ΑΘΛΙΟΙ
ΦΩΝΑΞΤΕ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΣΑΣΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΠΟΜΠΕΣ…
ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΙΑΑΘΛΙΟΙ
ΦΩΝΑΞΤΕ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΣΑΣΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΠΟΜΠΕΣ…
ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΙΑΟργανώσεις για την προστασία της ιδιωτικής ζωής υποστηρίζουν ότι οι νέες ρυθμίσεις ασφάλειας στο Facebook «σπρώχνουν» τους χρήστες να μοιραστούν τις προσωπικές πληροφορίες τους με τους πάντες -είναι η πρώτη φορά που τα προφίλ της υπηρεσίας εκτίθενται σε κοινή θέα.
Οι αλλαγές στο Facebook εμφανίστηκαν την Τετάρτη με τη μορφή ενός αναδυόμενου παράθυρου που προτρέπει όλα τα μέλη να καθορίσουν τις ρυθμίσεις ασφάλειας των προφίλ τους.
Οι χρήστες μπορούν πλέον να καθορίζουν διαφορετικές ρυθμίσεις για κάθε είδος ανάρτησης -φωτογραφίες, κείμενο κλπ- και να επιλέγουν αν το υλικό αυτό θα είναι προσβάσιμο μόνο στους φίλους τους, ή και στους «φίλους των φίλων» ή και σε όλους τους χρήστες του Διαδικτύου.
Είναι η πρώτη φορά που το Facebook επιτρέπει στους χρήστες να ανοίξουν τα προφίλ τους σε όλους τους συνδρομητές της υπηρεσίας ή σε όλους τους χρήστες του Διαδικτύου.
Οι αλλαγές στην πολιτική ασφάλειας «αποσκοπούν ξεκάθαρα στο να σπρώξουν τους χρήστες του Facebook στο να μοιράζονται περισσότερες πληροφορίες από ποτέ. Ακόμα χειρότερα, οι αλλαγές αυτές στην πραγματικότητα θα περιορίσουν τη δυνατότητα των χρηστών να ελέγχουν ορισμένα από τα προσωπικά τους δεδομένα» εκτιμά η μη κερδοσκοπική αμερικανική οργάνωση Electronic Frontier Foundation.
Στο ίδιο μήκος κύματος η ανακοίνωση του Electronic Provacy Information Center: «Το Facebook σπρώχνει τις ρυθμίσεις προς τη θέση 'αποκάλυψτε τα πάντα'. Αυτό δεν είναι δίκαιο».
Οι δύο οργανώσεις επισημαίνουν ότι ορισμένες προσωπικές πληροφορίες των χρηστών, όπως η ηλικία και ο τόπος διαμονής, θα είναι διαθέσιμες σε οποιονδήποτε, εκτός αν τα αντίστοιχα πεδία αφεθούν κενά.
Επιπλέον, οι προεπιλεγμένες ρυθμίσεις ασφάλειας επιτρέπουν σε οποιονδήποτε να δει τα μηνύματα που αναρτά ο χρήστης.
Δεν έχει χαθεί απλώς η μπάλα. Έχουν «ξηλωθεί» και τα τέρματα.
Τι δουλειά έχουν τα Γραφεία Τύπου στο «κλείσιμο» μίας συνέντευξης με ένα τηλεοπτικό πρόσωπο;
Εμφανίστηκε η κ. Κατιάνα Μαντζαρίδου – στην εκπομπή της Βάσιας Λόη στο Alter - και με περισσή ειλικρίνεια περιέγραψε τη διαδικασία με την οποία κανονίστηκε η συνέντευξη με τη Σία Κοσσιώνη του ΣΚΑΪ μέσω… Δώρας Γιαννακάκη. Μέσω του Γραφείου Τύπου, δηλαδή.
Μια διαδικασία που απ’ ό,τι προέκυψε {και μαζί με άλλα σου-μου-του} κόστισε τη δουλειά σε μία δημοσιογράφο και οδήγησε σε παραίτηση – για λόγους ευθιξίας – την κ. Μαντζαρίδου.
Κι ας ξαναγίνει η ερώτηση: τι δουλειά έχουν τα Γραφεία Τύπου στην επαφή ενός δημοσιογράφου με έναν άλλο δημοσιογράφο; {Πόσο δύσκολο, άραγε, να ΄ναι να προσεγγίσει ένας ρεπόρτερ την συμπαθέστατη κυρία Κοσσιώνη; Ή τον όποιο τηλεοπτικό αστέρα της ελληνικής τηλεόρασης;}.
Άθελα - και πάνω στο αναμάλλιασμα της παραίτησης - η κ. Μαντζαρίδου έθιξε ένα ζήτημα που ειδικά στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ έχει – με το συμπάθειο – γαγγραινιάσει.
