Την έντονη αντίδραση των δημοσιογράφων και των τεχνικών που είναι μόνιμοι υπάλληλοι της ΕΡΤ προκαλεί η σύναψη αποκλειστικών συμβάσεων ειδικά με πρόσωπα που συμμετείχαν στο διάτρητο διαγωνισμό δημοσιογράφων με Σύμβαση Ορισμένου Χρόνου στην κρατική ραδιοτηλεόραση.
Στην επιστολή των εργαζομένων αναφέρονται τα εξής:
"Το θράσος είναι απύθμενο. Αλλά βρίσκουν και τα κάνουν. Την ώρα που οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ στενάζουν από το βάρος της 2ης περικοπής στο μισθό τους, μάλιστα της πιο γενναίας, φημολογείται έντονα ότι είναι θέμα ημερών η επαναφορά των αποκλειστικών συμβάσεων σε δημοσιογράφους.
Δηλαδή σου κόβουν επιπλέον 150-200 ευρώ από τον πενιχρό μισθό σου, όχι για να τα βάλουν στον δημόσιο κορβανά και να ξεχρεώσουμε τα χρωστούμενα, αλλά για να γεμίσει η τσέπη του συναδέλφου στο διπλανό γραφείο, που πρέπει να διαφυλάξει τα κεκτημένα.
Η λογική είναι απλή. Μια φορά αποκλειστική σύμβαση, πάντα αποκλειστική. Ποιος να παλέψει και γιατί άραγε, για υπογραφή της συλλογικής σύμβασης; Γιατί να διεκδικήσεις τα ψίχουλα όταν σου δίνουν το παντεσπάνι;
Εχουν αργήσει λέει να υπογράψουν τις αποκλειστικές γιατί περιμένουν και κάποιους, αρκετούς από την φουρνιά των συμβασιούχων του διαγωνισμού.
Γιατί βεβαια δεν είναι δυνατόν η δημοσιογράφος που είχε αποκλειστική σύμβαση 5.500 ευρώ να υπογράψει σύμβαση των 1.000. Σίγουρα της είχαν τάξει έναν «αξιοπρεπή» μισθό για τις «αναντικατάστατες» υπηρεσίες της.
Κάποτε τα βλέπαμε, γκρινιάζαμε, και συνεχίζαμε την ημέρα μας.
Όχι όμως, πια. Οσοι σε καιρούς μεγάλης οικονομικής στενότητας έχουν το θράσος να συντηρούν καθεστώτα ευνοιοκρατίας, όπως αυτά των αποκλειστικών συμβάσεων, και να δημιουργούν συναδέλφους δύο, τριών και τεσσάρων ταχυτήτων, θα βρούν όλους αυτούς που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα, με 1.000-1.200-1.500 ευρώ ύστερα από 20 χρόνια δουλειάς, απέναντί τους και αυτήν την φορά δεν θα υπάρχει γκρίνια και μιζέρια, αλλά αντίσταση και διεκδίκηση.
Δηλαδή σου κόβουν επιπλέον 150-200 ευρώ από τον πενιχρό μισθό σου, όχι για να τα βάλουν στον δημόσιο κορβανά και να ξεχρεώσουμε τα χρωστούμενα, αλλά για να γεμίσει η τσέπη του συναδέλφου στο διπλανό γραφείο, που πρέπει να διαφυλάξει τα κεκτημένα.
Η λογική είναι απλή. Μια φορά αποκλειστική σύμβαση, πάντα αποκλειστική. Ποιος να παλέψει και γιατί άραγε, για υπογραφή της συλλογικής σύμβασης; Γιατί να διεκδικήσεις τα ψίχουλα όταν σου δίνουν το παντεσπάνι;
Εχουν αργήσει λέει να υπογράψουν τις αποκλειστικές γιατί περιμένουν και κάποιους, αρκετούς από την φουρνιά των συμβασιούχων του διαγωνισμού.
Γιατί βεβαια δεν είναι δυνατόν η δημοσιογράφος που είχε αποκλειστική σύμβαση 5.500 ευρώ να υπογράψει σύμβαση των 1.000. Σίγουρα της είχαν τάξει έναν «αξιοπρεπή» μισθό για τις «αναντικατάστατες» υπηρεσίες της.
Κάποτε τα βλέπαμε, γκρινιάζαμε, και συνεχίζαμε την ημέρα μας.
Όχι όμως, πια. Οσοι σε καιρούς μεγάλης οικονομικής στενότητας έχουν το θράσος να συντηρούν καθεστώτα ευνοιοκρατίας, όπως αυτά των αποκλειστικών συμβάσεων, και να δημιουργούν συναδέλφους δύο, τριών και τεσσάρων ταχυτήτων, θα βρούν όλους αυτούς που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα, με 1.000-1.200-1.500 ευρώ ύστερα από 20 χρόνια δουλειάς, απέναντί τους και αυτήν την φορά δεν θα υπάρχει γκρίνια και μιζέρια, αλλά αντίσταση και διεκδίκηση.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΡΤ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας μετράει για μάς