Ανοιχτή επιστολή ενός εργαζομένου του ALTER

"Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, ολοκληρώθηκε χθες -κατά πάσα πιθανότητα- με την δίκη που αφορούσε στην υπαγωγή του Alter στο άρθρο 99. Το κανάλι σύμφωνα με όλα τα δεδομένα οδηγείται πλέον στην πτώχευση και οι εργαζόμενοι -που σύμφωνα με δημοσίευμα, ο Καταγής τους είπε ανίκανους να βρουν να δουλειά και πως πεινάνε γιατί περίμεναν τα λεφτά του Κουρή (!)- στον δρόμο.

Το εντυπωσιακό είναι πως πολλοί, αν δεν κάνω λάθος 220, είχαν κάνει αγωγή ζητώντας οι ίδιοι την πτώχευση του σταθμού. Οι συνδικαλιστές που οδήγησαν τα πράγματα στην σημερινή κατάσταση εκτιμούσαν, όσο και να φαίνεται απίστευτο, πως έτσι θα πίεζαν την εργοδοσία να ξανανοίξει τον σταθμό! Ποιον; Τον Κουρή... Και το καταπληκτικό είναι πως έπεισαν εργαζόμενους να ταυτιστούν μαζί τους σε ένα παράλογο, τουλάχιστον, σχέδιο.

 Όπως ήταν άλλωστε και όλη η πορεία του αγώνα, που ήθελαν να γίνεται καθ' ομοίωση του «φάρου της επανάστασης», της Χαλυβουργίας... Βέβαια η Χαλυβουργία άνοιξε, όπως άνοιξε, ενώ είχαν όμως προηγηθεί καταγγελίες για τον ρόλο του ΠΑΜΕ. Για τους συνδικαλιστές και όσους τους ακολουθούσαν, που έπαιρναν επιδόματα και τρόφιμα από το ΚΚΕ, για να αντέξουν οι οικογένειες τους στον αγώνα.

Στο Alter δεν γνωρίζω για επιδόματα, μιας και το ΠΑΜΕ, ήταν και εδώ η «πρωτοπορία», αλλά τρόφιμα μοιράστηκαν. Όμως εγώ που δεν συμμετείχα συνειδητά στην «περιφρούρηση», διαφωνώντας με την τακτική καθώς έβλεπα που οδηγούσε, δεν πήρα ούτε ένα πακέτο μακαρόνια. Το ίδιο και όσοι απείχαν από τη «επαναστατική» λογική.

Όλο αυτό το διάστημα, από τον Νοέμβριο του 2011, δεν έγινε ούτε μία συνέλευση, ώστε να επανεξεταστεί η κατάσταση, να τεθούν προτάσεις και να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι για την πορεία των κινητοποιήσεων. Γίνονταν μόνο «συγκεντρώσεις», όπως τις ονόμαζε το «επαναστατικό συμβούλιο», που είχε οριστεί από τις 10 Νοεμβρίου, όταν όλοι βγήκαμε σε επίσχεση εργασίας.

Σε αυτό συμμετείχαν ο Γιώργος Φιλιππάκης, υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στις προηγούμενες εκλογές, ο Νίκος Σπυρέας, πρόεδρος της ΕΤΙΤΑ, τεχνικός στο κανάλι, η Ακριβή Κυρίκου ταμίας της ΕΤΙΤΑ, τεχνικός στο κανάλι, ο Βασίλης Τζήμτσος, εκπρόσωπος των δημοσιογράφων, ο Λευτέρης Καρπαθάκης, εκπρόσωπος των διοικητικών υπαλλήλων του Alter και ο Θοδωρής Χορτάτος, εκπρόσωπος των τεχνικών του Alter.

Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν διαπραγματεύσεις, με την εργοδοσία, τον Καταγή, το υπουργείο Εργασίας και όποιους άλλους χρειαζόταν, χωρίς την γνώμη των 700 εργαζομένων, επειδή - όπως έλεγαν- ορίστηκαν στη συνέλευση του Νοέμβρη. Κατά καιρούς συνεδρίαζαν πίσω από την κλειστή πόρτα του γραφείου του Σφαέλου και του Χαλάτση- που οι διευθυντές το είχαν αδειάσει αθόρυβα- και συζητούσαν τις αποφάσεις τους, με όσους ακολουθούσαν το αγωνιστικό τους πρόγραμμα.

