ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΥ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Ενώσεως Συντακτών ΗΕΑ, συνήλθε σήμερα Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2011, στα επί της οδού Ακαδημίας 20 γραφεία του, υπό την προεδρεία της προέδρου Μιμής Τουφεξή και με την παρουσία των τακτικών μελών, Παύλου Γερακάρη και Πάνου Τσίρου, των αναπληρωματικών μελών Μηνά Παπάζογλου και Γιάννη Σπανδωνή, καθώς και της γραμματέως Μαρίας Χριστοφοράτου, προκειμένου να εξετάσει την από 05.09.11 έφεση του συν.Νίκου Μελέτη κατά της υπ’ αριθμ. 4/2011 απόφασης του Πρωτοβαθμίου Πειθαρχικού Συμβουλίου.

(Σύμφωνα με το άρθρο 18, παρ. 11 του Καταστατικού, 1 η παράταση δόθηκε στις 24.11.11. Ελλείψει απαρτίας στην πρώτη συνεδρίαση (15.12.11) και κατά συνέπεια αδυναμία λήψης απόφασης, η συνεδρίαση επαναλήφθηκε στις 22.12.11, οπότε διαπιστώθηκε η προβλεπόμενη από τον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας των Π.Σ. απαρτία).

Το ΔΠΣ με την υπ’ αριθμ. 3/2011 απόφασή του, έκρινε ομόφωνα πειθαρχικά ελεγκτέο τον συν. Νίκο Μελέτη, κατά το κατηγορητήριο και του επέβαλε κατά πλειοψηφία (3-2), την ποινή της προσωρινής διαγραφής 2 μηνών από τα μητρώα της ΕΣΗΕΑ. Η μειοψηφία πρότεινε την ποινή της 3μηνης προσωρινής διαγραφής.

Το ΠΠΣ είχε ασκήσει ομόφωνα αυτεπάγγελτη πειθαρχική δίωξη εναντίον του, καθώς και άλλων συναδέλφων, που απετέλεσαν την «Εφορευτική Επιτροπή», στην αντικαταστατική ψηφοφορία με στήσιμο «κάλπης», στο «Έθνος» και στο «Έθνος της Κυριακής», σχετικά με την απεργία που είχε αποφασίσει και εξαγγείλει η ΕΣΗΕΑ στις 30.09.10. Οι τελευταίοι έστειλαν έγγραφο στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, με τα αποτελέσματα της αντικαταστατικής αυτής ψηφοφορίας, υπονομεύοντας τον αγώνα των εργαζομένων, αλλά και τις αποφάσεις της ΕΣΗΕΑ για απεργία.

Το ΠΠΣ με την υπ’ αριθμ. 4/2011 απόφαση, έκρινε τον συν. Ν. Μελέτη ομόφωνα πειθαρχικά ελεγκτέο για παράβαση του άρθρου 7, παρ. 1, εδ. α’ και ια’ του Καταστατικού και άρθρου 4, παρ. 1, εδ. α’ του Κώδικα Αρχών Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ και του επέβαλε κατά πλειοψηφία (3-2) ποινή προσωρινής διαγραφής 3 μηνών από τα μητρώα της ΕΣΗΕΑ. Η μειοψηφία πρότεινε την προσωρινή διαγραφή 6 μηνών (το ένα μέλος) και διαγραφή ενός έτους (το άλλο), διότι ο συν. Μελέτης διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην όλη υπόθεση, και κατά τη διαδικασία στο ΠΠΣ δεν δίστασε να απευθύνει προειδοποιήσεις και απειλές.

Στο ΠΠΣ, ο τότε Γενικός Γραμματέας της ΕΣΗΕΑ, συν. Αντώνης Νταβανέλλος, είχε καταθέσει:

