Να αναλάβουμε τις ευθύνες μας

Της Χριστίνας Αμερικάνου

(αθλητικής συντάκριας στη Βραδυνή)

Πριν από 20 χρόνια, όταν ξεκινούσα τη διαδρομή μου στο χώρο της δημοσιογραφίας, η ΕΣΗΕΑ ήταν το υπέρτατο συνδικαλιστικό -και όχι μόνο- όργανο. Και η είσοδος σε αυτή, λόγος για γιορτή. Πραγματικό παράσημο. Εξ ου και έφτυσα αίμα για να εγγραφώ -και υπάρχουν μάρτυρες να πιστοποιήσουν πως όντως έτσι έγιναν τα πράγματα-, πριν εννέα χρόνια.

Στο διάστημα που μεσολάβησε η Ενωση έχανε χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο την αίγλη της, την πυγμή της, μαζί με την ουσία της της ύπαρξης της. Πράγμα που ίσχυσε και για τη χώρα γενικότερα.

Ετσι φτάσαμε σε μια περίοδο γενικότερης κρίσης (ιδεολογιών, αξιών), που φυσικά δεν άφησε ανεπηρέαστη την ΕΣΗΕΑ -καθότι μικρογραφία της κοινωνίας μας.

Επειδή λοιπόν, πάντα πίστευα -και εξακολουθώ να πιστεύω- ότι η ατομική ευθύνη είναι που μετρά στη συνολική εικόνα μιας ομάδας, ενός συνδικαλιστικού οργάνου και κατ’ επέκταση, της κοινωνίας, έχω να πω ότι όλοι οφείλουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Να πάρουμε θέση στις εκλογές και να ψηφίσουμε υπέρ μιας ΕΣΗΕΑ, ανεξάρτητης από κομματικά συμφέροντα. Να "φτιάξουμε" μία ΕΣΗΕΑ με γνώμονα το συμφέρον των μελών της!
Καταψηφίζουμε όλους αυτούς, τους οποίους κατηγορήσαμε για τη στάση τους, και αγωνιζόμαστε για την εξασφάλιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων.

Τιμωρούμε όσους μας κοροϊδεψαν και επιβραβεύουμε αυτούς που πιστεύουμε ότι θα αλλάξουν το τοπίο. Διαφορετικά, είμαστε συνεπεύθυνοι για όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα, και για αυτά που θα ακολουθήσουν...