Δικαστές στα πειθαρχικά!

Της Στέλλας Χοϊδά
(Διεθνή στην Ελευθεροτυπία-

ως πρόσφατα)

Ποτέ άλλοτε , από όσο θυμάμαι και από τη 35ετή θητεία μου στον αθηναϊκό τύπο , η Δημοσιογραφία, αλλά και ο συνδικαλισμός που την υπερασπίζεται, δεν είχε τόσο απαξιωθεί, λοιδορηθει ακόμα και στηθεί στο απόσπασμα.

Πολλά τα αίτια για το φαινόμενο που αποκαρδιώνει όσους με άδολη αγάπη και υπευθυνότητα αδιαπραγμάτευτη τάχθηκαν να την υπηρετούν.

Ποταμούς μελάνης θα χρειασθεί κανείς να τα απαριθμήσει. Κάποια από αυτά όμως έχουν γενεσιουργά αίτια εμάς τους ίδιους γι αυτό και την ύπαρξη τους μπορούμε καθοριστικά να επηρεάσουμε μέσα από τα όργανα του κάτισχνου πλέον σε επιρροή σωματείου μας . Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε τα προβλήματα των εργατών του λόγου , γιατί τέτοιοι πρέπει να είμαστε, δεν έχουν τελειωμό.
Σε τέτοιους καιρούς, η επιταγή της αξιοκρατίας είναι όσο ποτέ άλλοτε ουσιαστική. Πέρα από το γεγονός ότι η αναξιοκρατία είναι μία από τις χειρότερες μορφές αδικίας.

Και γεννάται το καίριο ερώτημα: άραγε η δημοκρατική αρχή, η άσκηση του δικαιώματος της καθολικής ψηφοφορίας, που κατακτήθηκε με πολυαίμακτους αγώνες, εγγυάται την άριστη συγκρότηση των αντιπροσωπευτικών οργάνων, μιας κοινωνίας; Ενός εθνικού κοινοβουλίου ή ενός επαγγελματικού συνδικάτου; Η ιστορία και η πείρα, λένε ,όχι απόλυτα. Όμως υπάρχουν πάντα οι ασφαλιστικές δικλείδες. Και για να επικεντρωθούμε στην επικαιρότητα και το σωματείο μας θα πούμε: δεν μπορεί να αποκλεισθεί , αίφνης, υμνητής της απριλιανής δικτατορίας, που τη ζήσαμε στο πετσί μας, με δημοκρατικότατες διαδικασίες να περιληφθεί στη σύνθεση κάποιου σωματειακού μας οργάνου. Άλλα πιθανά ή και σφόδρα πιθανά ενδεχόμενα που μπορούμε να φαντασθούμε : πρόσωπα φαιδρά , προφανέστατα φαιδρά, κάποτε γνωστά σε χώρους δουλειάς και για βίτσια που δεν περιορίζονται στα όρια που θέτει ο αμφιλεγόμενος στις μέρες μας θεσμός προσωπικών δεδομένων , ωσαύτως μπορεί να παρεισφρέουν σε αντιπροσωπευτικά όργανα της κοινωνίας μας αρκεί να έχουν τη στήριξη κάποιου κόμματος , είτε στελέχη του τελευταίου αγνοούν το ποιόν τους είτε όχι . Φταίει μήπως η δημοκρατική αρχή , επειδή τέτοια πρόσωπα υπερψηφίστηκαν σε εθνικές εκλογές ή αρχαιρεσίες σωματείων;
Όχι βέβαια. Η Δημοκρατία μπορεί να είναι το άριστο πολίτευμα, αλλά όπως και από εμάς τους θνητούς κανείς δεν είναι τέλειος, έτσι και αυτή παίρνει τα ρίσκα της. Στην Ιστορία πόσοι δικτάτορες δεν πρωτοπήραν την εξουσία με δημοκρατικές διαδικασίες; Για να μη μακρηγορώ, λοιπόν, αγαπητοί συνάδελφοι , με το παραπάνω σκεπτικό, απαύγασμα πικράς πείρας, προτείνω: στα πειθαρχικά όργανα της ΕΣΗΕΑ να μετέχει απαραίτητα τακτικός δικαστής. Το ίδιο έχω εγγράφως προτείνει και για τα πειθαρχικά όργανα της ΕΡΤ , για τα οποία με άλλη ευκαιρία μπορώ να σας διηγηθώ σπαρταριστές ιστορίες...

***Στέλλα Χοϊδά, Δημοσιογράφος- Πτυχιούχος Φιλοσοφικής Σχολής Παν/μιου Aθηνών, με ειδικές σπουδές κοντά σε σημαντικά πρόσωπα, επι κεφαλής του τμήματος των Διεθνών της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» και αρθρογράφος στην ίδια εφημερίδα- από το 2001 γράφει τη στήλη «Αντι-στίξεις», ενώ από το 1985 δούλεψε στην ΕΡΤ σε υπεύθυνες θέσεις.