Κανένας αγώνας δεν μπορεί να δικαιωθεί, αν δεν υπάρξει

 

  Είναι κάποιες στιγμές που πρέπει να κάνεις ένα βήμα πίσω για να γίνουν 10 βήματα μπροστά: Να μπορέσεις να ακούσεις καλύτερα,  να γίνει δυνατόν να ακουστείς πιο καθαρά και από περισσότερους, να σπάσεις τη σιωπή που επιβάλλουν οι εκλογικές κραυγές και ο «αγώνας» για τη αναπαραγωγή όσων μας έφεραν μέχρι εδώ.

 Γιατί αυτό το «εδώ» δεν μας αρέσει, όπως δεν αρέσει σε κανέναν που δεν έχει διάφορο, σε κανέναν που δεν διαπλέκεται με τη Λερναία Ύδρα του καθεστωτισμού: γιατί πλέον, ο καθεστωτισμός σε κάθε μορφή του είναι βρόχος και βαρίδι. Γιατί ο καθεστωτισμός στη χώρα, στον κλάδο, σε κάθε μαγαζί ΜΜΕ, είναι το βαρίδι που πρέπει να ξεφορτωθούμε για να προχωρήσουμε, είναι ο βρόχος που πρέπει να βγάλουμε από τον λαιμό, εάν θέλουμε να μιλήσουμε, που σημαίνει να ακούσουμε, να συζητήσουμε και να παρέμβουμε.

 Γιατί χρειαζόμαστε ουσιαστικούς μισθούς, πραγματική αξιοπρέπεια, αυτόνομη υπόσταση και ανεξαρτησία. Γιατί μόνο αν ξανακερδίσουμε τον ρόλο μας στις αίθουσες σύνταξης, θα κερδίσουμε ως κλάδος μια ουσιαστική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Και μόνο με μια ουσιαστική ΣΣΕ αντίστοιχη σε σημασία αυτής που κέρδισε η ΕΣΗΕΑ το 1975, θα ξανακερδίσουμε τις αίθουσες σύνταξης και οι δημοσιογράφοι θα ξαναπάρουμε στα χέρια μας τη δημοσιογραφία, βγάζοντας από τα newsroom τα mediashops, τους γραμμιτζήδες και τους κολαούζους της διαπλοκής.

 Τώρα, που οι περισσότεροι κραυγάζουν κυνηγώντας ψήφους, είναι η ώρα να μιλήσουμε.

Να μιλήσουμε ανοιχτά, να ενώσουμε δυνάμεις πέρα και έξω από μια ανακύκλωση συνθημάτων και υποσχέσεων.

 Να μιλήσουμε με τους πολλούς, όλο και περισσότερους. Και ειδικά με αυτούς:

• που γυρνάνε την πλάτη στην ΕΣΗΕΑ ή που έρχονται να ψηφίσουν με βαριά καρδιά,

• που τους έκαναν να νομίζουν ότι δεν τους αφορά η ΕΣΗΕΑ,

• που έφτασαν να λένε ότι η κάρτα της ΕΣΗΕΑ είναι μόνο για εισιτήρια του σινεμά.

 Αλλά και αυτούς που νιώθουν απογοητευμένοι επειδή:

• αναγκάζονται να δουλεύουν για να ζήσουν, χωρίς να πιστεύουν σ' αυτό που κάνουν,

• δεν νιώθουν περήφανοι για τη δουλειά τους, «γιατί η δημοσιογραφία δεν είναι πια αυτό που ήταν»,

• δεν πιστεύουν πια τις αγωνιστικές φανφάρες για μάχες που δεν δίνονται.

 Απευθυνόμαστε σε όλους τους συναδέλφους μας που ζουν καθημερινά μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες που έχουν υπάρξει ποτέ ως τώρα στον χώρο των ΜΜΕ.

Μέσα σε μία όλο και βαθύτερη πολιτική, πολιτιστική και οικονομική κρίση, με φασιστικοποίηση της κοινωνίας, με τη διαπλοκή και τη διαφθορά να κυριαρχούν σε ένα πολιτικό καθεστώς που συγκαλύπτει τα σκάνδαλα και διασφαλίζει την ατιμωρησία των ενόχων, με σκόπιμη καταβαράθρωση Δικαιωμάτων κατακτημένων με αγώνες -στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Εργασία, στην Ασφάλιση, στην Ελευθερία της έκφρασης.

Και όλα αυτά (και πολλά ακόμη) σε ένα περιβάλλον δυσμενές, με θεσμούς που έχουν χάσει το νόημα, με την κοινωνική συνοχή να έχει σπάσει, αλλά και με πλήρη απουσία κινημάτων αντίστασης, διαμαρτυρίας, δράσης. Ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο όλοι νιώθουμε να βουλιάζουμε σε μια αδιέξοδη θάλασσα αδικίας και ανασφάλειας.

  Δεν  ερχόμαστε να κομίσουμε γλαύκα, περιγράφοντας αυτό που ο κάθε εργαζόμενος γνωρίζει καλά, γιατί το ζει. Δεν ερχόμαστε να κάνουμε διαπιστώσεις, όσο χρειάζεται για να κερδίσουμε την ψήφο σου και να πάμε ευχαριστημένοι σπίτια μας.

 Απευθυνόμαστε σε όλους τους συναδέλφους, που θέλουν να ξαναβάλουμε τη δημοσιογραφία στην πρώτη γραμμή μάχης, τον δημοσιογράφο «πρωταγωνιστή», που ελέγχει την εξουσία σε όλες τις εκδοχές της. Έχουμε υποχρέωση να αντιδράσουμε σ΄ αυτό που μας πνίγει. Όλοι μαζί -όχι ο καθένας μόνος του. Γιατί αυτή η κατάσταση που μας συντρίβει - ως ανθρώπους, ως δημοσιογράφους, ως πολίτες - δεν αντέχεται πια.

