Δεν μπορείς να διεκδικήσεις αν έχεις παραλύσει από την απελπισία και το θυμό

Της Εύας Ντελιδάκη
(ειδικής σε θέματα υγειας στήν ΕΡΤ)

Η οικονομική κρίση, δηλαδή το πρόβλημα της οικονομικής ρευστότητας, είναι ένας από τους πέντε παράγοντες που πυροδοτούν το στρες και το ανεβάζουν στα ύψη. Οι άλλοι τέσσερεις παράγοντες είναι, απώλεια αγαπημένου , χωρισμός, απώλεια εργασίας -που είναι υποπροϊόν της οικονομικής κρίσης- και οικολογικές καταστροφές

Όλες οι ασθένειες έχουν ψυχοσωματικά αίτια και ξέρουμε ότι τα συναισθήματα του ανθρώπου επηρεάζουν την υγεία του.
Τα συναισθήματα που έχει σήμερα ο μέσος Έλληνας , είναι φόβος, αβεβαιότητα ανασφάλεια ,θυμός , απελπισία. Όλα αυτά τα συναισθήματα τοξικοποιούν τον οργανισμό που δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτές τις αλλαγές. Αυτά μεταφράζονται σε καρκίνους, εμφράγματα εγκεφαλικά, κατάθλιψη, σχιζοφρένεια κλπ

Που μπορεί να φτάσει το κακό;
Να διαλυθεί ένας άνθρωπος συναισθηματικά, ψυχολογικά, νοητικά, σωματικά

Που στοχεύουν οι Πολιτικοί ;
Αν κρίνουμε από τα έργα τους….ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ

Γιατί δεν συμπεριλαμβάνουν τον εαυτό τους μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο;
Γιατί ποτέ κάποιος δεν βάζει τον εαυτό του μαζί σε μια μάζα στην οποία δεν ανήκει…

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχει το 40%, το 40% και το 20%
-Το 40% είναι αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα (συνταξιούχοι , ηλικιωμένοι κατατρεγμένοι , απογοητευμένοι ή και οι ηλίθιοι)
-Το 40% καίει λίπος από τα έτοιμα ( μπορεί να είμαστε και εσύ και εγώ)
-Και ένα 20% βγάζει λεφτά του σκασμού άρα δεν μπορεί να σκεφτεί στην αντιπέρα όχθη τι συμβαίνει , άρα δεν τους απασχολεί

Τι κάνουμε;
Σε πρώτη φάση κοιτάμε να νοιαστούμε για τον εαυτό μας περισσότερο, να νοιαστούμε για τα συναισθήματά μας , να νοιαστούμε για την σχέση μας
Δεν μπορείς να διαδηλώσεις αν είσαι άρρωστος
Δεν μπορείς να διεκδικήσεις αν έχεις παραλύσει από την απελπισία και το θυμό
Για να μπορέσεις να διεκδικήσεις πρέπει να είσαι συμπαγής
Συμπαγής συναισθηματικά ,συμπαγής ψυχολογικά και να έχεις καλή υγεία
Ξεκινάμε από τον εαυτό μας, τους αγαπημένους μας και μετά το κοινωνικό σύνολο

Μ αρέσει αυτό που συμβαίνει στην Ισπανία. Που μαζεύονται όλοι και πάνε και διαμαρτύρονται στις πλατείες ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, έξω από τα σπίτια των πολιτικών (όπως Κίνηση Κολλάτου)
Φανταστείτε να το κάναμε συνέχεια αυτό και να μην τους αφήναμε σε ησυχία….

Ρώτησα έναν σπάνιο Ανθρωπο, Σύμβουλο Επιχειρήσεων ,Συγγραφέα και Εκδότη….

ΑΝ ΕΙΧΕΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΙΣ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕΣ;
“Επειδή όλα κρίνονται από τα έργα και όχι από τα λόγια ή τις προθέσεις , θα έλεγα μια πρόταση:
Αν εγώ ήμουν ο εργοδότης σας και εσείς ήσασταν στελέχη μου, στην καλύτερη περίπτωση θα σας είχα απολύσει λόγω ανικανότητας.”