Λογοκρισία για το κύρος της Βουλής!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ

Στη μνήμη των προτύπων σεμνότητας και ανιδιοτέλειας ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΓΓΟΥ και ΛΑΚΗ ΣΑΝΤΑ

Ούτε ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, Ι. Λασκαρίδης, ούτε κάποια από τα μέλη του (αμετακίνητα και παρά τη λήξη της θητείας τους...) αισθάνθηκαν την ανάγκη να παραιτηθούν μετά τον σάλο που προκάλεσε η λογοκριτική απόφασή τους να επιβάλουν πρόστιμο 50.000 ευρώ στη μεγάλης θεαματικότητας σατιρική εκπομπή (ΑΝΤ-1) «Ράδιο Αρβύλα».

Για «αυταρχική απόφαση, η οποία ξεπερνάει τα όρια» έκανε λόγο ο εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ. Γ. Μιχελάκης, ενώ ο βουλευτής του ίδιου κόμματος Κ. Τζαβάρας διέψευδε κατηγορηματικά ότι δική του καταγγελία χρησιμοποίησε το ΕΣΡ. «Ουδέποτε έκανα τέτοια καταγγελία -είπε- μέσα στη Βουλή (...) Πιστεύω ότι η σάτιρα είναι το ξυπνητήρι της δημοκρατίας».

Οπως είναι πια ευρύτατα γνωστό, η «καμπάνα» του ΕΣΡ έπεσε διότι ο εκ των παραγωγών της πετυχημένης εκπομπής Αντ. Κανάκης, μιλώντας για την προκλητική ατιμωρησία των πολιτικών και το κουκούλωμα των μεγάλων σκανδάλων (Βατοπέδι, Siemens κ.ά.), είπε ότι οι 300 βουλευτές λειτουργούν σαν «κλίκα» και «σπείρα» και ότι καλύπτει ο ένας τον άλλο. Ο,τι δηλαδή αποτελεί κοινή συνείδηση και κοινοτοπία στην κοινωνία μας (γι' αυτό και η καθολική σχεδόν απαξίωση των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος) ερέθισε τις ευαίσθητες κεραίες του ΕΣΡ (διορισμένου από τη Βουλή και ελεγχόμενου, υποτίθεται, αποκλειστικά απ' αυτήν). Και βάλθηκε αυτοβούλως να προστατεύσει το Κοινοβούλιο ως θεσμό, που δεν θέλει να αυτοπροστατευθεί! Και μάλιστα με κατάφωρα αντισυνταγματική λογοκριτική παρέμβαση, που το εκτρέπει από τον θεσμικό ρόλο του, εκθέτει τις νεότευκτες «Ανεξάρτητες Αρχές» και αποκαλύπτει άγνοια στα στοιχειώδη της δημοκρατίας: Οτι οι θεσμοί και τα αξιώματα δεν έχουν εξ ορισμού, αλλά κατακτούν κύρος, σεβασμό και κοινωνική καταξίωση με τον τρόπο λειτουργίας τους και με την επάρκεια και το ήθος των ταγμένων να τους υπηρετούν.

Και επειδή ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, ατύχησε το ΕΣΡ και συγκυριακά: η απόφασή του για το νέο λογοκριτικό πρόστιμο δημοσιεύθηκε την ίδια μέρα που έγινε γνωστό ότι εκατοντάδες πρώην βουλευτές, συνταξιούχοι και κληρονόμοι τους, προσέφυγαν στα δικαστήρια και διεκδικούν συνολικά περί τα 80 εκατομμύρια ευρώ αναδρομικά.

Στις συνθήκες άγριας λιτότητας για τους πολλούς έγινε χαμός, βέβαια, για τη νέα πρόκληση των βουλευτών, που έτσι κι αλλιώς συνταξιοδοτούνται (μετά τα 65) με μόνη μία τετραετία (!) θητείας στο Κοινοβούλιο (για τους μετά το 2008 εκλεγόμενους οι τετραετίες έγιναν δύο). Κατ' εξαίρεση, σκανδαλώδη επίσης, μόνον οι βουλευτές μπορούν να παίρνουν και δεύτερη κύρια σύνταξη, εκτός από τη βουλευτική.

Μέσα στην καθολική κατακραυγή, αναγκάστηκαν να καταγγείλουν τις προσφυγές για αναδρομικά (ευτυχώς, υπάρχουν και αξιοπρεπείς, που δεν τα διεκδικούν) υπουργοί και εν ενεργεία βουλευτές όλων των κομμάτων.

Δεν είναι σίγουρο ότι δεν το έκαναν εκ του πονηρού: για να μην επεκταθεί απειλητικά η κοινωνική κατακραυγή σε όλα τα προνόμιά τους. Και είναι πολλά για όλους τους αιρετούς άρχοντες, με πρώτους τους βουλευτές και τους υπουργούς. Τα επεσήμανε ένα προς ένα προχθές στην «Ε» η Ελένη Κωσταρέλου, σε ολοσέλιδο, αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της υπό τον τίτλο «Λιτότητα για τους πολλούς, πάρτι για τους βουλευτές».

Αρκεί να λεχθεί ότι και μέσα στο ζόφο της κρίσης, οι άγριες περικοπές του Μνημονίου, για μισθωτούς και συνταξιούχους, άγγιξαν απλώς χαϊδευτικά τους βουλευτές: διατηρούν ακόμη και το αφορολόγητο για το μισό της «αποζημίωσής» τους, ενώ τους κόπηκε μόνο το 12% των εξόδων παράστασης και συνολικά το 5% των αποδοχών! Οι πιο πονηροί έσπευσαν να αναπληρώσουν, με το παραπάνω, κι αυτή την απώλεια με περισσότερες συμμετοχές σε ειδικές επιτροπές, για τις οποίες αμείβονται έξτρα (250 ευρώ ανά συνεδρίαση, παρακαλώ...), λες και δεν περιλαμβάνονται στα καθήκοντά τους.

Για το πώς φροντίζουν μονίμως να ευλογούν τα γένια τους, είναι ενδεικτική αυτή η εξοργιστική ιστορία με τα αναδρομικά και το βουλγαράκειο θεώρημα ότι το νόμιμο είναι και ηθικό: με ψήφισμα του 1975, οι βουλευτικές αποδοχές είναι ίσες με το μισθό του προέδρου του Αρείου Πάγου -και τούμπαλιν. Επειδή, λοιπόν, οι βουλευτές νομοθετούν (και) για τις αποδοχές τους και δικαστήρια αποφασίζουν και για τους μισθούς των δικαστών, η... τραμπάλα της ντροπής ανεβοκατεβαίνει αενάως.

Και λίγα είπαν, συνεπώς, για τους πολιτικούς μας οι ελευθερόστομοι του «Ράδιο Αρβύλα», που μας κάνουν και γελάμε μέσα στη μαύρη μαυρίλα -και να 'ναι καλά.

Δεν χρειάζονται άλλους μάρτυρες και μαρτυρίες: Τρεις φορές αναθεωρήθηκε το ισχύον Σύνταγμα. Κι έμεινε αλώβητο το διαβόητο άρθρο 86, που θέτει σε ποινικό απυρόβλητο όχι μόνο τους εν ενεργεία αλλά και όλους τους διατελέσαντες υπουργούς -γι' αυτό και κανένας από τους κραγμένους κλέφτες δεν πάει φυλακή και γι' αυτό η πολιτική διαφθορά πάει σύννεφο.

Κι ένα τελευταίο: δυο φορές καταδικάστηκε η χώρα μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για μη άρση της βουλευτικής ασυλίας ακριβώς από την «κλίκα των τριακοσίων»!.