«…Μετά την ολοκλήρωση των Γενικών Συνελεύσεων και παρά τις ρητές δηλώσεις των μελών του Δ.Σ., παρά επίσης τις προτροπές των εκλεγμένων εκπροσώπων της ΕΣΗΕΑ σε αυτές τις επιχειρήσεις, κάποιοι συνάδελφοι πήραν την πρωτοβουλία να στήσουν «κάλπες», να διατυπώσουν κατά τη βούλησή τους τα ερωτήματα, να εκθέσουν τους συναδέλφους στην πίεση «ψηφίζεις ή δεν ψηφίζεις», μπροστά στους διευθυντές και τελικά να «καταμετρήσουν» αποτελέσματα σε μια διαδικασία, χωρίς καμία σοβαρότητα, εγκυρότητα και σχέση με τη λειτουργία του Σωματείου. Οι ενέργειες αυτές αξιοποιήθηκαν από τους ιδιοκτήτες ως μέσο πίεσης για να σπάσει η απεργία συμπαράστασης της ΕΣΗΕΑ και να διευκολυνθούν οι μαζικές απολύσεις συναδέλφων μας, διοικητικών και τεχνικών. Κατά τη γνώμη μου, οι ενέργειες αυτές είναι πρωτοφανείς, αντικαταστατικές, αντισυνδικαλιστικές και αντισυναδελφικές. Με αυτή την έννοια, θεωρώ πειθαρχικά ελεγκτέους όλους όσους επιβεβαιωμένα ενεπλάκησαν σ’ αυτήν την απαράδεκτη διαδικασία…».

Το μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, συν. Παναγιώτης Ράμμος, κατέθεσε στο ΠΠΣ:

«Ήταν μια απεργοσπαστική διαδικασία, που επιβλήθηκε από τους εργοδότες. Όλα αυτά περί καλπών, Εφορευτικών Επιτροπών κλπ, δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Είναι έξω και πέρα από τις διαδικασίες της Ένωσης, χωρίς καμία νομιμοποίηση και επιβλήθηκαν για να εκμαιευθεί απόφαση των εργαζομένων δημοσιογράφων ενάντια στις κινητοποιήσεις, που είχε αποφασίσει το Διοικητικό Συμβούλιο.

Είναι προφανές ότι αυτοί που συνειδητά πρωτοστάτησαν σε αυτή τη διαδικασία, κινήθηκαν έξω και πέρα από το Καταστατικό της Ένωσής μας».

Στο ΠΠΣ ο συν. Μελέτης δεν πρότεινε μάρτυρες. Στο ΔΠΣ πρότεινε τη συν. Έφη Καραγεώργου, η οποία κατέθεσε:

«Ήταν μια συγκέντρωση των εργαζομένων, όχι γενική συνέλευση, που την συγκάλεσαν υποθέτω οι εκπρόσωποι με την παρουσία του τότε ΔΣ. Οι δημοσιογράφοι ήταν αντίθετοι στην απεργία με έντονες αντεγκλήσεις με τα μέλη του ΔΣ, γιατί θεωρούσαν ότι ήταν στοχευμένο το κλείσιμο του «Έθνους». Το κλίμα ήταν τόσο έκρυθμο που απειλήθηκαν επεισόδια. Η βαλβίδα που εκτόνωσε την κατάσταση ήταν το στήσιμο της «κάλπης».

Αν δεν έμπαινε ο Μελέτης σαν μέλος της Εφορευτικής Επιτροπής, θα μπορούσα να είμαι εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος. Μας οδήγησαν στην «κάλπη», οι παλινωδίες του τότε ΔΣ που δεν είχαν ποτέ μια ξεκάθαρη στάση. Το κλίμα ήταν βαρύ. Βλέπαμε να έρχονται απολύσεις και παρακαλούσαμε το ΔΣ να υπογράψει μηδενικές αυξήσεις, ενώ κάποιοι από το ΔΣ μας προέτρεπαν σε αίτημα για αύξηση 10%. Απεργήσαμε, πάντως, όλοι παρά το ότι είμαστε αντίθετοι.

Ερ.: Είναι ή όχι αντικαταστατική μια τέτοια διαδικασία;

Απ.: Είναι σαφώς αντικαταστατική. Το να μην υπακούμε στο σωματείο είναι απαράδεκτο. Οι άνθρωποι που δέχθηκαν ανέλαβαν μια ευθύνη, γνωρίζοντας ότι πιθανώς θα περάσουν Πειθαρχικό. Θέλαμε να διασφαλίσουμε ότι θα υπήρχε μια «καταστατική» διαδικασία, γνωρίζοντας ότι αυτό δεν ήταν σύμφωνο με το Καταστατικό.

Κατά τη γνώμη μου, στο Πειθαρχικό έπρεπε να κληθεί σε απολογία το τότε ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, το οποίο θεωρώ συνυπεύθυνο στη ταλαιπωρία του κλάδου. Το αυτεπάγγελτο θα έπρεπε να ισχύσει και γι’ αυτούς».