 

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ

 

Ήρθε η ώρα να δώσουμε την άλλη μάχη. Μακριά από το ξεπερασμένο πλαίσιο της ξύλινης αντιπαράθεσης στις εκλογές και το συγκαλυμμένο τσίρκο ψηφοθηρίας.

 Και γι’ αυτό πρέπει:

• να αντιδράσουμε αλλιώς, με νέους τρόπους συλλογικής επικοινωνίας και δράσης, με τον συνδικαλισμό αλλιώς,

•να βρούμε λύσεις πέρα από τις «παραδοσιακές» της ανάθεσης και της εκπροσώπησης δια αντιπροσώπων,

•να διεκδικήσουμε ένα Σωματείο, που θα υπερασπίζεται ουσιαστικά τους δημοσιογράφους και τη δουλειά τους και δεν θα ανέχεται μια δημοσιογραφία που βυθίζεται στο τέλμα,

•να δημιουργήσουμε μαζί τη νέα συνθήκη, με την ενεργό συμμετοχή των δημοσιογράφων, κρατώντας τις αξίες του παλιού που μας έφερε ως εδώ,

•να περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό παρουσία,

•να μιλήσουμε, να ονειρευτούμε, να συγκρουστούμε.

 

 Οι «Μαχόμενοι Δημοσιογράφοι», μια από τις παλαιότερες συνδικαλιστικές παρατάξεις στην ΕΣΗΕΑ, επιλέγει συνειδητά να μην συμμετάσχει αυτή τη φορά στην εκλογική διαδικασία. Επιλέγει να αρθρώσει ένα διαφορετικό λόγο και ένα διαφορετικό τρόπο δράσης.

 Και προχωρά σε αυτή την κίνηση:

 • για να ταράξει τα στάσιμα νερά,

 • να ανοίξει καλόπιστα τη συζήτηση,

 • να συντελέσει στη δημιουργία από τη βάση ενός ακηδεμόνευτου και ανεξάρτητου κινήματος, που θα αναζητεί και θα εφαρμόζει νέους τρόπους επικοινωνίας και διαβούλευσης, δράσης και ανάδρασης δημιουργώντας στην πράξη διαφορετικές μορφές συνάντησης και παρέμβασης που θα μετεξελίσσουν και τις διαδικασίες και τον ρόλο του σωματείου.

 Δεν θα κινδυνολογήσουμε για να συσπειρώσουμε, δεν θα επικαλεστούμε την καταστροφή για να ακουστούμε, δεν θα επιστρατεύσουμε «clickbait» συνθήματα.

 Ο στόχος μας είναι η δημιουργία ενός Εναλλακτικού Δικτύου μαχόμενων δημοσιογράφων που θα μελετάει, θα συζητά και θα συναποφασίζει παρεμβάσεις, οι οποίες θα ξεπερνούν τα παρωχημένα παραταξιακά μοντέλα και θα ανατρέπουν την καθεστωτική άποψη για ένα σωματείο, που αναπαράγει την στατικότητά του ασχολούμενο με «όσα μπορεί», κάτι που σχεδόν πάντα σημαίνει ότι ασχολείται μόνο με «όσα του επιτρέπουν».

 Αυτός ο στόχος θέλουμε, ευελπιστούμε και αγωνιζόμαστε να γίνει  στόχος όλων όσων συμμερίζονται τον προβληματισμό και την αγωνία μας για το παρόν και το μέλλον του κλάδου και είμαστε βέβαιοι ότι εκφράζει τα συμφέροντα των πολλών, ανεξάρτητα από τη θέση που ένας έκαστος θα κρατήσει στις εκλογές.

 Γιατί αυτή η έγνοια μας είναι και συνδικαλιστική και ενωτική και δημοκρατική. Γιατί είναι προβληματισμός και αγωνία για την επιβίωσή μας, αλλά και για την επιβίωση της Δημοκρατίας και δεν αποκλείει κανέναν, εκτός από τους ιμάντες του καθεστωτισμού και της διαπλοκής.

Αυτή η προσπάθεια οδηγεί ενωτικά και ανατρεπτικά σε μια ΣΣΕ, που θα αντανακλά τις ανάγκες μας στις ιστοσελίδες, στο ραδιόφωνο, στις εφημερίδες και στην τηλεόραση, συνολικά. Μιας ΣΣΕ, που θα καθοριστεί από τους αγώνες μας και θα ανατρέπει τις μνημονιακές περικοπές και ρυθμίσεις στη δημοσιογραφία και θα διασφαλίζει την έξοδο από τα μνημόνια και στους εργαζόμενους των ΜΜΕ, όπως ο καθεστωτισμός την διασφάλισε για τους ιδιοκτήτες των Μέσων με τις ποικιλώνυμες «λίστες», την «κανονικότητα» της παραδημοσιογραφίας και το Predator.

Το είπαμε ευθύς εξαρχής: Κάνουμε τώρα ένα βήμα πίσω για να μπορέσουμε σύντομα να κάνουμε μαζί 10 βήματα μπροστά. Αφήνουμε τις ιαχές και τον θόρυβο της εκλογικής «μάχης», επιλέγοντας τον κελαρυστό ήχο του διαλόγου, της συμπόρευσης και της σκέψης έξω από προκαθορισμένες διαδρομές.

 

Γιατί ο καθένας πρέπει να σκέφτεται

και όλοι μαζί πρέπει να ξαναμάθουμε να αγωνιζόμαστε και να νικάμε.

 

  ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

Συνδικαλιστική παράταξη στην ΕΣΗΕΑ

Πάντα παρόντες

Πάντα μάχιμοι

Γενάρης 2024