθικες πράξεις τους σε βάρος των εργαζόμενων.

Και για να μην ξυπνήσει κανένα «μνημονιακό» μέλος του συμβουλίου (από αυτά που απουσιάζουν τις μισές από τις συνεδριάσεις και έρχονται μόνο όταν χρειάζεται να υπηρετήσουν συγκεκριμένη ...οπτική) και το αμφισβητήσει, την παρανομία των μειώσεων (όταν άρχισαν στον Σκάι) είχε παραδεχτεί και ο τότε υπουργός κ. Κουτρουμάνης- άλλο αν δεν έκανε τίποτα για να την σταματήσει.

Το θέμα είναι τι κάνουμε με τα στοιχεία που έχουμε μπροστά μας και με την πραγματικότητα που βιώνουμε στο πετσί μας.

Κάποιοι -έχουν όνομα και τους ξέρετε- θέλουν να σκύψουμε το κεφάλι και να δεχτούμε τη μία καρπαζιά μετά την άλλη εν ονόματι του ρεαλισμού και της «φρόνησης».

Κάποιοι άλλοι μιλάνε συνεχώς για απεργία, αλλά δεν κάνουν ποτέ καμία κίνηση να την προετοιμάσουν, να την οργανώσουν, να της δώσουν περιεχόμενο και προοπτική.

ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ

Αλλά ενότητα μόνο προς ένα στόχο

ΕΜΕΙΣ  ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ

Γιατί πιστεύουμε ότι είναι ο μόνος δρόμος

Και απαντάμε σ΄ αυτούς που  υπερασπίζονται τον συμβιβασμό ως τη μόνη λογική διέξοδο ότι:

Ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΑΡΧΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ

Αλλά, όπως και στην Ενότητα αυτό δεν γίνεται με λόγια και ψευτοκουμπουριές. Ο συμβιβασμός μπορεί να κρύβεται ακόμη και πίσω από δήθεν επαναστατικές κορώνες.

Εμείς θέλουμε αγώνα με σχέδιο και προοπτική. Για να νικήσουμε. Έστω και αν αυτό είναι η αξιοπρέπεια να μένουμε όρθιοι.