Η λέξη συνέλευση για αποφάσεις, ήταν απαγορευμένη και θεωρείτο διασπαστική κίνηση... Όσοι τολμήσουν στις συγκεντρώσεις να διαμαρτυρηθούν, κόντευαν να φάνε ξύλο και κατηγορούνταν ως «εργοδοτικοί».

Η γραμμή τους ήταν «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά» -και ποιος δεν το ήθελε- αλλά δεν εξέταζαν καθόλου την γενικότερη κατάσταση και τον Κουρή, που αποδείχτηκε σκληρός παίχτης. Περνούσαν σε όσους τους ακολουθούσαν, τη λογική πως «ένα κανάλι δεν κλείνει», «θα δημιουργηθεί πρόβλημα στα ΜΜΕ», η «εργοδοσία θα υποκύψει» κλπ, κλπ. Στο πλαίσιο αυτό οι διαπραγματεύσεις με την άλλη πλευρά ήταν περιορισμένες και αφ' υψηλού.

Γραμμή που αποδείχτηκε κοντόφθαλμη και άρχισε σταδιακά να αλλάζει όταν η κατάληψη του «αέρα» (που πρόβαλε κατά κανόνα το ΠΑΜΕ κάθε εργασιακού χώρου) διακόπηκε και έληξαν για τους περισσότερους τα επιδόματα από το ΤΣΠΕΑΘ, στις αρχές του καλοκαιριού. Βυθίστηκε στις εκλογές και το ΚΚΕ...

Τότε εμείς οι μη συμμετέχοντες στην κατάληψη πληροφορηθήκαμε σε μία ακόμη «συγκέντρωση», πως υπήρχε μία λίστα που έπρεπε να υπογράψουμε και να βάλουμε δίπλα στο όνομα μας, το ποσό που θα προτείναμε στον Κουρή για να ξανανοίξει το κανάλι!

Δηλαδή από μόνοι μας και με αυθαίρετη απόφαση της «επαναστατικής επιτροπής» -που ήταν ανυποχώρητη προηγουμένως σε όποια συμβιβαστική πρόταση με την εργοδοσία και ήθελαν όλα τα λεφτά- έπρεπε να προτείνουμε οι ίδιοι και χωρίς συζήτηση ή ψηφοφορία, τι θέλαμε από τα δεδουλευμένα μας. Η πλάκα είναι πως έγινε η λίστα (μειώνοντας τις συνολικές απαιτήσεις κατά 5 εκατομμύρια από τα χρωστούμενα) και ο Κουρής έλεγε πως ποτέ δεν την πήρε...

Και φτάσαμε μέσα από αυτό το «επαναστατικό» προτσές, στο «επαναστατικό» φαλιμέντο.

Και ο εκπρόσωπος των δημοσιογράφων λέει πως όσοι έκαναν ασφαλιστικά μέτρα θα πάρουν χρήματα από την περιουσία του καναλιού. Γιατί δεν λέει ο Τζήμτσος ποια είναι η περιουσία του Alter. Αν δεν κάνω λάθος, που δεν κάνω, το κτίριο είναι νοικιασμένο και δεν έχουν πληρωθεί νοίκια δύο χρόνων. Η ΔΕΗ είναι απλήρωτη άλλο τόσο καιρό, το ίδιο και η ΕΥΔΑΠ. Τα μηχανήματα είναι αγορασμένα με λήζινγκ και τα τηλέφωνα, οι τηλεοράσεις και τα γραφεία, δεν πουλιούνται ούτε στο Μοναστηράκι...

Στις κηδείες κλαίμε τον νεκρό, αλλά συνηθίζουμε να λέμε και μυστικά ή φανερά τα καλά και τα άσχημα του μακαρίτη. Αυτοί που οδήγησαν στην καταστροφή δεν θα πρέπει να απολογηθούν μπροστά από το φέρετρο; Και δεν μιλάμε μόνο για τον Κουρή και τους συνεταίρους του, που ζουν και βασιλεύουν, αλλά και για εκείνους που οδήγησαν σε «επαναστατικό» θάνατο εκατοντάδες εργαζόμενους.

Ένας από τους οικονομικά νεκρούς του Alter"

Πηγή: crisitime.blogspot.gr