Oι συντάκτες του «ΦΙΛΑΘΛΟΥ» είναι όρθιοι και όσο μπορούν παλεύουν. Κόντρα σε όλους, ξεχασμένοι και από το θεό!

Του Θοδωρή Χαρόπουλου

Η όλη κατάσταση με την λαίλαπα που έχει πλήξει επί σειρά ετών πλέον τη χώρα κόστισε, μεταξύ άλλων, την έκδοση της εφημερίδας «ΦΙΛΑΘΛΟΣ», ένα σχολείο αθλητικής και όχι μόνον δημοσιογραφίας, όπως συνηθίζεται να λέγεται στους διαδρόμους ραδιοφώνων, καναλιών και άλλων εντύπων του χώρου την τελευταία 20ετία. Φυσικά, οι 35-40 άνθρωποι που έμειναν στο δρόμο, ποτέ δεν μνημονεύτηκαν από τα ΜΜΕ εδώ και 2 περίπου χρόνια. Δυστυχώς υπήρξαν αναφορές μέχρι και για κραυγές χαράς από «ανταγωνιστικά» έντυπα, που προσδοκούσαν να «τσιμπήσουν» κυκλοφορία και να σώσουν τη θέση τους στο χώρο. Φευ. Κακές μαθηματικές πράξεις, κακών συναδέλφων.

Η πραγματικότητα είναι ότι μερικές ακόμα δεκάδες εργαζόμενων βρέθηκαν στην αβεβαιότητα της αναζήτησης εργασίας όντας εν επισχέσει εδώ και δύο περίπου χρόνια, μερίδα εξ αυτών κινήθηκαν ενωρίτερα και έχουν καταθέσει και συζητήσει αγωγή κατά της ιδιοκτησίας Κουρή και ακόμα περιμένουν την απόφαση 15 μήνες μετά (!), μηνύσεις εκκρεμούν δύο χρόνια για μη καταβολή δώρου Χριστουγέννων 2011, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων έχουν καταθέσει άλλη αγωγή που συζητείται σε μερικούς μήνες. 

Όλον αυτόν τον καιρό, από την πλευρά της ιδιοκτησίας η μοναδική πρόταση που έγινε ήταν επιστροφή των μισών εργαζόμενων, παραχώρηση θέσης στο λογιστήριο για έλεγχο εσόδων, μισθούς κλειδωμένους στα 1000 ευρώ στον κάθε ένα ανεξαρτήτου θέσης και αρμοδιοτήτων και φυσικά οι ίδιοι να τακτοποιήσουν (!!!) το πώς και ποιοι θα αποχωρήσουν από την εφημερίδα. Πρόταση που απορρίφθηκε συλλήβδην και μετά από ολιγόλεπτη μόνο κουβέντα.

Τι, όμως, διαφοροποιεί τον «ΦΙΛΑΘΛΟ» από άλλα μέσα που βρέθηκαν στην ίδια δύσκολη θέση; Πολλά, ίσως, αλλά το κυριότερο είναι πως η εφημερίδα έκλεισε έχοντας αξιοπρεπή για τις εποχές κυκλοφορία που την καθιστούσε ΜΗ ελλειμματική! Δεν άφηνε, βέβαια, μεγάλα κέρδη στον εκδότη, αφού οι ουσιαστικοί διαχειριστές της, ο ιδρυτής της και ο διευθυντής της, είχαν φροντίσει να πάρουν ό,τι τους «αναλογούσε» από χορηγία του ΟΠΑΠ σε δικό τους μηνιαίο κλαδικό έντυπο περί διαιτησίας, έντυπο που τυπωνόταν σε όσα τεύχη χρειαζόταν για να πηγαίνει στους θεσμικούς τους οποίους «άρμεγε» και φυσικά ποτέ δεν παρουσίασε το παραμικρό επενδυτικό ενδιαφέρον ή, είχε έστω ισχνό δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για το κοινό. Ήταν και είναι, απλά, μία περιοδικής έκδοσης επιφυλλίδα με μόνο στόχο να δέχεται το φορτίο χορηγιών και άλλων χρεωστούμενων από λίγκες, ομοσπονδίες, ΟΠΑΠ και λοιπούς «επενδυτές».

