«Ναι» ή «όχι» λοιπόν σε μια απεργία διαρκείας; Χοντροκομμένα και πέρα από τα κατεβατά και τα μανιφέστα, ειλικρινή ή όχι (κι απ’ όλες τις προτάσεις που πέσανε στο ταλαιπωρημένο τραπέζι της συνέλευσης της ΕΣΗΕΑ), αυτού του είδους η κινητοποίηση συζητιέται σήμερα στα μαγαζιά.Η μία πτέρυγα «φωνάζει» ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσει το «μήνυμα» στους ενδιαφερόμενους (κι ας υπάρξουν και απώλειες).
Είναι, όμως, έτσι; Η άλλη πτέρυγα, όχι αναγκαστικώς η πιο «ήσυχη», όπως θέλουν να το βλέπουν κάποιοι, υπογραμμίζει ότι από μία τέτοια κινητοποίηση, λίγοι θα αντέξουν και οι ζημιές θα είναι ανυπολόγιστες.
(Όχι ότι τα σημερινά παθήματα του κλάδου, με τους χιλιάδες ανέργους, τις στρατιές κακοπληρωμένων και απλήρωτων, ήταν υπολογίσιμα).
Και φυσικά, είτε αρέσει είτε όχι, πάντα μετράει η «απειλή», γνωστών και μη εξαιρετέων του εκδοτόκοσμου, ότι μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν το ‘χουν σε τίποτα το «λουκέτο».
Συμπέρασμα: σίγουρα η προοπτική μιας δυναμικής κινητοποίησης δεν αφήνει ασυγκίνητο κανέναν. Ακόμη και τον «αντίθετο», που στο τέλος του Γενάρη, θέλοντας και μη θα πρέπει να πάρει γενναίες αποφάσεις. Το θέμα είναι, αν αποφασιστεί κάτι τέτοιο, να περιφρουρηθεί με κάθε τρόπο, χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο «εξαιρέσεων» και απεργοσπαστικών μηχανισμών.
Μόνο έτσι. Τα ουρλιαχτά και οι «κατηχήσεις» είναι για άλλους και πάντως όχι για εκείνους που στο τέλος του μήνα θα ασπρίσουν τα μαλλιά τους στη θέα του τελικού ποσού που θα «κόψει» το λογιστήριο.
mediablog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας μετράει για μάς