Για την ΕΣΗΕΑ της παρέμβασης και της αξιοπρέπειας
της αλληλεγγύης και της ανατροπής
Όταν το μνημόνιο, και οι προσεκτικά σχεδιασμένες κινήσεις της κυβέρνησης και των εργοδοτών, συνάντησαν τους από καιρό πρόθυμους του χώρου μας και την ήδη αποτυχημένη «συνδικαλιστική» τακτική των παρασκηνιακών επαφών, το μίγμα έγινε εκρηκτικό για τον κόσμο της εργασίας.
Το πρώτο που πληρώνουμε και μάλιστα ακριβά, είναι η αποσύνδεση της συνδικαλιστικής δράσης από την παρέμβαση για την ουσία και την ποιότητα της δημοσιογραφικής εργασίας. Τα σωματεία έχοντας αποδεχτεί το «απόλυτο του διευθυντικού δικαιώματος» και έχοντας επί της ουσίας εγκαταλείψει τις αίθουσες σύνταξης στους διευθυντές και τους παρατρεχάμενους τους, είχαν ήδη ανοίξει τις πόρτες στη μνημονιακή επέλαση.
Το δεύτερο που αποκαλύπτει τα όρια της «συνδικαλιστικής» τακτικής που κυριάρχησε δεκαετίες τόσο στην ΕΣΗΕΑ όσο και στις περισσότερες από τις άλλες ενώσεις εργαζομένων στα ΜΜΕ, είναι η εγκληματική καθυστέρηση στη διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Περιμένοντας τους εργοδότες να «τα βρουν», για να μας πετάξουν μετά ένα κόκαλο, οι Ενώσεις απώλεσαν ζωτικό χρόνο, παρακολούθησαν ουσιαστικά άπραγες τη διαμόρφωση του νέου χειρότερου πλαισίου στην κοινωνία και συνακόλουθα στα ΜΜΕ, μέτρησαν σειρά ήττες στις επιμέρους μάχες που δόθηκαν (απολύσεις, μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση εργασίας κλπ) και οδηγήθηκαν σε κεντρικές συγκρούσεις με αρνητικούς όρους.
Έχοντας σπείρει από τη μια τον εφησυχασμό και την ηττοπάθεια και από την άλλη «αγωνιστικές» ρητορείες χωρίς σχέδιο και προοπτική, οι Ενώσεις βρέθηκαν να θερίζουν γενικευμένη απαξίωση.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η απομάκρυνση από τις διαδικασίες του σωματείου, οι επικρίσεις, ακόμη και η γκρίνια, είναι εξηγήσιμες και στις σημαντικότερες διαστάσεις τους, δικαιολογημένες. Αφήνουν όμως αλώβητες τις αντιλήψεις και τους μηχανισμούς που μας έφεραν εδώ και το σωματείο στα χέρια αυτών που το θέλουν καθηλωμένο στο έδαφος της ήττας.
Άς μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας: αν η πλειοψηφία της αγανάκτησης μείνει εκτός συλλογικών διαδικασιών και σωματείων, οι ομαδοποιήσεις της συνδιαλλαγής και της υποταγής θα συνεχίσουν να ξεφαντώνουν πάνω στις ζωές μας, καίγοντας στην πυρά του Μνημονίου τις ΣΣΕ, τα εργασιακά δικαιώματα και κάθε προσπάθεια ουσιαστικής αλληλεγγύης και συλλογικής δράσης.
Για αυτό δεν τους χαρίζουμε την ΕΣΗΕΑ. ΄
Για αυτό επιμένουμε στην ανάγκη υπογραφής ουσιαστικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, στην προστασία των θέσεων εργασίας και την παρουσία στις αίθουσες σύνταξης.
Για αυτό θεωρούμε αναγκαία τη διαμόρφωση ενός δικτύου έμπρακτης αλληλεγγύης στους ανέργους και τη διεκδίκηση όλων των θέσεων εργασίας που λυμαίνονται τα τρωκτικά της πολυθεσίας και της διαπλοκής.
Για αυτό είναι καθοριστική η προσπάθεια για κατοχύρωση της δημοσιογραφικής εργασίας στο Διαδίκτυο και προστασίας των συναδέλφων μας που εργάζονται σε αυτό.
Αρκετά με τη ρουφιανιά, την αλητεία και τους οσφυοκάμπτες.
Αρκετά με τις κλίκες, τις αργομισθίες, και την διαπλοκή.
Αρκετά με τους μηχανισμούς που λυμαίνονται την ενημέρωση και απαξιώνουν τη δημοσιογραφία και όλους εμάς που ζούμε
από την εργασία μας
Συνεχίζουμε στο δρόμο της αξιοπρέπειας
διεκδικώντας την ΕΗΕΑ της αλληλεγγύης και της ανατροπής
ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Μάιος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας μετράει για μάς