Η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ δημιουργεί "αποδιοπομπαίους τράγους"

Ανοιχτή Επιστολή του δημοσιογράφου Κάρολου Μπρούσαλη:

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Στην εποχή της νεκρανάστασης του «διαίρει και βασίλευε», δεν με εντυπωσιάζει η προσπάθεια της διοίκησης να δημιουργήσει αποδιοπομπαίους τράγους.

Διαβάζοντας προσεκτικά την πρόσκληση για διαβούλευση, έχω πεισθεί ότι πρόκειται για απόπειρα «κοινωνικής νομιμοποίησης» μιας ήδη παρμένης αντισυναδελφικής απόφασης. Άλλωστε, δημόσια διαβούλευση σημαίνει δημοσιοποίηση όλων των θέσεων. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε δημοσιότητα μόνο για τις θέσεις της διοίκησης. Των μελών οι θέσεις καταχωνιάζονται στα συρτάρια.

Στην ανακοίνωσή της, η διοίκηση αναφέρει επί λέξει:«Το συγκεκριμένο θέμα ασφαλώς πρώτα και κύρια αφορά όλους και όλες τους άμεσα ασφαλισμένους και ασφαλισμένες του ΕΔΟΕΑΠ, που στηρίζουν τον Οργανισμό μας με τις εισφορές από το μόχθο τους και τη θετική συμβολή τους στις προσπάθειες της διοίκησης του Οργανισμού και ευρύτερα του κλάδου, για να είναι φορέας πρότυπο στους τομείς της Υγείας και της Επικούρησης, ώστε να μπορεί στο παρόν και το μέλλον ο ΕΔΟΕΑΠ να αποτελεί το πραγματικό στήριγμα των ανθρώπων του Τύπου στη δουλειά, στη ζωή, στην ασθένεια και στα γηρατειά».

Με τα λίγα ελληνικά μου, αντιλαμβάνομαι ότι η περικοκλάδα αυτή εμμέσως πλην σαφώς εννοεί πως οι άμεσα ασφαλισμένοι σύζυγοι των «συνδεομένων» ΔΕΝ «στηρίζουν τον Οργανισμό μας με τις εισφορές από το μόχθο τους κ.λπ.». Απλά, τον εκμεταλλεύονται.

Σε άλλα σημεία, υπάρχουν οι ακόλουθες παράγραφοι:«Είναι αναγκαίο να αναφερθεί ότι πρόκειται συνολικά για 425 φυσικά πρόσωπα, συγγενείς (σύζυγοι, μητέρες, άγαμες αδελφές ή και θυγατέρες) αμέσων ανδρών μελών ασφαλισμένων μας οι οποίες, όπως αρχικά αναφέρθηκε, ενώ εργάζονται και καταβάλλουν εισφορές σε άλλους πρωτογενείς φορείς ασφάλισης, ή είναι συνταξιούχοι αυτών των φορέων, απολαμβάνουν από τον ΕΔΟΕΑΠ πολλαπλών καλύψεων, πέραν της επιβάρυνσης της καθημερινής λειτουργίας των ιατρείων και άλλων υπηρεσιών του Οργανισμού μας, με αποτέλεσμα παράλληλη επιβάρυνση της εξυπηρέτησης των άμεσα ασφαλισμένων μελών μας».

Και«Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, ότι μετά από αναλογιστική μελέτη, που εκπόνησαν οι υπηρεσίες του ΕΔΟΕΑΠ, στο πλαίσιο εξέτασης όλων των πλευρών του θέματος, έδειξαν ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες προς τα λεγόμενα συνδεδεμένα μέλη αντιστοιχούν σε πιθανό κόστος υπηρεσιών, το οποίο αντιστοιχεί σε τιμή ασφαλίστρου ύψους τουλάχιστον € 62,16 ευρώ μηνιαίως ανά άτομο».

Πέρα από την πολυλογία, εκείνο που προκύπτει, είναι ότι οι «συνδεόμενες» κοστίζουν το τραγικό ποσό των 26.418 ευρώ τον μήνα. Που κατά μέσο όρο «επιμερίζεται» σε 12.369,84 ευρώ για τις 199 «υπό έξωση» και 14.048,16 για τις 225 «υπό διάσωση». Όμως, οι «υπό διάσωση» (όπως προκύπτει και από τη μετάφραση του επισυναπτόμενου ενημερωτικού σημειώματος), απολαμβάνουν «παρακλινικές, εργαστηριακές, οδοντιατρικές κ.α. εξετάσεις» και «έχουν ενταχθεί στον κλάδο ασθενείας του ΕΔΟΕΑΠ (και) υπαχθεί για εξυπηρέτηση από τα ιατρεία και εργαστήρια του ΕΔΟΕΑΠ και με 50%» καθώς και νοσοκομειακή περίθαλψη. Ενώ οι «υπό έξωση», κατά τη διοίκηση, «εξυπηρετούνται μόνο για τα ιατρεία και εργαστήρια του ΕΔΟΕΑΠ». Με τις 226 «διασωζόμενες» να είναι στην πλειοψηφία τους συνταξιούχοι (άρα μεγάλης ηλικίας) και τις «υπό έξωση» εργαζόμενες (άρα μικρότερης). Ούτε στην «πρόσκληση» ούτε στο συνοδευτικό «σημείωμα» γίνεται κάποια αναφορά για το πόσο κοστίζουν οι μεν και πόσο οι δε. Υποθέτω «πέντε προς ένα». Ήτοι, 4.403 ευρώ οι «υπό έξωση» και 22.015 οι «διασωζόμενες». Όσο για την επιβάρυνση των ιατρείων με 1800 - 2.000 επισκέψεις «κατ’ έτος», αντιστοιχούν σε ΕΞΙ την ημέρα. Αναλογούν δηλαδή μία επίσκεψη για τις «υπό έξωση» εργαζόμενες και πέντε για τις «διασωζόμενες».

