Τοπίο στην ομίχλη τα ΜΜΕ. Σάρωμα των εργασιακών σχέσεων. Περικοπές, απολύσεις , ανεργία, φόβος, ανασφάλεια και απέναντί μας μια κοινωνία που εξαθλιώνεται και βράζει και τώρα η ΕΡΤ και το μεγάλο έγκλημα. Μπορεί κανείς να μένει αδιάφορος και αμέτοχος;
Στα 30 και πλέον χρόνια της δημοσιογραφικής μου πορείας , αρχικά στον περιοδικό Τύπο, ύστερα στις εφημερίδες (Ελευθεροτυπία) και την τηλεόραση (ΕΡΤ), ήταν βαθειά μου πεποίθηση πως άλλοι αξιότεροι και πιο έμπειροι συνάδελφοι θα έπρεπε να μας αντιπροσωπεύουν στο σωματείο μας.
Ώσπου η καταιγίδα με τράνταξε…
Δεν μπορούσα να συνεχίσω να είμαι θεατής.
• Όταν εκατοντάδες συνάδελφοι δέχονται ασφυκτικές πιέσεις, απειλές και εκβιασμούς για να αποδεχτούν εργασιακές συνθήκες «γαλέρας».
• Όταν δεκάδες άλλοι παραμένουν απλήρωτοι, χάνουν καθημερινά τη δουλειά τους ή εξαναγκάζονται να βγουν πρόωρα στη σύνταξη.
• Όταν απασχολούνται στα sites υπαμειβόμενοι με εξαντλητικά ωράρια και χωρίς ασφάλιση.
• Όταν απειλείται με λουκέτο και συρρίκνωση η ΕΡΤ.
Η συμμετοχή στον αγώνα για να αντιπαλέψουμε αυτή τη ζοφερή και γκρίζα περίοδο για τον κλάδο και το ύψιστο αγαθό της ενημέρωσης είναι το ελάχιστο που επιβάλλεται να κάνει κανείς.
Άμεση παρέμβαση και αγώνας και για να μπει φραγμός στις απολύσεις, στην ανεργία, στην εξαθλίωση, στην υποβάθμιση του δημοσιογραφικού προϊόντος.
Για να επιστρέψουμε στις βασικές αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας:
-Ήθος, συναδελφικότητα και αλληλεγγύη.
-Στην αποκάλυψη της αλήθειας, μακριά από συναλλαγές, διαπλοκή και ατομικισμούς, αλλά και χωρίς φανατισμούς και αγκυλώσεις.
Με μια ΕΣΗΕΑ μαχόμενη, διεκδικητική, αποφασιστική, που θα προασπίζεται αποτελεσματικά την αξιοπρέπεια των ανθρώπων του κλάδου που πλήττονται βάναυσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας μετράει για μάς