Εργαζόταν στη Δέσμη Εκδοτική -που εκδίδει το περιοδικό Αθηνόραμα- από τον Μάρτιο του 2010. Είναι τακτικό μέλος της ΕΣΠΗΤ. Την Τρίτη 26/2 της ανακοινώθηκε η απόλυσή της…
Δούλευε τρία χρόνια με -τις γνωστές πια σε όλους τους δημοσιογράφους- ατελείωτες ώρες των απλήρωτων υπερωριών… Ξαφνικά και «δι’ ασήμαντον αφορμήν», έτσι όπως γίνονται τώρα πια τα πράγματα, η συνάδελφος Μ.Κ. ήρθε να προστεθεί στην ατελείωτη σειρά ανέργων.
Κι αυτό, αφού είχε υπάρξει administrator (διαχειριστής) σε τρεις ιστοσελίδες και είχε εργαστεί υποδειγματικά, ενώ σταδιακά, λόγω συρρίκνωσης του προσωπικού, αναλάμβανε όλο και περισσότερες ευθύνες, υποχρεωνόταν να δουλεύει ατελείωτες ώρες για να μπορέσει να ανταποκριθεί.
Όμως το να δουλεύεις σαν σκλάβος και να αμείβεσαι με τα ελάχιστα δεν αρκεί στα αφεντικά. Πρέπει να είσαι και απολύτως υποταγμένος…
Η συνάδελφος έκανε το «λάθος» να συμμετέχει σε κάποιες από τις απεργίες του κλάδου. Και προφανώς αυτό δεν άρεσε καθόλου.
Πέρα από την αυτονόητη απαίτηση για άμεση ανάκληση της απόλυσης, θα πρέπει όλοι να αγωνιστούμε για να μπει ένα τέλος στον εργασιακό Μεσαίωνα που κυριαρχεί γενικά στο χώρο των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης: Μισθοί πείνας, ανασφάλιστη εργασία, καταπάτηση ακόμη και στοιχειωδών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Ούτε καν αυτοί οι λειψοί νόμοι που υπάρχουν για την προστασία των εργαζομένων δεν εφαρμόζονται.
Η δίνη που δημιούργησαν οι ιδιοκτήτες των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, αν δεν αντιδράσουμε άμεσα και δυναμικά θα μας ρουφήξει όλους: δημοσιογράφους, τεχνικούς, γραφίστες κλπ.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Δέσμη Εκδοτική τους τελευταίους μήνες κάνει και από μία απόλυση στο όνομα της «περιστολής του κόστους μισθοδοσίας» και δεν αντικαθιστά τους απολυμένους με νέους εργαζόμενους.
Για αυτό οι δικαιολογίες της κ. Ηλιοπούλου περί «ευθυνών της απολυμένης» αποτελούν προπέτασμα καπνού. Σήμερα το «θύμα» είναι η συνάδελφος Μ.Κ., αύριο θα είναι ο επόμενος συνάδελφος. Τα χρήματα «δεν υπάρχουν» όταν πρόκειται για μισθούς. Αλλά περισσεύουν όταν πρόκειται για… Χρυσούς Σκούφους, σαν τη φιέστα που θα διοργανώσει η εταιρεία μέσα στο Μάρτιο.
Η ιδιοκτησία της Δέσμης Εκδοτικής θα πρέπει να σταματήσει να βάζει τους εργαζόμενους να πληρώνουν την κρίση, να σεβαστεί τα δικαιώματά τους και την εργασία τους, να τηρεί τις συμβάσεις εργασίας.
Καλούμε τη διεύθυνση της εταιρείας Δέσμη Εκδοτική να ανακαλέσει άμεσα την εκδικητική απόλυση της συναδέλφου μας.
Δούλευε τρία χρόνια με -τις γνωστές πια σε όλους τους δημοσιογράφους- ατελείωτες ώρες των απλήρωτων υπερωριών… Ξαφνικά και «δι’ ασήμαντον αφορμήν», έτσι όπως γίνονται τώρα πια τα πράγματα, η συνάδελφος Μ.Κ. ήρθε να προστεθεί στην ατελείωτη σειρά ανέργων.
Κι αυτό, αφού είχε υπάρξει administrator (διαχειριστής) σε τρεις ιστοσελίδες και είχε εργαστεί υποδειγματικά, ενώ σταδιακά, λόγω συρρίκνωσης του προσωπικού, αναλάμβανε όλο και περισσότερες ευθύνες, υποχρεωνόταν να δουλεύει ατελείωτες ώρες για να μπορέσει να ανταποκριθεί.
Όμως το να δουλεύεις σαν σκλάβος και να αμείβεσαι με τα ελάχιστα δεν αρκεί στα αφεντικά. Πρέπει να είσαι και απολύτως υποταγμένος…
Η συνάδελφος έκανε το «λάθος» να συμμετέχει σε κάποιες από τις απεργίες του κλάδου. Και προφανώς αυτό δεν άρεσε καθόλου.
Πέρα από την αυτονόητη απαίτηση για άμεση ανάκληση της απόλυσης, θα πρέπει όλοι να αγωνιστούμε για να μπει ένα τέλος στον εργασιακό Μεσαίωνα που κυριαρχεί γενικά στο χώρο των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης: Μισθοί πείνας, ανασφάλιστη εργασία, καταπάτηση ακόμη και στοιχειωδών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Ούτε καν αυτοί οι λειψοί νόμοι που υπάρχουν για την προστασία των εργαζομένων δεν εφαρμόζονται.
Η δίνη που δημιούργησαν οι ιδιοκτήτες των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, αν δεν αντιδράσουμε άμεσα και δυναμικά θα μας ρουφήξει όλους: δημοσιογράφους, τεχνικούς, γραφίστες κλπ.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Δέσμη Εκδοτική τους τελευταίους μήνες κάνει και από μία απόλυση στο όνομα της «περιστολής του κόστους μισθοδοσίας» και δεν αντικαθιστά τους απολυμένους με νέους εργαζόμενους.
Για αυτό οι δικαιολογίες της κ. Ηλιοπούλου περί «ευθυνών της απολυμένης» αποτελούν προπέτασμα καπνού. Σήμερα το «θύμα» είναι η συνάδελφος Μ.Κ., αύριο θα είναι ο επόμενος συνάδελφος. Τα χρήματα «δεν υπάρχουν» όταν πρόκειται για μισθούς. Αλλά περισσεύουν όταν πρόκειται για… Χρυσούς Σκούφους, σαν τη φιέστα που θα διοργανώσει η εταιρεία μέσα στο Μάρτιο.
Η ιδιοκτησία της Δέσμης Εκδοτικής θα πρέπει να σταματήσει να βάζει τους εργαζόμενους να πληρώνουν την κρίση, να σεβαστεί τα δικαιώματά τους και την εργασία τους, να τηρεί τις συμβάσεις εργασίας.
Καλούμε τη διεύθυνση της εταιρείας Δέσμη Εκδοτική να ανακαλέσει άμεσα την εκδικητική απόλυση της συναδέλφου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας μετράει για μάς