Παρένθεση. Ο Κουρής, ανέκαθεν, είχε μία παράφρονα λογική. «Φάτε» χρήμα, αλλά να κερδίζω κι εγώ. Αυτό, άλλωστε, το είπε ανοιχτά και σε επίσκεψη αντιπροσωπείας δημοσιογράφων στο γραφείο της Δήμητρος μετά τα γεγονότα που οδήγησαν στην παύση έκδοσης της εφημερίδας. «Σας είπα ποτέ όχι; Κάντε συμφωνίες, φέρτε χρήμα, πάρτε κι εσείς»! Κλείνει η παρένθεση.

Ο «ΦΙΛΑΘΛΟΣ», λοιπόν, σε σκέτους αριθμούς, ποτέ δεν υπήρξε ελλειμματικός. Με χαμηλό μπάτζετ, μακράν το χαμηλότερο από κάθε άλλη αθλητική φυλλάδα μη προσδεδεμένη σε οπαδικό άρμα. Όμως είχε άλλες αμαρτίες να ξεπληρώσει. Να δίνει διπλά λεφτά για χαρτί (ώστε να ξεχρεωθεί το υπόλοιπο παλαιότερων ετών, όταν ο εκδότης δεν πλήρωνε δεκάρα για χαρτί λόγω κυβερνητικών επαφών!!!), να δίνει και μεροκάματο στα «τσακάλια» που ασελγούσαν στο ετοιμοθάνατο φύλλο ακόμα και τους τελευταίους μήνες. Από ανύπαρκτα νομικά πρόσωπα φωτοσύνθεσης που έπαιρναν ένα σκασμό λεφτά για να ΜΗΝ παρέχουν υπηρεσίες φωτοσύνθεσης, μέχρι διευθυντάδες και εκδότες που χρησιμοποιούσαν ως τέλους το άρμα του «ΦΙΛΑΘΛΟΥ» για να εξυπηρετήσουν ίδια συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις αγωγές. Και κάπως έτσι, με τη χορηγία του ΟΠΑΠ στο shop-in-a-shop, ο Κουρής δεν έβγαζε τόσα όσα ήθελε και άφησε την εφημερίδα να κλείσει, παρά να την στηρίξει και να πιέσει τους αργόμισθους του εμπορικού τμήματος να εκμεταλλευτούν -ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ- το brand name που για δεκαετίες είχε στα χέρια του ανεκμετάλλευτο!

Επιχειρηματίες της μαύρης ώρας, εκδότες της συμφοράς. Όλοι τους. Και στον παρονομαστή τα δημοσιογραφικά όνειρα μερικών δεκάδων συντακτών, τα οποία δεν έσβησαν, τους τα μουτζούρωσαν, όμως ακόμα παλεύουν και θα παλεύουν να τα ξανακαθαρίσουν. Κόντρα σε όλους και όλα. Στους Κουρήδες, τους διευθυντάδες-εκδοτάδες, τους Μπάμπηδες-αρχιλογιστάδες, το κράτος το ίδιο που αφήνει απροστάτευτο τον εργαζόμενο-φορολογούμενο και μόνο το λαβείν έχει στο μυαλό του, όχι το δούναι, κόντρα στην δικαιοσύνη εντέλει, που επιτρέπει στον ίδιο άνθρωπο που χρωστάει το τριχωτό της κεφαλής του ολόκληρο, να έχει σε άλλες εταιρείες και off shore μαγαζάκια, από Μέσα, μέχρι βίλες και ξενοδοχεία.

Κόντρα σε όλους και όλα, ξεχασμένοι και από το θεό, οι συντάκτες του «ΦΙΛΑΘΛΟΥ» είναι όρθιοι και όσο μπορούν παλεύουν!