Ο Πολιτισμός κι η Ενημέρωση δεν περιορίζεται ούτε ακυρώνεται από την οποιαδήποτε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Ανήκουν δε σε όλους τους πολίτες. Ειδικά η Δημόσια Τηλεόραση. Τις τελευταίες ημέρες, οι μουσικοί της ΕΡΤ, οι τεχνικοί και οι δημοσιογράφοι απέδειξαν πως με «ανοιχτές πόρτες» δίνουν στον κόσμο το όραμα και την ελπίδα για το «αύριο», όσο θολό κι αν προμηνύεται. Δίνουν κουράγιο σε όλους μας.
Είναι δε συγκοινωνούντα δοχεία. Ο Πολιτισμός και η Ενημέρωση. Και δεν εξαφανίζονται με το «μαύρο» σε κανέναν τηλεοπτικό δέκτη. Σε καμία συχνότητα. Το μήνυμα για όλους. Και για την Δημόσια αλλά και την Ιδιωτική Τηλεόραση.
Γνωρίζω καλά πως οι συνάδελφοι τεχνικοί και δημοσιογράφοι δεν αποφασίζουν για το πρόγραμμα ενός Μέσου, για την δομή του, για την ποιότητα του. Και ο Πολιτισμός και η Ενημέρωση βρίσκονται υπό διωγμό. Δεν υπάρχει πια Υπουργείο Πολιτισμού, δεν υπάρχει πια δεοντολογία, δεν υπάρχει συναδελφική αλληλεγγύη, δεν υπάρχει, λένε κάποιοι, ούτε καν ΕΣΗΕΑ. Έπεσαν τα κάστρα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ο Λόγος και το Πνεύμα.
Τα κάθε λογής τηλεοπτικά «σκουπίδια», talk show πλύσης εγκεφάλου, το χρεωκοπημένο life style, μας βυθίζουν σε μιαν εύκολη παραδοχή: Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, η κοινωνική και πνευματική εξαθλίωση είναι εικονική πραγματικότητα. Μετά πώς να αντισταθείς…
Και απ την άλλη οι απανωτές απολύσεις και το λουκέτο σε αρκετά ΜΜΕ, το ένα πίσω απ το άλλο, συνάδελφοι στην ανεργία, απλήρωτοι ή με μισθούς πείνας, εκβιασμοί, εξαντλητικά ωράρια, τα μπλοκάκια της ντροπής. Κάποιοι από εμάς άλλαξαν επάγγελμα, ή το σκέφτονται… Μετά, πώς να αντιδράσεις.
Κάποτε, όμως, τα υπερασπιζόμασταν και τα δυο, Πολιτισμό κι Ενημέρωση. Ορθώναμε το ανάστημα μας.
Τον τελευταίο καιρό, ήρθε και η κατάρα του διαίρει και βασίλευε… Απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, εργοδοτική προπαγάνδα, κομματική προπαγάνδα. Δεν υπάρχει ανάστημα πια…
Τα τελευταία γεγονότα στην ΕΡΤ , όμως, για όσους τα έζησαν από κοντά, δείχνουν, πως εκεί δίπλα στο πιάνο του Μάνου Χατζηδάκη, στην είσοδο του Ραδιομεγάρου, το «μαύρο» δεν υπάρχει.
Νοιώθεις και πάλι όπως όταν ξεκίνησες στο επάγγελμα, με όνειρα και πάθος. Και ακούς τον κόσμο να μιλάει, να γελάει και να διασκεδάζει, όπως παλιά. Και να διεκδικεί.
Το οφείλουμε λοιπόν σε αυτόν, γι αυτόν δεν μπήκαμε στο χώρο; Να αποτινάξουμε μονάχα το «μαύρο» από μέσα μας. Και να μιλάμε, μεταξύ μας αλλά και δημόσια. Δυνατά, όμως…
Να φύγει το «μαύρο» από όλα τα Μέσα… Σήμερα στην ΕΡΤ αύριο αλλού… Μην ξεγελιέσαι. Δεν είμαστε εμείς… κι οι άλλοι. Κι αν σε ξεγελάνε προσωρινά, συνάδελφε, να κάτσεις στ αυγά σου, εμείς λέμε πως ήρθε η ώρα να σπάσουμε αυγά, δεν πάει άλλο.
Να φύγει το «μαύρο» από την κοινωνία. Να αποκτήσουμε ξανά την χαμένη μας αξιοπρέπεια. Να έρθει ο κόσμος δίπλα μας. Να δουλέψουμε γι αυτούς, όχι για άλλους…
Με «όπλο» την παράδοση και την σύγχρονη πολιτιστική μας κληρονομιά να αφανίσουμε τη «ζούγκλα» των ΜΜΕ… Να γιατί επέλεξα να διεκδικήσω υποψηφιότητα για το ΔΣ του Μορφωτικού Ιδρύματος.
Συνάδελφε, μην απέχεις από τούτη τη μάχη. Και συνέχισε να διεκδικείς έξω και μέσα από την ΕΣΗΕΑ. Εσύ είσαι η ΕΣΗΕΑ. Όλοι αυτοί που σε προτρέπουν να αγνοήσεις αυτήν την πρόκληση, έχουν τους λόγους τους. Οι ίδιοι πάντα που μας έφεραν σε αυτό το σημείο. Εξαιτίας της σιωπής μας.
Μιχάλης Σταθακόπουλος
Υποψήφιος για το ΔΣ του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ
Μέλος εφορευτικής επιτροπής ΠΟΕΣΥ
Τα λες ωραία και μπράβο σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή