Η ιδιότυποη ασυλία που παρέχουν οι πολιτικοί στους εκδότες

Το 1996 το εκδοτικό κατεστημένο στήριζε ολόψυχα τον Κώστα Σημίτη. «Ο κύριος καθηγητής» ήταν απέναντι στο ‘χοντρό» όπως αποκαλούσε ακόμη και ο κ. Σημίτης το μακαρίτη, Μιλτιάδη Εβερτ, αρχηγό, τότε της συντηρητικής παράταξης. Η έκφραση της «συμπάθειας» αυτής, είχε ένα αντίτιμο. Τη διάθεση τεράστιων δημοσίων έργων σε διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, και τη μαζική είσοδο αμφιβόλου οικονομικής κατάστασης στο χρηματιστήριο. Οι εκδότες, που σήμερα δηλώνουν πως πένονται και οι πρώην υπάλληλοι τους που έχουν πολιτικές θέσεις πως για όλα φταίει η φούσκα. Κανείς δεν θέλει να θυμάται πως οι επιχειρηματίες συγκέντρωσαν από τα θύματα το χρηματιστηρίου περισσότερο από μισό δισεκατομμύριο ευρώ. Αυτά τα λεφτά χάθηκαν!

Αν τα στελέχη τους διαχειρίζονταν με στοιχειώδη ευθύνη, οι επιχειρήσεις τους σήμερα δεν θα κινδύνευαν με λουκέτο. Η θρασύτητα τους είναι τέτοια που βγαίνουν και από πάνω λέγοντας, πως οι εργαζόμενοι που παρείχαν την εργασία τους τσέπωσαν τα χρήματα. Υπάρχει όμως κάτι βαθύτερο και αυτός είναι ο ρόλος των τραπεζών, οι οποίες κατόπιν πολιτικών υποδείξεων και επειδή τα δάνεια που έδιναν στα ΜΜΕ ήταν «θαλάσσια» αποφάσισαν, για λίγο, να σφίξουν τη θήλεια στο λαιμό των επιχειρήσεων.

Τώρα οι εκδότες θεωρούνται αναξιόπιστοι με την ίδια ευκολία που πριν από λίγο καιρό ήταν ο μοχλός ανάπτυξης του Τύπου. Ακόμη περισσότερο, απαιτούν από τα Μέσα να συνεχίζουν να τις προστατεύουν ειδησεογραφικά, δηλαδή να τις στηρίζουν όπως ακριβώς πράττει η κυβέρνηση με τα λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων.
Την ίδια ώρα ασυλία εξασφαλίζουν και οι ίδιοι οι εκδότες. Αρνούνται πεισματικά να πληρώσουν τις οφειλές τους στο δημόσιο, ή τα δώρα Χριστουγέννων και είναι εκτός φυλακής Το ΣΔΟΕ και η οικονομική αστυνομία για ένα περίεργο λόγο αδυνατεί να εντοπίσει το Νέο Ψυχικό ή την Εκάλη.

Σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ασυλίες είναι και οι διαφημιστές. Οι επιχειρήσεις τους φουντάρουν, αλλά οι ίδιοι δεν έχουν καμία επίπτωση, Διατηρούν ακέραια την περιουσία τους την οποία και μεταβίβασαν στα παιδιά τους, μαζί τους ιδρύουν νέες διαφημιστικές και αφήνουν το λογαριασμό να τον πληρώσουν οι άλλοι.
Ξέρουν πως είναι δύσκολο να θελήσει κάποιος να ελέγξει την παρατράπεζα που συνέστησαν με τις περίφημες επιστροφές χρημάτων στους διαφημιζόμενους από τις διαφημίσεις που μοίραζαν. Πρόκειται για ατόφιο μαύρο χρήμα που συντήρησε πολιτικούς και επιχειρηματίες της επικοινωνίας και έχει ήδη δραπετεύσει στο εξωτερικό.

Θα αρκούσε μια απλή σύγκριση από κάποιο κλιμάκιο του ΣΔΟΕ, των ισολογισμών των διαφημιστικών εταιρειών, και της προσωπικής περιουσίας των διαφημιστών και των παιδιών τους. Αλλά, εκεί μπαίνουμε όντως στη γκρίζα ζώνη.

themediaproject.gr