Αντί να σας παρουσιάσω το «όραμά μου» ως υποψήφιος στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ και να επαναλάβω τα θέματα που όλους μας απασχολούν προτιμώ να σας δείξω μια πραγματική εικόνα από την Ελλάδα του σήμερα:
Οδηγώντας την προηγούμενη εβδομάδα κάπου στα Βριλήσσια είδα έναν άνθρωπο, γύρω στα 80, να χτυπιέται ξαπλωμένος στο οδόστρωμα. Οι περισσότεροι οδηγοί μπροστά μου απλώς τον παρέκαμπταν και συνέχιζαν το δρόμο τους. Θα μου πείτε πάλι καλά που δεν τον πάτησαν… Αφού τον πήραμε στο πεζοδρόμιο και του πέρασε η κρίση επιληψίας- πάσχει από βαριάς μορφής επιληψία, όπως έγραφε η ιατρική βεβαίωση που μας έδειξε- μας είπε ότι μένει σε ένα σπίτι που του παραχώρησαν με αντάλλαγμα να καθαρίζει η αδερφή του- επίσης ηλικιωμένη φαντάζομαι- το σπίτι των ιδιοκτητών. Επίσης μας είπε «είχε καιρό να με πιάσει κρίση αλλά μου έκοψαν τα φάρμακα κι έχω να τα πάρω κάτι μήνες. Παρακάλεσα τον φαρμακοποιό να μου τα δώσει αφήνοντάς του την ταυτότητά μου μέχρι να κάνω κάνα μεροκάματο αλλά δεν δέχτηκε». Σε ερώτησή μας πώς βρέθηκε στα Βριλήσσια από το Αιγάλεω, όπου μένει απάντησε ο 80χρονος παππούς: « Ήρθα να κάνω ένα μεροκάματο σε ένα κήπο αλλά μου είπαν να ανέβω σε ένα πεύκο να το κλαδέψω κι εγώ δεν μπορούσα να σκαρφαλώσω παιδί μου. Έφυγα λοιπόν, αφού δεν δούλεψα πώς να πληρωθώ, ας είναι καλά ο άνθρωπος». Όταν ζήτησα το τηλέφωνό του για να τον βοηθήσουμε να πάρει τα φάρμακά του είπε ότι δεν έχει ούτε τηλέφωνο, ούτε ηλεκτρικό.
Του έδωσα το τηλέφωνό μου αλλά μάταια περίμενα να με καλέσει την επομένη. Βλέπεις είχε πολύ μεγαλύτερη αξιοπρέπεια και από αυτούς που του έκοψαν τα φάρμακα και από αυτούς που τον προσπέρασαν… χωρίς να τον πατήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας μετράει για μάς