ΕΡΤ: "Κλειστόν" λόγω ντιμπέιτ

Επί δύο μέρες το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ το διοικούσαν τα κόμματα. Οι «σεκιουριτάδες» αλώνιζαν, έμπαιναν μόνο οι υπάλληλοι βάρδιας και σταμάτησαν οι παραγωγές!

Αρθρο του Απόστολου Διαμαντή

Το σύνηθες σκάνδαλο: Για δύο ολόκληρες μέρες, Δευτέρα και Τρίτη, κατελήφθη το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ από τις δυνάμεις ασφαλείας των κομμάτων! Οι υπάλληλοι πετάχτηκαν έξω, οι παραγωγές σταμάτησαν, κυριολεκτικά η δημόσια ραδιοφωνία και η τηλεόραση έκλεισαν. Μόνο βάρδιες ασφαλείας έμειναν, λες και βρισκόμασταν σε πόλεμο!

Οχι, δεν έκλεισε η ΕΡΤ από τους γερμανούς κατακτητές. Από τα κόμματα έκλεισε! Για να κάνουν τις δήθεν τηλεμαχίες τους. Αυτά και οι σεκιουριτάδες το κάνανε τσιφλίκι τους το ελληνικό δημόσιο. Οπως γίνεται, εξάλλου, σε κάθε προεκλογική περίοδο, από τότε που ανακαλύφθηκε το ντιμπέιτ. Τώρα, όμως, το κακό παράγινε, αφού οι μέρες έγιναν δύο. Δηλαδή, τι θα γινόταν εάν είχαμε και άλλα δύο; Θα έκλεινε για μια βδομάδα; Αυτή η εικόνα της κλειστής ΕΡΤ είναι η εικόνα της απόλυτης παρακμής. Το κράτος - κόμμα.

Πρόκειται για πραγματικά εξοργιστικό γεγονός, απίθανο και παγκοσμίως ανήκουστο. Πού ακούστηκε σε χώρα δημοκρατική να κλείνουν τα μέγαρα επειδή περνά ο αφέντης; Κλείνει το TF1 επειδή περνούν η Σεγκολέν και ο Σαρκοζί να συζητήσουν μια ωρίτσα; Κλείνει το CNN; Κλείνει το BBC για τον Μπράουν; Οχι, φυσικά. Πιθανόν να κλείνουν τα ραδιομέγαρα όταν περνάει ο Καντάφι. Ο Τσαουσέσκου ή ο σάχης. Πάντως, για δημοκρατία αυτό είναι αδιανόητο.
Είναι δυνατόν, όμως, να συμβαίνει αυτό το χάλι και να μη διαμαρτύρεται κανείς; Και... εντάξει ο Καραμανλής και ο Γιώργος, πες πως εκπροσωπούν τα παραδοσιακά κόμματα, που έχουν μάθει να θεωρούν το κράτος περιουσία τους. Αλλά ούτε κι αυτοί δικαιολογούνται, καθότι υποτίθεται εκφράζουν τη νέα εποχή - τρομάρα τους! Οι άλλοι, όμως; Οι αριστεροί υποτίθεται; Πώς δέχονται ο Τσίπρας και η Αλέκα να πηγαίνουν για πολιτικό διάλογο με την ΕΡΤ υπό κατοχή; Κανονικά θα έπρεπε να πουν, όχι, εμείς δεν πάμε για διάλογο εάν πρώτα δεν αποχωρήσουν όλοι οι ασφαλίτες και δεν επανέλθουν οι υπάλληλοι στις θέσεις τους. Διότι αυτό επιβάλλει το κράτος δικαίου. Εκτός και έχουμε κράτος ασιατικού τύπου. Κράτος-αφέντη.

Οταν, όμως, δεν έχεις -έστω στους τύπους- κράτος δικαίου, τι νόημα έχει να αγωνίζεσαι για αυξήσεις μισθών; Αυτό είναι το θέμα; Να πάρουμε άλλα 50 ευρώ; Οταν δεν έχεις δημοκρατία, αυτό είναι δευτερεύον. Ας φτιάξουμε πρώτα ελεύθερη πολιτική κοινωνία και μετά ας ασχοληθούμε και με τα ευρώ.

Και κλείνω με τους δημοσιογράφους της τηλεόρασης. Αυτοί, ως συνήθως, μιλιά δεν έβγαλαν γενικώς. Διότι και αυτοί μέρος του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος είναι. Τι κι αν έκλεισε η ΕΡΤ; Αυτοί είναι εκεί και αυτοί είναι η ενημέρωση. Ποια είναι η ενημέρωση; Να μαθαίνουμε από τις 5 το απόγευμα, σε διακαναλική σύνδεση, τι γραβάτα φοράει ο Καραμανλής και τι ώρα έκανε γυμναστική ο Γιώργος. Ο Όργουελ είναι παιδικό ανάγνωσμα μπροστά σ' αυτό το τηλεοπτικό σενάριο.

Θα πρέπει κάποιος, επιτέλους, να πάρει την ευθύνη και να πει: πρώτον, τα ντιμπέιτ σας δεν μας ενδιαφέρουν. Μας βλάπτουν. Και, δεύτερον, αυτή η πολιτική και δημοσιογραφική εκπροσώπηση επίσης δεν μας εκφράζει. Δεν είστε υπεράνω της κοινωνίας και των πολιτών. Είστε υπηρέτες τους, που θα 'λεγε κι ο Ρουσό. Τα μέγαρα δεν είναι δικά σας. Είναι δικά μας. Να μένει η τηλεμαχία. Δεν μας χρειάζεται, ούτως εχόντων.

ΠΗΓΗ: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία