-ΣΕ ΕΧΩ ΔΕΙ ...

Της Λίντας Γιαννοπούλου

...σε σένα μιλάω, που κάθεσαι με τις ώρες βυθισμένος στον υπολογιστή σου ...Οχι όμως και στις σκέψεις σου ... Τιs σκέψεις σου τις πήραν και σου άφησαν τους φόβους ...γι αυτό δε μπλέκεις και πολύ-πολύ σε κουβέντεs μέσα στη δουλειά ...Και τι να πεις ; ξέρεις ..."οι δουλειές είναι λίγες πια , ελάχιστες και οι πρόθυμοι πολλοί..."

Στο'πε κι ο Κώστας τις προάλλες που τσακωθήκατε για κείνο το μονόστηλο...Για ένα μονόστηλο!...Ακούς κι όλα αυτά που λένε , αυτοί που ξέρουν για τ αφεντικά...Μαγαζιά που αλλάζουν χέρια, συγχωνεύσεις, συμμαχίες, απολύσεις δεκάδες, λίγες, στοχευμένες, τυφλές, άδικες...εσύ ....

Και τι θα κάνεις ; ...Έχεις το δάνειο, τα φροντιστήρια των παιδιών ( τι το θελε το σαξόφωνο ,ο μικρός...),τις ασφάλειες ( θα τις κόψεις, δεν πάει άλλο...), το γραμμάτιο της μηχανής , το καταναλωτικό για το τροχόσπιτο και το άλλο που είσαι εγγυητής για την εγχείρηση της μάνας σου ...

Γι αυτό ,προτιμάς να μη μιλάς γιατί ποτέ δεν ξέρεις ...

Ζήλευες την τύχη του Θανάση , καλή μεταγραφή, καλά λεφτά, θέση ...Και σε μια νύχτα γίνανε όλα κάρβουνο ...Ο Γ... ο αχυράνθρωποs του επιχειρηματία ,την κοπάνησε κι άφησε 500 οικογένειες στο δρόμο...δυό χρόνια τραβιούνται τώρα με την επίσχεση και σιγά μη βρουν άκρη...

Γι αυτό δε μιλάς...

Και τι να πεις δηλαδή; Σε λίγο θα ξεχάσεις και να γράφεις... Αντί για ρεπορτάζ , δελτία τύπου κι " Άγιος ο Θεός" του copy-paste... Βλέπεις ανθρώπους, που τους είχες από κοντά για χρόνια ολόκληρα ,για να βγάζεις κι εσύ κανένα "αποκλειστικούλι" και δεν τους χαιρετάς .Οι μισοί " κονόμησαν" ξαφνικά και κάνουν ότι δε σε ξέρουν και τους άλλους μισούς δεν τους κοιτάς στα μάτια , γιατί έχεις τρία χρόνια να βγάλεις αποκλειστικό...

Αποκλειστικό; Μετά το κάζο που έπαθες την τελευταία φορά , με τις ληγμένες Κορεάτικες οδοντόκρεμες και την εταιρεία - φάντασμα ,που τις έφερνε στην Ελλάδα ; ...Που να φανταστείς κι εσύ ότι η εταιρεία ήταν το " ξέπλυμα" του μπαντζανακη του αφεντικού. Εδρα Νοτια Αφρική ,επώνυμο Γαλλικό ,που να πάει ο νους σου ... Σε έσωσε τελικά ο Κώστας , αφού σε " ελουσε" καλά-καλά , με διάφορα γαλλικά...γιατί ήθελε να σώσει και μια μικρούλα που εμφανίστηκε με σκουλαρίκι στη μυτη σε μια εκδήλωση των Ροταρυ ,που ήταν εκεί και τ αφεντικό ...Μάλλον θέλει να την π...., αλλα εσένα σε έσωσε πάντως ...

Γι αυτό δε μιλάς ...
Και τι να πεις δηλαδή ;
Γιατί τότε που έκανες ρεπορτάζ, έξω απ το σπίτι του Μητσοτάκη στη Γλυφάδα ,που πάλευες να μάθεις ,όσο γινόταν πιο πολλά για τους ντολμάδες της Μαρίκας , τι έγραφες δηλαδή; ...

Οταν κυνήγαγες , μαζί με το φωτογράφο , το μάγο της Δήμητρας-που κυβερνούσε τον τόπο- στο μοναστήρι στη Χασιά , τι έγραφες;

Και όταν νόμιζες ότι θα γράψεις την ιστορία της ζωής σου με τον Οτσαλάν, πάλι δεν κατέληξες να γράφεις, για το κρησφύγετο στο σπίτι του Ναξάκη, μια βδομάδα αφού τον είχαν παραδώσει ;.,,

Και μετά στους Ολυμπιακούς της Γιάννας ,στην εθνική προσπάθεια τι έγραφες ; Ότι ο σκηνοθέτης εμπλεξε τον Καραμανλή με τον Γκαγκάτση ...Σιγά το θεμα ; Ποιός νοιάστηκε ; Ποιός το θυμάται; Σε τι έκανες τον κόσμο καλύτερο ;
Γι αυτό δε μιλάς,γι αυτό δε γράφεις ...

Εξάλλου εσύ υπάλληλος είσαι ... Κι αν σε διώξουν ποιός θα σου δώσει να φας , το Σωματείο ; ... Αυτοί που έρχονται και σου κάνουν  νουθεσίες γιατί πρέπει να απεργήσεις ... γιατί όπως λένε " το ΔΣ το αποφάσισε " ... ξέρεις πιά γιατί το κάνουν , για να σε καλύπτουν στους εργοδότες αλλά δε μπορείς πιά τόσα μάτια επάνω σου στις συνελεύσεις ... δεν αντέχεις το φόβο, ότι όλοι ακούνε την καρδιά σου ,την ώρα που ψηφίζεις για τον αν θα γίνει απεργία στο μαγαζί ; τι άλλο θέλουν πιά απο σένα ; ..,

Γι αυτό δε μιλάς ,αλλά και τι να πεις ;
Μήπως κι αυτοί δεν ξέρουν ότι έρχονται κι άλλες απολύσεις ; Το ξέρουν ... Αλλά δεν ξέρουν και τι άλλο να κάνουν ... γι αυτό δεν τους αντέχεις πιά ...Σε τι βοήθησαν κι αυτοί ; Εντάξει κάποιοι σου στάθηκαν , όταν παρά λίγο να χάσεις την αποζημίωση στο προηγούμενο μαγαζί που δούλευες ...και το αναγνωρίζεις...

Αλλά δε μιλάς , γιατί " άλλες εποχές τότε " ήταν και γι αυτούς πιο εύκολα ...Και τι να πεις ; Αυτή τη δουλειά , θα στην έκανε κι ένας λογιστής ...Αυτό που σε τρελαίνει είναι ότι και κάποιοι λίγοι , που πιστέψες κι εκτίμησες από αυτούς , δε είχαν "όραμα " η το έχασαν στο δρόμο ... δεν σε"τράβηξαν" μαζί τους ...Δε μοιράστηκαν το φόβο σου ... Κι έτσι κάπως έχασες και τις σκέψεις και έμειναν μόνο οι φόβοι...Γι αυτό κι είσαι όλη μέρα " βουλιαγμένος" στον υπολογιστή...Γι αυτό δε μιλάς , γι αυτό δεν γράφεις ... Ώρα για το σπίτι .Κλείνεις τον υπολογιστή κι αύριο από νωρίς στην τρεχάλα ... Έχεις και να ψηφίσεις ....είναι οι εκλογές στο Σωματείο ...Γι αυτό δε μιλάς ,αλλά και τι να πεις δηλαδή; ...........................,..................,,,
Σ έχω δει, συνάδελφε....