Αφήνουν το σχολείο από το Δημοτικό κιόλας για πέντε ευρώ μεροκάματο. Αλλά και αν συνεχίσουν να πηγαίνουν έχουν προβλήματα.
Συχνά παρουσιάζουν ανεξήγητα σωματικά συμπτώματα (π.χ. πόνους στην κοιλιά ή το κεφάλι), λιποθυμούν από την πείνα και κάποια φτάνουν στο νοσοκομείο, ξανά και ξανά, αφυδατωμένα ή υποσιτισμένα. Είναι ανασφάλιστα (όπως και οι γονείς τους) χωρίς εμβόλια και φάρμακα. Εγκαταλείπονται από τους δικούς τους στα παιδιατρικά νοσοκομεία χωρίς να είναι άρρωστα.
Οι γονείς τους είναι απελπισμένοι και θυμωμένοι για τις συνθήκες που ζούν και ξεσπούν με βία πάνω τους, αλλά το σύστημα πάσχει και δεν έχουν τη βοήθεια που θα έπρεπε. Άλλα μεγαλώνουν μόνα καθώς οι γονείς τους χώρισαν, μετανάστευσαν, αυτοκτόνησαν, πέθαναν από ασθένειες που έχουν σχέση με το άγχος- που όλα αυξήθηκαν ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης.
Μιλάμε για τα παιδιά της κρίσης. Τα μεγαλύτερα θύματα ενός οικονομικού και πολιτικού συστήματος που για να διασωθεί, κατασπαράσσει ανθρώπινες ζωές.
Το συγκλονιστικό ρεπορτάζ που φιλοξενούμε σήμερα– και που θα έπρεπε να είναι κεντρικό θέμα, καθημερινά σε όλα τα ΜΜΕ- είναι..
Της Ευγενίας Κατούφα
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Ένα σπουδαίο συνέδριο έγινε τον Απρίλη στην Αθήνα, αλλά μάλλον πέρασε «στα ψιλά» χωρίς να
Το συνέδριο είχε τίτλο «Παιδική Ηλικία: Κοινωνιολογικές, Πολιτισμικές, Ιστορικές και Παιδαγωγικές Διαστάσεις» και είχε σκοπό να παρουσιάσει τις συνέπειες της παρούσας κρίσης στα παιδιά. Στα στοιχεία από τις εισηγήσεις που έγιναν στο συνέδριο, από την έρευνα που έχει κάνει ο καθηγητής Βιομηχανικής Κοινωνιολογίας και Πρόεδρος Π.Τ.Δ.Ε. ΕΚΠΑ Δημοσθένης Δασκαλάκης για τη Unicef προσθέτουμε και άλλα από δική μας έρευνα και σας παρουσιάζουμε την κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα του σήμερα:
Τα παιδιά στην Ελλάδα, σήμερα όλο και λιγοστεύουν, αποτελώντας μια ηλικιακή μειονότητα σε έναν πληθυσμό που διαρκώς γερνάει (η ελληνική οικογένεια τα τελευταία χρόνια μειώθηκε κατά ένα μέλος).
Το 2011 σημειώθηκε μείωση των γεννήσεων κατά 15%, ενώ το 2012 σε σχέση με το 2011 σημειώθηκαν 10.000 -15.000 λιγότερες γεννήσεις εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Από τα παιδιά που γεννιούνται, αρκετά δεν εγγράφονται σε ληξιαρχεία και πολλά είναι λιποβαρή (η Ελλάδα εμφανίζει το μεγαλύτερο ποσοστό 8% λιπόβαρων βρεφών ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ).
Στην Ελλάδα της κρίσης :
--- Πάνω από 500.000 ανήλικοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Το ποσοστό φτώχειας στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανέρχεται στο 17% για το γενικό πληθυσμό και για τα παιδιά στο 20%, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για την Ελλάδα είναι 21,4%για το γενικό πληθυσμό και 23,7% για τα παιδιά.
--- Πάνω από 30.000 ανήλικοι μαθητές, αναγκάζονται κάθε χρόνο να εγκαταλείψουν πρόωρα το σχολείο προκειμένου να εργαστούν με μεροκάματο πέντε (5) ευρώ.
--- Όλο και περισσότερα παιδιά στερούνται το οικογενειακό τους περιβάλλον λόγω της οικονομικής κρίσης (τα πρώτα χρόνια της κρίσης ήταν αυξημένα τα διαζύγια, πολλοί γονείς αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, αρκετοί πέθαναν από ασθένειες που έχουν σχέση με το άγχος και κάποιοι αυτοκτόνησαν).
