Φυλάω τ’ αστέρια να μην τα σβήσουν

Ο καλός μας φίλος και συνάδελφος Παύλος Κάγιος (εργάζεται στα Νέα, πολιτιστικό ρεπορτάζ) έβγαλε νέο βιβλίο, μυθιστόρημα επίσης. Είναι το τέταρτο βιβλίο που εκδίδει, περίπου ένα κάθε 4-5 χρόνια,τόσο του παίρνει κάθε κομματάκι ψυχής που κάνει μυθιστόρημα.

Το πρώτο του, με τίτλο «Και ξαφνικά χιόνισε χρόνια» κυκλοφόρησε το 1995, το δεύτερο το 2000 και είχε τίτλο «Σε είδα να’σαι αόρατος», και το 2004 έβγαλε το τρίτο, «Δεν υπάρχει ελευθερία μακριά σου»(εκδόσεις Καστανιώτη και τα τρία).

Το νέο του μυθιστόρημα έχει τίτλο

«Και με κλειστά μάτια θα σε βλέπω»

και είναι ένα ταξίδι στην περιπετειώδη ιστορία δύο νέων
που ερωτεύονται παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν γύρω τους.


«Ο Θόδωρος μεγαλώνει στο χωριό του στη Βόρειο Ήπειρο. Την ίδια περίοδο η μικρή Βάσω περνά άγριες μέρες στο σπίτι της κοντά στην Καλαμάτα.
Τα δυο παιδιά ζουν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και περνούν δια πυρός και σιδήρου. .
Έφηβοι πια στη διάρκεια του εμφύλιου σπαραγμού,
βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα.

Το 1948 συναντιούνται τυχαία στην Αθήνα,
όπου ο έρωτας νικά τον διχασμό.
Με ορμή και πείσμα παλεύουν μαζί και η ζωή χαράζει το κορμί και την ψυχή τους.
Η μεγάλη αγάπη αναμετριέται με το κυνηγητό από τους ισχυρούς,
με την εφήμερη μικρότητα και τον εγωισμό, με την πείνα και την ανέχεια.
Όμως, σώζεται κάθε φορά από την πίστη που έχει ο ένας στον άλλον και θεριεύει –μέσα από τις στάχτες- με γλέντια, γέλια και τη μεταπολεμική αισιοδοξία για
«καλύτερες μέρες».

Έφηβοι πια στη διάρκεια του εμφύλιου σπαραγμού, βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα. Το 1948 συναντιούνται τυχαία στην Αθήνα,
όπου ο έρωτας νικά
τον διχασμό.
Ωστόσο, η Ιστορία, πάντα σκληρή, θα στήσει τους ήρωες του βιβλίου ξανά στον τοίχο με τη δικτατορία του ’67, ώσπου φτάνουν στη χορτασμένη αδιαφορία τού σήμερα,
που τους θέλει στη γωνία».
Μια ελεγεία για τους κυνηγημένους, τους χαμένους, τους αφανείς και ευλογημένους

σε μια Ελλάδα όπου όλα έρχονται και παρέρχονται, αφήνοντας πίσω αναπάντητα ερωτήματα: Αρκεί να λες «Και με κλειστά μάτια θα βλέπω» και να προχωράς;

Και πού πηγαίνεις;

Ανικανοποίητος –άρα ελεύθερος-

ή παντοτινά σκλαβωμένος;