Το ΔΠΣ, κάλεσε για κατάθεση τον τότε πρόεδρο του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, συν. Πάνο Σόμπολο, ο οποίος είπε:

«Ο κ. Μελέτης σε μια από τις συγκεντρώσεις, είχε διαπληκτισθεί με κάποιον από τους συναδέλφους του ΔΣ και μάλιστα έντονα. Το κλίμα ήταν βαρύ, λόγω των απολύσεων και των επικείμενων νέων και τα πνεύματα τεταμένα. Δεν θυμάμαι γιατί τσακώθηκαν. Ωστόσο, στήθηκε «κάλπη» όπως και στον ΔΟΛ. Για το θέμα της απεργίας ή όχι ήταν η διαφωνία. Μεγάλο μέρος των συναδέλφων ήθελαν την απεργία, άλλοι ήλπιζαν μήπως λυθεί το θέμα με συζητήσεις ».

Ερ.: Συμμετείχε ο Μελέτης;

Απ.: Είναι ένας συνάδελφος που φωνάζει λίγο περισσότερο από τον καθένα μας. Ήταν ένας απ’ αυτούς που ήθελαν διαπραγμάτευση και όχι απεργία.

Ερ.: Ποιοι πρωτοστάτησαν;

Απ.: Ορίστηκε μια επιτροπή απ’ την Συνέλευση, δεν είμαι βέβαιος αν ήταν ο Μελέτης και έκαναν την ψηφοφορία με τις «κάλπες». Το θέμα των «καλπών» ίσως είναι και πιο αποτελεσματικό σε κάποιες περιπτώσεις, απ’ το να σηκώνεις το χέρι και να λες 48ωρη απεργία. Τότε είσαι ο κακός της υπόθεσης. Ίσως τελικά η «κάλπη» δεν είναι τόσο κακή υπό προϋποθέσεις. Το μεμπτό είναι να πάρει μια απόφαση το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ για 24ωρη απεργία π.χ. και οι συνάδελφοι να στήσουν «κάλπη» και να πουν δεν μετέχουμε στην απεργία. Είμαι κατά της «κάλπης» σαν διαδικασία, εφόσον υπάρχει ΔΣ που προασπίζεται τα συμφέροντα των συναδέλφων και στο οποίο Συμβούλιο θα πρέπει οι συνάδελφοι να έχουν εμπιστοσύνη γιατί είναι εκλεγμένοι…».

Ο συν. Νίκος Μελέτης στο ΠΠΣ και στο ΔΠΣ, τόνισε:

«Συμμετείχα σε μια διαδικασία, όπως και 100 συνάδελφοι του «Έθνους» και δεν θεωρώ ότι πρωτοστάτησα, αλλά προφανώς ήμουν σ’ αυτούς που πρότειναν αυτή τη διαδικασία. Το Καταστατικό πουθενά δεν απαγορεύει την έκφραση γνώμης με «κάλπη», που θεωρώ τον πλέον γνήσιο και δημοκρατικό τρόπο και όχι με τη γνωστή διαστρεβλωτική διαδικασία της ψήφου δια βοής, ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Η γνώμη που εκφράσανε όσοι μετείχαν στη διαδικασία ήταν διαφορετική από την απόφαση του ΔΣ και ζητούσε γενικευμένη κινητοποίηση σε όλα τα ΜΜΕ και όχι μόνο στο «Έθνος».

Παρά το ότι όμως εκφράσαμε έτσι τη γνώμη μας και το κοινοποιήσαμε στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, την άλλη μέρα, όλοι υλοποιήσαμε την απόφαση του σωματείου και απεργήσαμε.

Η διαδικασία της «κάλπης» δεν ήταν αντικαταστατική διότι δεν είχε σκοπό την ανατροπή της απόφασης του ΔΣ, αλλά την καταγραφή της άποψης και της θέσης των δημοσιογράφων της εφημερίδας.

Η συντριπτική πλειοψηφία, ήθελε απεργία σε όλα τα μέσα, καθώς θέματα περικοπών και απολύσεων θεωρούσαμε ότι δεν αφορούσαν μόνο ένα μέσο και ότι η απεργία στη δική μας μόνο εφημερίδα ήταν στοχευμένη κίνηση.

