Οχι άλλο κάρβουνο!

Του Γιάννη Μπογιόπουλου

(Ελευθεροτυπία)

Ακουσα τη φράση “Πού είναι η ΕΣΗΕΑ;” δεκάδες φορές τα τελευταία χρόνια. Η απάντηση είναι μία. “Εκεί που τη βάλαμε συνάδελφοι”. Ερχόμαστε για άλλη μια φορά να ψηφίσουμε και φοβάμαι.

Φοβάμαι ότι πάλι κάποιοι θα ψηφίσουν κόμμα, ρουσφέτι, εργοδότη, υπόσχεση, φήμη, προβολή... Ανθρωποι που -υποτίθεται- ξέρουν κάτι παραπάνω λόγω επαγγέλματος, δεν κατανοούν ότι για να έχεις ένα υγιές σωματείο ψηφίζεις με συνδικαλιστικά κριτήρια, δηλαδή συναδέλφους που εμπιστεύεσαι ότι θα δουλέψουν για το κοινό καλό και όχι για μια αλλότρια ατζέντα. Ολα τα άλλα οδηγούν στην υποταγή και στην απαξίωση. Οχι μόνο του σωματείου, το επαγγέλματος συνολικά.

Τα τελευταία χρόνια τα είδαμε όλα. Αδιαφορία για την ποιότητα της εργασίας, μέλη του ΔΣ να καταπατούν τη δεοντολογία, άγριες επιθέσεις στα δικαιώματά μας, κοινωνική κατακραυγή, ανίερες συμμαχίες “συνδικαλιστών” με εργοδότες, ανεργία, απολύσεις, περικοπές μισθών...

Ενα ΔΣ που δεν υπερασπίστηκε μισθούς και θέσεις εργασίας σε επί μέρους μαγαζιά, ανακάλυψε τη... Γενική Απεργία για να μη χρεωθεί το Χ ή το Ψ αφεντικό αντεργατική πολιτική. Είχε απέναντι του μια διαλυμένη Ενωση Ιδιοκτητών και αντί να το εκμεταλλευτεί τακτικά, υπογράφοντας συμβάσεις με τους εργοδότες που ήθελαν και να σύρει τους υπόλοιπους με απειλές απεργιών, υποχώρησε για να μη χαλάσει τη σούπα. Και αυτό κάποιοι το είπαν “νίκη”. Και έφτασε ο Πρόεδρος του σωματείου να προτείνει μείωση μισθών!

Αλλοι, φουσκώνουν από “επανάσταση” στις ανακοινώσεις τους αλλά ξεχνάνε αμέσως τι ψήφισαν στο ΔΣ. Παράδειγμα στη συζήτηση για την αναβολή της απεργίας λόγω του σοβαρού τραυματισμού διαδηλωτή, ενώ η απόφαση ήταν ομόφωνα αρνητική, την επόμενη μέρα μία παράταξη την κατήγγειλε!

Αλλα να θυμηθούμε και το σχηματισμό προεδρείου. Ανυποχώρητοι για μήνες κάποιοι, προτιμούσαν ακέφαλο και ανίσχυρο το σωματείο παρά να συμβιβαστούν με τους “Χ” (όπου Χ συμπληρώστε ό,τι θέλετε)! Αλλά, συνδικαλισμός με σύνθημα το “Σφάξε με αγά μου, να αγιάσω” δεν γίνεται.

Είναι φανερό ότι από 100 διαφορετικές μεριές η ΕΣΗΕΑ θεωρείται λάφυρο! Για να εξυπηρετηθούν άλλα συμφέροντα και όχι αυτά του εργαζόμενου ή άνεργου επαγγελματία δημοσιογράφου. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς όσο επικρατούν δυνάμεις αδιαφάνειας και υποταγής.

Ας μην επιτρέψουμε να τη φιμώσουν, να την ευνουχίσουν και τελικά να τη διαλύσουν. Η ψήφος μας έχει δύναμη.

Χρειαζόμαστε μια ΕΣΗΕΑ ανοιχτή και σύγχρονη. Που υπερασπίζεται και τους μισθούς και τα επαγγελματικά μας δικαιώματα. Που υπερασπίζεται και τη δεοντολογία και τις θέσεις εργασίας. Που ορθώνεται απέναντι στις αργομισθίες, τις λαμογιές, την υποταγή, τα “μαύρα”, τα “γκρίζα” και τα “κίτρινα” που μας έχουν σακατέψει.

Χρειαζόμαστε μια ΕΣΗΕΑ που συνομιλεί με την κοινωνία. Που την ενδιαφέρει γιατί η Ελλάδα έπεσε στην 70η θέση του Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου, και δεν σφυρίζει αδιάφορα. Που επεξεργάζεται πρακτικές λύσεις για τα προβλήματα και δεν κρύβεται.

Χρειαζόμαστε μια ΕΣΗΕΑ που χρησιμοποιεί διαδικτυακά εργαλεία (σάιτ, φόρουμ, μέιλ) για πλήρη διαφάνεια πριν και μετά τις αποφάσεις του ΔΣ. Μια ΕΣΗΕΑ που κατανοεί τι σημαίνει “δημοσιογραφία των πολιτών”, που εγγράφει επαγγελματίες δημοσιογράφους που δουλεύουν σε σάιτ, που φτιάχνει πολιτικές για να βρουν δουλειά οι άνεργοι, που εκπαιδεύει τα μέλη της σε νέες τεχνολογίες, που διεκδικεί ευρωπαϊκά προγράμματα, κ.λπ. κ.λπ.

Υπάρχουν δεκάδες πρακτικά πράγματα που μπορεί να κάνει ο συνδικαλισμός, οπότε την επόμενη φορά που θα ακούσουμε την ερώτηση “Πού είναι η ΕΣΗΕΑ;” ας απαντήσουμε “Πού ήσουν εσύ στις εκλογές της;”.