Ο συντάκτης πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα στο ρεπορτάζ του και την καλή… γειτνίαση με τα Γραφεία Τύπου των καναλιών.
Έχει τη σκοτούρα του, τον όποιο ανταγωνισμό του, τη «γραμμή» του Μέσου που εξυπηρετεί κι από πάνω έχει κεχαγιά στο κεφάλι του, το Γραφείο Τύπου.
Τις σουσουδιές τύπου «θα ήθελα να επικοινωνήσουμε αυτό», ή «θα προτιμούσα να μη γράψεις εκείνο».
Τις διακριτικές πιεσούλες, τα τηλεφώνηματα επιβεβαίωσης, τα εξαναγκαστικά «στείλε μου σε παρακαλώ το κείμενο για ένα τελευταίο τσεκάρισμα, όχι ότι δεν σου ‘χω εμπιστοσύνη, αλλά για να μην έχω πει εγώ κάτι λάθος» {!!!}.
Και καλά η επικοινωνία να διεξάγεται σ’ αυτό το επίπεδο, γιατί στο «επικοινωνείν» {αυτού που θέλει το Γραφείο Τύπου} υπάρχει και η σχετική διαστρωμάτωση.
Πολύ εύκολα από το «κοριτσάκι μου» , «γλυκέ μου», «θα σε παρακαλούσα» έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να καλεί το Γραφείο Τύπου τον προϊστάμενο του ρεπορτάζ, τον αρχισυντάκτη, ενίοτε τον ίδιο τον εκδότη ή τον καναλάρχη, για να κάνει «ντα» το “κακό παιδί”, τον «ανεξέλεγκτο» δημοσιογράφο.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια, το να «περάσει» ο συντάκτης από το Γραφείο Τύπου για να καταφέρει να κάνει τη δουλειά του ισούται με αναγκαίο κακό.
Και ένα υποερώτημα: ποια ήταν η τελευταία φορά που προέκυψε αποκλειστικότητα από… Γραφείο Τύπου;
Η προσπάθεια των καναλιών να ελέγξουν τη διαρροή των «οικογενειακών» τους είτε με τρόπο δουλικό προς τους συντάκτες – που μοιραία δημιουργεί πελατειακές σχέσεις – είτε με ύφος «πιφ» και ολίγον από τσαμπουκά, είναι αυτή που έχει μετατρέψει ουκ ολίγα φύλλα και εκπομπές σε παραμάγαζα φιλενάδων, κουμπάρων και παλιών συμμαθητριών από τα κολλέγια εσωτερικού και εξωτερικού.
Το μόνο παρήγορο {κι αυτό των τελευταίων ετών} είναι ότι σε συγκεκριμένα πόστα έχουν βρεθεί και 5 νοματαίοι που έχουν περάσει από το ρεπορτάζ και γνωρίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να πουσάρεται ο συνάδελφος να γράψει κάτι που δεν υπάρχει, πόσω μάλλον να το διαφημίσει.
Αυτοί οι 5 -τυχαίος ο αριθμός – κάνουν αξιοπρεπώς τη δουλειά τους, κυρίως γιατί γνωρίζουν ότι δεν είναι πωλήτριες που στο τέλος της μέρας θα πάρουν ποσοστό από τα φανελάκια που ξεπούλησαν.
Ας ηρεμήσει όλο αυτό το δίκτυο. Δεν έχουν κατέβει από τα βουνά οι συντάκτες του τηλεοπτικού ρεπορτάζ. Οι περισσότεροι, τουλάχιστον.
Πηγή: mediaBlog
Πριν χρόνια μία νεαρή δημοσιογράφος έπαιρνε συνέντευξη από κάποιον μεγαλοεπιχειρηματία της κεντρικής Ελλάδος, του οποίου η επιχείρηση χρεοκόπησε, και ο οποίος πλέον δεν βρίσκεται στην ζωή.
Η δημοσιογράφος λοιπόν έκανε την εξής ερώτηση:
Πως κύριε Μ……….η, εσείς ένα τόσο μεγάλος επιχειρηματίας χρεοκοπήσατε;;;;;;
Και η απάντηση του επιχειρηματία: Μα αγαπητή μου, η επιχείρηση χρεοκόπησε, όχι ο επιχειρηματίας.
Αυτό λοιπόν συμβαίνει στο 100% των μεγάλων επιχειρήσεων, αφού οι επιχειρηματίες παντελόνιασαν τα χοντρά, άφησαν κάτι ψιλά, και μερικούς τόνους χαρτιά (φούσκες)
να τριγυρίζουν στα χρηματιστήρια.
Νικόλας Μαλγαρινός
Πηγή: taxalia
Σημείωση ΜΑΧΟΜΕΝΗΣ: Το αναδημοσιεύουμε γιατί είναι απολύτως επίκαιρο τώρα που διάφοροι επιχειρηματίες και του Τύπου με τη δικαιολογία της οικονομικής κρίσης κάνουν όργια σε βάρος των εργαζόμενων...