Ερ.: Από τη στιγμή που είχε ληφθεί απόφαση για απεργία και όλοι απεργήσατε, προς τι η ιστορία της «κάλπης»;

Απ.: Θεωρώ ότι θα πρέπει να καταγράφεται η γνώμη των εργαζομένων, που είναι το υποκείμενο οποιουδήποτε αγώνα κινητοποίησης και βασικό στοιχείο για την επιτυχία ενός αγώνα, είναι να αφουγκράζεται τη γνώμη των εργαζομένων κάθε φορά, οι οποίοι βεβαίως έχουν εξουσιοδοτήσει το ΔΣ για την κήρυξη απεργιών, αλλά δεν σημαίνει ότι αποκηρύσσουν και το δικαίωμά τους να συμφωνούν ή όχι μ’ αυτό.

Ερ: Εκ των υστέρων, έπρεπε να έχει γίνει απεργία;

Απ.: Έπρεπε να είχε γίνει, όπως δείχνει η σημερινή κατάληξη. Νομίζω ότι πιο κοντά στην πραγματικότητα ήταν η κρίση των δημοσιογράφων για απεργία σε όλα τα ΜΜΕ...».

Ο εφεσιβάλλων, παραδέχθηκε ότι συμμετείχε στη διαδικασία στησίματος της «κάλπης» και ήταν σ’ αυτούς που την πρότειναν, αλλά αρνήθηκε ότι πρωτοστάτησε. Υποστήριξε ότι επρόκειτο για άσκηση του δικαιώματος ελευθερίας της έκφρασης.

Το ΔΠΣ αναγνωρίζει φυσικά την ελευθερία της έκφρασης γνώμης, ειδικά στους δημοσιογράφους, όπως υποστηρίζει και ο ίδιος ο εγκαλούμενος. Στην περίπτωση, όμως, του συν. Μελέτη δεν επρόκειτο απλά για έκφραση γνώμης αντίθετη με την άποψη και απόφαση του σωματείου, αλλά με καθαρά αντικαταστατική, αντιδεοντολογική, αντισυνδικαλιστική και αντισυναδελφική πράξη. Μια ενέργεια που ενδεχομένως λειτούργησε εκβιαστικά για εργαζόμενους, αφού έγινε μπροστά στους διευθυντές.

Άλλωστε, όπως βεβαίωσε ο τότε γενικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ, είχαν προηγηθεί γενικές συνελεύσεις και υπήρχαν προτροπές των εκπροσώπων στην ΕΣΗΕΑ γι’ αυτή την απεργία. Άρα, οποιαδήποτε αντίθεση μπορούσε να είχε εκφρασθεί τότε και όχι μετά την απόφαση και μάλιστα μ’ αυτό τον τρόπο.

Πράξεις όπως αυτή, ακόμη κι αν οφείλονται σε αγανάκτηση για ενέργειες ή παραλείψεις του σωματείου με τις οποίες κάποιος διαφωνεί, το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να δίνουν τη δυνατότητα στους εργοδότες να τις αξιοποιούν σε βάρος των εργαζομένων, υπονομεύοντας τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους και το συμφέρον των ίδιων των συναδέλφων. Η περίοδος που ακολούθησε το στήσιμο «κάλπης» στο «Έθνος» και στο ΔΟΛ, με τις απολύσεις, μειώσεις μισθών, την ανασφάλεια και τις εργοδοτικές απειλές, το αποδεικνύει περίτρανα.

Κατόπιν αυτών, ο εφεσιβάλλων συν. Νίκος Μελέτης, κρίθηκε ομόφωνα πειθαρχικά ελεγκτέος, για παράβαση του άρθρου 7, παρ. 1, εδ. α’ και ια’ του Καταστατικού και άρθρου 4, παρ. 1, εδ. α’ του Κώδικα Αρχών Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ.

Ως προς την ποινή, επιβάλλεται κατά πλειοψηφία με ψήφους 3 έναντι 2, η προσωρινή διαγραφή 2 μηνών από τα μητρώα της ΕΣΗΕΑ. Η μειοψηφία πρότεινε τη διατήρηση της πρωτόδικης ποινής, δηλαδή 3μηνη προσωρινή διαγραφή.

Η απόφαση καθαρογράφηκε την Πέμπτη, 26.01.12.