Εκείνες τις μέρες...

Όσοι έμειναν στο σπίτι τους εκείνο το Σαββατόβραδο, 17 Νοέμβρη του 1973 μπροστά στην ασπρόμαυρη τηλεόραση είχαν μόνο δύο επιλογές: Το σίριαλ «Τα παιδιά του Ζεβεδαίου» που σκηνοθετούσε και πρωταγωνιστούσε ο Γιάννης Μιχαλόπουλος στο κανάλι έντεκα, του Εθνικού Ιδρυματος Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης (Ε.Ι.Ρ.Τ) και μια ελληνική ταινία στο κανάλι πέντε, της Υπηρεσίας Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων (ΥΕΝΕΔ).

Μερικοί βέβαια μπορεί να προτίμησαν να περάσουν το βράδυ τους με τη συντροφιά του ραδιοφώνου και ίσως να άκουσαν, ελεύθερα πια τη «Μυρτιά», το «Μαργαρίτα –Μαργαρώ» ή το «Στρώσε το στρώμα σου για δυο» του Μίκη Θεοδωράκη. Μόλις πριν από λίγες μέρες, μετά από δήλωση του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ Σπυρίδωνος Ζουρναντζή, επιτρεπόταν η μετάδοση της μουσική του συνθέτη. Όχι βέβαια στο σύνολό της, αλλά τα τραγούδια που είχαν γραφτεί πριν τη δικτατορία και τα «18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου.

Ξεφυλλίζοντας τις εφημερίδες εκείνης της μέρας, οι αναγνώστες πληροφορήθηκαν ότι την προηγούμενη δεκαεπτά Αθηναϊκά θέατρα ματαίωσαν τις παραστάσεις τους «εις ένδειξιν συμπαραστάσεως εις τους εγκλείστους εις το Πολυτεχνείον φοιτητάς…» Μάλιστα το θέατρο Περοκέ ανέβαλε την επίσημη πρεμιέρα της δημοκρατικής επιθεωρήσεως «Ένα Πίπης μα ποιός Πίπης» .

Στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν γινόταν εντατικές πρόβες για το ανέβασμα του έργου του Ροζέ Βιτράκ , «Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία» που θα αντικαθιστούσε του έργο του Γιώργου Σκούρτη «Ο Καραγκιόζης παρολίγο Βεζύρης», που παιζόταν με μεγάλη επιτυχία από το καλοκαίρι, με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Λαζάνη .

Η μεγαλύτερη επιτυχία ωστόσο του καλοκαιριού του `73 ήταν Το Μεγάλο μας Τσίρκο του Ιάκωβου Καμπανέλλη που συνέχιζε τις παραστάσεις του και στην χειμερινή περίοδο στο θέατρο Ακροπόλ, σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου με ερμηνευτή τον Νίκο Ξυλούρη. από το θίασο Καρέζη -Καζάκου. «Η παράσταση συνδέθηκε πολύ με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Μάλιστα τα πανό που χρησιμοποιούσαμε στην παράσταση στην σκηνή του διαλόγου του λαού με το παλάτι για το Σύνταγμα το Σεπτέμβρη του 1843, είχαν μεταφερθεί ακριβώς απέναντι στην πύλη του Πολυτεχνείου. Τα συνθήματα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» και το «Φωνή Λαού-Οργή Θεού» ακούγονταν από τους φοιτητές και εμείς συμμετείχαμε όσο μπορούσαμε στα γεγονότα – χαρακτηριστικά ο Νίκος Ξυλούρης ξεσήκωνε με την παρουσία του και τα τραγούδια του μέσα στο χώρο.» θυμάται ο Κώστας Καζάκος.

Ένα ακόμα θέατρο όμως προετοιμαζόταν για την πρεμιέρα του που είχε οριστεί για τι 28 Νοεμβρίου. Ο θίασος Δημήτρη Μυράτ – Βούλας Ζουμπουλάκη με το έργο « Ένας μεγάλος έρωτας» στον οποίο συμμετείχε η νεαρή Κάτια Δανδουλάκη.Το σημαντικό κινηματογραφικό νέο εκείνες τις μέρες, ήταν ότι μια ταινία που είχε κεντρικό της θέμα τη δικτατορία του Μεταξά, οι Μέρες του ’36 του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, - την προηγούμενη χρονιά είχαν αποσπάσει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το βραβείο σκηνοθεσίας και φωτογραφίας- θα εκπροσωπούσαν την Ελλάδα στο 17ο Φεστιβάλ του Λονδίνου στο οποίο συμμετείχαν 25 χώρε με 106 ταινίες.

Κι ενώ η Ζουζού Νικολούδη με τα ‘Χορικά’ ετοιμαζόταν να φύγει για περιοδεία στην Βουλγαρία στις αρχές Δεκεμβρίου, ο Τζίμης Μακούλης που τραγούδησε ανάμεσα στα άλλα το Βίρα τις Αγκυρες, Τσιγγάνα Καρδιά και το Ένα φιλάκι είναι λίγο, επέστρεψε άπρακτος από το Σικάγο, γιατί το κέντρο που θα εμφανιζόταν, δέχτηκε επίθεση από γκάνκστερς και κάηκε την βραδιά της πρεμιέρας.

Μετά από επτά χρόνια απουσίας ήταν και πάλι στην Αθήνα ο Μίνως Αργυράκης, για μια έκθεση που περιλάμβανε σχέδια εμπνευσμένα από τα Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας του Γιάννη Ρίτσου και από την εξέγερση του Μάη του 68. Τα εγκαίνια που ήταν προγραμματισμένα για την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου, αναβλήθηκαν.

Εκείνες τις μέρες του Νοέμβρη του 1973….

πηγή:tsalapetinos