Σε ένα, τάχα μου «ψύχραιμο και αντικειμενικό» άρθρο της συναδέλφου Ματίνας Παπαχριστούδη, που αναρτήθηκε και στην ομάδα μας, περιλαμβάνονται θλιβερά διαστρεβλωμένα στοιχεία σε βάρος μου.
Δεν συνηθίζω να λύνω παραταξιακές διαφορές και ανταγωνισμούς τη στιγμή της μάχης (και δεν το έκανα όλες αυτές τις μέρες που παίζονται ταμεία και εργασιακά παρόλο που θα είχα πολλά να πω μένοντας σε μια απλή καταγραφή της χθεσινοβραδυνής ψηφοφορίας) αλλά και δεν φοβάμαι να σηκώσω το γάντι όταν μου το πετάνε.
Απαντώ, λοιπόν, στη συνάδελφο (επιφυλασσόμενη να επανέλθω, με πλήρη στοιχεία ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ).
Αγαπητή Ματίνα, είναι ενδιαφέρον να ανοίγεις ένα σοβαρό (και απαραίτητο) διάλογο αλλά να ξεκινάς με πλήρη διαστρέβλωση των στοιχείων που αφορούν συνδικαλιστικούς σου αντίπαλους και να αποσιωπάς τις ευθύνες και τη στάση των συνδικαλιστικών σου φίλων. Εντυπωσιακό.
Θα σου απαντήσω μόνο σε ότι με αφορά. Με στοιχεία που σίγουρα γνωρίζεις καλύπτοντας ρεπορταζιακά τα μήντια, άλλα όλως παραδόξως μοιάζει να ξεχνάς.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: από τον Οκτώβρη του 2010 επιμένω και υποστηρίζω την μετωπική σύγκρουση με τους εργοδότες καθώς για μένα είναι ολοφάνερο ότι δεν πρόκειται να υπογραφούν ΣΣΕ και ο κλάδος θα πετσοκόβεται (πρακτικά ΔΣ 19.10.210 και ΠΟΛΛΩΝ άλλων συνεδριάσεων, συνέλευση στον Πανελλήνιο που αποφασίστηκε με δική μου επιμονή και σύγκρουση μέσα στο Διασωματειακό, συνέλευση και ανοιχτή συνεδρίαση Μ.Σ στο Αλτερ και άλλες αμέτρητες περιπτώσεις)
Αντίθετα από άλλους μεγάλους επαναστάτες, εγώ που δεν συμπεριλαμβάνω τον εαυτό μου σ΄αυτούς, επιμένω ότι παράλληλα με την προετοιμασία της απεργίας διαρκείας, πρέπει να γίνονται και στοχευμένες απεργίες και άλλες δράσεις στα μαγαζιά που έχουν προβλήματα (και γιαυτά υπάρχουν άπειρες προτάσεις, εισηγήσεις, συγκρούσεις μέσα στο ΔΣ) αντί να αποφεύγουμε να τα χαλάσουμε με κάποιο αφεντικό γενικεύοντας ανέξοδα το θέμα ακόμη και για ειδικό πρόβλημα.
Ο χώρος εδώ δεν επιτρέπει να επεκταθώ ακόμη περισσότερο- αλλά αν χρειαστεί θα το κάνω αναφέροντας και την πλήρη απουσία προτάσεων άλλων που θεωρούσαν αρκετή συμβολή τα μεγάλα λόγια.
Περιορίζομαι σε μια απάντηση για την Τρίτη.
Όταν όλοι είχαν φύγει από την ΕΣΗΕΑ εγώ με την Μαρία Αντωνιάδου κάνοντας «ρεπορτάζ» ανακαλύψαμε την κρυμμένη τροπολογία του Στουρνάρα για τα Ταμεία μας και σημάναμε συναγερμό και συγκαλέσαμε την ευρεία σύσκεψη Σωματείων και Ταμείων στην ΕΣΗΕΑ για να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί το θέμα (την ώρα που κάποιοι άλλα είχαν παει να …ξεκουραστούν η να κάνουν τις προσωπικές δουλειές τους).
Αλλά, ως συνήθως, κάποιοι δεν είχαν καμία άλλη σκέψη η πρόταση εκτός από το να κάνουμε απεργία- με διακηρύξεις τέτοιου ύφους και ύψους που έλεγες ότι άρχιζε η Οκτωβριανή επανάσταση. Και δεν είπα, αγαπητή Ματίνα, «αμάν πια με τις απεργίες» (πώς θα μπορούσα άλλωστε όταν το ζητάω εδώ και τρία χρόνια και οι φιλικές σε εσένα παρατάξεις δεν το ψήφιζαν!!). Είπα: «Εγώ τη θέλω την απεργία αλλά σας βαρέθηκα πια εσάς που δεν έχετε ποτέ καμία ιδέα για να λυθεί κανένα πρόβλημα, αλλά πετάτε τη λέξη απεργία και καθαρίσατε».
Και έφυγα για τη Βουλή όπου έμεινα ως τις 2 το πρωί δίνοντας με τα άλλα Σωματεία (που σήμερα καταγγέλλουν την ΕΣΗΕΑ ότι τους εγκατέλειψε!!) και την πολιτική μάχη (αφού στη Βουλή κρινόταν εκείνη τη στιγμή το θέμα). Και είχα απόλυτο δίκιο γιαυτούς όλους όπως φάνηκε αμέσως μετά.
Τώρα ξέρει όλος ο κόσμος ποιοί ξέχασαν, πριν περάσουν λίγες ώρες, τα μεγάλα λόγια και κουρέλιασαν την απεργία διαρκείας μετατρέποντάς την σε …στάσεις του κάμα σούτρα.. Μικρή λεπτομέρεια: Η αρχική πρόταση ήταν για 24ωρες επαναλαμβανόμενες (για να τις πάρουμε όποτε θέλουμε πίσω) και έγινε «διαρκείας» με δική μου πρόταση που έγινε δεκτή από τον Σαββίδη.
Αυτά τα ολίγα για σήμερα και όποτε θέλεις είμαι έτοιμη να αντιπαρατεθώ μαζί σου με στοιχεία. Αλλά θα μου επιτρέψεις, αγαπητή Ματίνα, να σου πώ ότι η παραπληροφόρηση με πηγή τους φίλους μας (που το κάνουν συστηματικά σε βάρος της παράταξής μου και εμένα), δεν είναι επαρκής δικαιολογία για να αναπαράγει κανείς εμπαθείς ανακρίβειες.
Για να μην μιλήσω για τη δεοντολογική υποχρέωση να διασταυρώνεις τις πληροφορίες σου.
Φιλικά, Νανά Νταουντάκη