Ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με τη δημοσιογραφία στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 από τοπικά έντυπα και περιοδικά.
Εργάστηκα σε αρκετές ημερήσιες εφημερίδες, πρωινές και απογευματινές, ανάμεσα στις οποίες η Αυγή, η Απογευματινή, οι 24 Ωρες.
Δούλεψα ακόμη στο ραδιόφωνο, κυρίως στο Flash, και σε τηλεοπτικές εκπομπές.
Τα τελευταία έξι χρόνια είμαι στη συντακτική ομάδα των δελτίων ειδήσεων του ALTER.
Τον τελευταίο καιρό διαπιστώνω ότι στον κλάδο επικρατεί φόβος και αγωνία. Μια αγωνία για το αύριο, ένας φόβος μήπως ξαφνικά βρεθείς στο δρόμο.
Παλιότερα σε δημοσιογραφικές παρέες, έδιναν και έπαιρναν οι εμπειρίες από το ρεπορτάζ και οι αποκαλύψεις για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε - αλλά πάντα τα καταφέρναμε- για να βγάλουμε το μεγάλο θέμα, την αποκλειστικότητα… Θεωρούσαμε δεδομένη την παρουσία μας στο μέσο που εργαζόμασταν και το μόνο που έμενε ήταν τα «κατορθώματα» μας. Σήμερα όλοι είμαστε εν δυνάμει άνεργοι ή στην περίπτωση τη δική μας στο Alter, όμηροι.
Η δημοσιογραφία, όπως την γνωρίζαμε, έπαψε να υπάρχει και επικρατεί η λογική των επιχειρηματιών, των μάνατζερ και των διαφημιστών. Οι νεότεροι αποδέχονται να δουλεύουν με αμοιβές κάτω από τις συμβάσεις, στην εποχή της έκρηξης των site, χτυπούν κάρτα και λένε «Δόξα τω Θεώ έχω δουλειά»…Οι παλαιότεροι σκέφτονται πως θα επιβιώσουν στην λαίλαπα της «κρίσης», που επικαλούνται συνεχώς οι εκδότες-επιχειρηματίες. Το χαμόγελο έχει χαθεί και ο φόβος παραμονεύει στη γωνία... Και όπως όλοι γνωρίζουμε φοβισμένος δημοσιογράφος, είναι ό,τι καλύτερο για την εξουσία, αλλά πραγματικό έγκλημα για την κοινωνία και την ενημέρωση που υπηρετούμε…
Κώστας Αναγνωστόπουλος
Υποψήφιος με τον συνδυασμό ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας μετράει για μάς