Πέρα από τα μπακαλίστικα, υπάρχει κεκτημένο δικαίωμα, το οποίο δεν είναι ηθικό να καταργηθεί, επειδή «έτσι μας γουστάρει». Αυτό το κάνει μόνο η «μισητή» τρόικα. Και η επίκληση του νόμου του 1962 μου μοιάζει άκομψη. Αν πρέπει να εφαρμοστεί, τότε ισχύ έχει (τζιζ) και ο νόμος Πετραλιά που ζητά το 10%. Διότι, για το κράτος, ο ΕΔΟΕΑΠ δεν εμπίπτει στον «Ν.4277/1962 – άρθρο 14, παρ. 1», ό,τι κι αν ισχυρίζεται η διοίκηση.

Προσωπικά, είμαι ασφαλισμένος και για τον κλάδο υγείας στον ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ), επειδή ο αρμόδιος διευθυντής του, όταν του πήγα βεβαίωση από τον ΕΔΟΕΑΠ, ώστε να με εξαιρέσει, μου έτριψε στα μούτρα νόμο του κράτους που λέει ότι ο «Ν.4277/1962 – άρθρο 14, παρ. 1» δεν έχει ισχύ σ’ εμάς και στους τραπεζικούς, επειδή ακριβώς «τροποποιήθηκε και ισχύει με τον 1469/1984, άρθρο 17 παρ. 1, Ν. 2084/92, άρθρο 39». Άρα, πληρώνω (και μάλιστα προσαυξημένο κατά 40%) και κλάδο υγείας του ΤΕΒΕ, έστω κι αν ούτε καν ξέρω κατά πού πέφτουν τα ιατρεία του, αν υπάρχουν.

Εκεί που συμφωνώ με το σκεπτικό της «πρόσκλησης σε διαβούλευση», είναι ότι στ’ αλήθεια υπήρξε «επιλεκτική ενημέρωση» και «ανισότητα» φύλων. Για να επέλθει δικαιοσύνη, ένα μόνο είναι επιτρεπτό να γίνει: Να ενταχθούν στις ρυθμίσεις και όσοι αποκλείστηκαν. Αν για οποιουσδήποτε λόγους αυτό είναι ανέφικτο, το μόνο ηθικό και έντιμο που απομένει, είναι να απαγορευτεί του λοιπού η ένταξη στον οργανισμό συνδεόμενων μελών, χωρίς να θιγούν τα ήδη υπάρχοντα.

Θεωρώ ότι είναι ανεπίτρεπτο, για πενταροδεκάρες, να διαλύεται η επί χρόνια οικοδομημένη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ γιατρού και «συνδεόμενης». Η δε «λύση» που έντεχνα διαρρέεται («να πάνε στα ιδιωτικά τους ιατρεία»), είναι αντισυναδελφική. Ο ΕΔΟΕΑΠ διαθέτει την αφρόκρεμα των ιατρών. Που φυσικά είναι ακριβοί. Η επίσκεψη στα ιδιωτικά τους ιατρεία θα προκαλέσει σημαντικό κόστος στον οικογενειακό προϋπολογισμό των «άμεσα ασφαλισμένων του ΕΔΟΕΑΠ, που στηρίζουν τον Οργανισμό μας με τις εισφορές από το μόχθο τους και τη θετική συμβολή τους στις προσπάθειες της διοίκησης του Οργανισμού και ευρύτερα του κλάδου, για να είναι φορέας πρότυπο στους τομείς της Υγείας και της Επικούρησης, ώστε να μπορεί στο παρόν και το μέλλον ο ΕΔΟΕΑΠ να αποτελεί το πραγματικό στήριγμα των ανθρώπων του Τύπου στη δουλειά, στη ζωή, στην ασθένεια και στα γηρατειά».

Για να σοβαρολογούμε, μια πιθανολογούμενη ετήσια επιβάρυνση 52.836 (4.403 x 12) ευρώ και μια επίσκεψη τη μέρα στα ιατρεία δεν θεωρώ ότι είναι ικανά επιχειρήματα για να εξοβελιστούν 199 «συνδεόμενες» και να σταλούν στο πυρ το εξώτερο του ΙΚΑ ή του ΟΑΕΕ. Απέχουμε πολύ ακόμα, όσο κι αν βαδίζουμε προς τη σωστή κατεύθυνση, για να γίνουμε ΙΚΑ. Κι αυτό, παρ’ όλο που φιλότιμα έχουν προστεθεί, μεταξύ άλλων, απίθανες γραφειοκρατικές διαδικασίες που τίποτα δεν προσφέρουν πέραν της δημιουργίας εντάσεων. Και βέβαια, και της απασχόλησης με το ίδιο ζήτημα περισσοτέρων του ενός ατόμων, που κάτι πρέπει να κάνουν σε τούτη τη ζωή, για να πληρώνονται.

Συναδελφικά, Κάρολος Μπρούσαλης

Υ.Γ. Πριν να ξεκινήσει το όποιο θάψιμο, διευκρινίζω ότι η μητέρα μου πέθανε τον Νοέμβριο του 2008. Η γυναίκα μου είναι έμμεσο μέλος και με τον νόμο. Η κόρη μου εργάζεται και είναι παντρεμένη με άμεσο μέλος. Ο γιος μου δεν ασφαλίζεται στον ΕΔΟΕΑΠ. Η εγγονή μου είναι έμμεσο μέλος και με τον νόμο. Λοιποί συγγενείς δεν υπάρχουν.