- Παιδιά λιποθυμούν στο σχολείο από πείνα. Κάποια από αυτά φτάνουν στα νοσοκομεία, υποσιτισμένα ή αφυδατωμένα ακόμα και 5 φορές για τον ίδιο λόγο. Επίσης, πολλά παιδιά παρουσιάζουν ανεξήγητα συμπτώματα διατάραξης της υγείας τους (πόνους στην κοιλιά, στα πόδια και στο κεφάλι).
--- Πολλά παιδιά είναι ανασφάλιστα επειδή οι γονείς τους έχασαν την εργασία τους, στερούμενα τον εμβολιασμό ή τα φάρμακα για τη θεραπεία τους. Και,
--- Στα παιδιατρικά νοσοκομεία παραμένουν παιδιά χωρίς να είναι άρρωστα, εγκαταλελειμμένα από τους δικούς τους.
--- Όλο και περισσότερα παιδιά υφίστανται κακοποίηση, ως αποτέλεσμα του θυμού των μεγάλων για τις συνθήκες που ζουν εξαιτίας της κρίσης (τα περιστατικά είναι και αυξημένα και εντονότερα), αλλά 9 στα 10 παιδιά θύματα βίας δεν λαμβάνουν καμία βοήθεια και δεν υπάρχει ακόμα ενιαίο σύστημα αξιολόγησης των αναφορών και διάγνωσης, (ένα στα δύο παιδιά υφίσταται διάφορες μορφές βίας, 1 στα 10 σεξουαλική βία).
--- 1 στα 5 παιδιά μεγαλώνει με τους γονείς του χωρισμένους, με αυξημένο τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
--- Το 35% των παιδιών που η οικογένειά τους είναι υπερχρεωμένη έχουν προβλήματα στο σχολείο.
ΣΧΟΛΕΙΑ
Τα σχολεία που θα περίμενε κανείς να είναι το καταφύγιο, η φωλιά προστασίας των παιδιών, έξω από τις δραματικές συνθήκες που βιώνουν στο οικογενειακό περιβάλλον εξ αιτίας της κρίσης, η κατάσταση είναι απογοητευτική:
--- Τα σχολεία ξαναγύρισαν στην εποχή των μεγάλων σχολικών μονάδων, με πολλά παιδιά να στριμώχνονται στην ίδια αίθουσα διδασκαλίας, ή εκατοντάδες παιδιά κάτω από την ίδια διεύθυνση, χωρίς κανονισμούς και δημοκρατική διοίκηση (σε κάποια νηπιαγωγεία αντιστοιχεί ένας παιδαγωγός για 25 παιδιά).
--- Δάσκαλοι επιτίθενται εναντίον των παιδιών, αλλά δεν καταγγέλλονται ή τιμωρούνται με την ελαφρότερη ποινή.
--- Μαθητές στεγάζονται ακόμα σε κοντέινερ, πολλά σχολεία λειτουργούν χωρίς θέρμανση, χωρίς χαρτιά ή μελάνια, χωρίς εποπτικά μέσα.
--- Στους παιδικούς σταθμούς επιλέγονται τα παιδιά των ημέτερων και κάποιες φορές εμποδίστηκαν παιδιά με καταγωγή από άλλη χώρα.
--- Σχολεία για παιδιά με αναπηρία κλείνουν, μονάδες φροντίδας αδυνατούν να επιτελέσουν το έργο τους, ιδιωτικά σχολεία αρνούνται την εγγραφή παιδιών με αναπηρία και πολλά σχολεία λειτουργούν ακόμη χωρίς ράμπες.
Αλλά…
--- Η διεθνής σύμβαση των δικαιωμάτων του παιδιού μοιράστηκε από το Υπουργείο Παιδείας επιλεκτικά σε ορισμένα σχολεία της χώρας, ενώ παραμένει άγνωστο είδος για τους περισσοτέρους δημόσιους λειτουργούς, και
--- τα ίδια τα παιδιά εκφράζουν την πεποίθηση ότι η γνώμη τους δεν εισακούεται.
«Σήμερα κάθε παιδί που γεννιέται είναι καταδικασμένο να χρωστάει από τη γέννησή του και κάθε ανθρώπινη ύπαρξη εξισώνεται με ένα οικονομικό μέγεθος» τόνισε ο καθηγητής Δημοσθένης Δασκαλάκης μιλώντας στο συνέδριο, για να καταλήξει:
«Η παιδική ηλικία δεν είναι πλέον ηλικία χαράς και παιχνιδιού στην Ελλάδα του σήμερα, γι’ αυτό η υποστήριξη των δικαιωμάτων των παιδιών αλλά και η εξασφάλιση της δυνατότητα να τα ασκούν τα παιδιά είναι αναγκαία περισσότερο από κάθε άλλη φορά»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας μετράει για μάς