Στην έκθεσή της, που παρουσιάσθηκε στην έδρα της στη Νέα Υόρκη, η οργάνωση τονίζει πως μέχρι την 1η Δεκεμβρίου βρίσκονταν πίσω από τα κάγκελα 136 δημοσιογράφοι, εκδότες και φωτορεπόρτερ, 11 περισσότεροι από το 2008. Σχεδόν οι μισοί από τους κρατουμένους είναι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι.
Στο ίδιο κείμενο τονίζεται πως ο αριθμός των ανεξάρτητων δημοσιογράφων αυξήθηκε, καθώς η επέκταση του Ιντερνέτ έχει επιτρέψει σε περισσότερους δημοσιογράφους να εργάζονται ανεξάρτητα και πολλοί μεγάλοι ενημερωτικοί οργανισμοί έχουν στραφεί σε τέτοιους ανεξάρτητους δημοσιογράφους, αντί για προσωπικό κάλυψης διεθνών γεγονότων, προκειμένου να περικόψουν τα κόστη.
«Οι ημέρες που οι δημοσιογράφοι αναχωρούσαν για επικίνδυνες αποστολές, γνωρίζοντας πως είχαν να βασιστούν στο θεσμικό κύρος των μεγάλων ενημερωτικών οργανισμών, έχουν περάσει πλέον ανεπιστρεπτί», τονίζει ο διοικητικός διευθυντής της οργάνωσης Τζόελ Σίμσον.
«Σήμερα, οι δημοσιογράφοι που εργάζονται στις προκεχωρημένες γραμμές είναι κατά το πλείστον ανεξάρτητοι. Η άνοδος της διαδικτυακής δημοσιογραφίας έχει ανοίξει τον δρόμο σε μία νέα γενεά δημοσιογράφων, αλλά επίσης υπονοεί πως αυτοί είναι πλέον πιο ευάλωτοι», τονίζεται στην ίδια έκθεση.
Η Κίνα εμφανίζεται να έχει φυλακίσει τους περισσότερους δημοσιογράφους για 11η συνεχή χρονιά, με 24 κρατούμενους, και ακολουθούν το Ιράν, η Κούβα, η Ερυθραία και η Μιανμάρ.Οι περισσότεροι από τους 23 δημοσιογράφους που κρατούνται στο Ιράν συνελήφθησαν μετά την καταστολή των διαδηλώσεων και της ενημέρωσης μετά την επανεκλογή του προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, τονίζει η CJP. Στην Κούβα κρατούνται 22 δημοσιογράφοι, με τους 20 να έχουν συλληφθεί μετά την εκστρατεία λογοκρισίας του Φιντέλ Κάστρο το 2003. Στην Ερυθραία κρατούνται 19 δημοσιογράφοι και στην Μιανμάρ εννέα.
Δημοσιογράφοι κρατούνται και σε άλλες 21 χώρες, μεταξύ αυτών και στις ΗΠΑ, όπου κρατείται για πάνω από ένα χρόνο μία ιρακινή δημοσιογράφος, η οποία εργαζόταν για το Ρόιτερ.
Ο αριθμός των φυλακισμένων διαδικτυακών δημοσιογράφων αυξήθηκε στους 68 το τρέχον έτος. Οι κρατούμενοι δημοσιογράφοι, εκδότες και φωτογράφοι της έντυπης δημοσιογραφίας ανέρχονται σε 51,ενώοιυπόλοιποι εργάζονται σε τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά δίκτυα και στην παραγωγή ντοκιμαντέρ.
Πηγή: NewsTime
Σκοπός της επίθεσης η φίμωση του blog και η απόκρυψη των πλάγιων μεθόδων που έχουν χρησιμοποιήσει κατά το παρελθόν οι άνθρωποι της εταιρείας που είχε ως αποτέλεσμα την οικονομική και ψυχολογική εξόντωση όσων συνεργατών τολμούσαν να ζητήσουν το δίκιο τους.
Η εταιρεία Γερμανός λοιπόν ως απάντηση στο blog έκανε αγωγή και ζητά από τον "υποτιθεμενο"συνεργάτη το ποσό των 40.000.000 €....!!!!!
Με αιτιολογία την δυσφήμιση που τους προκαλούν οι αλήθειες που λέγονται στο blog για αυτά που έχουν γίνει τόσα χρόνια εις βάρος των συνεργατών που έχτισαν αυτή την εταιρεία και την είδαν να πωλείται εν μία νυκτί στο σκανδαλώδες ποσό των 1,3 δις ευρώ.
Ζητούν λοιπόν να κλείσει το στόμα του όπως κάνουν οι πολιτικές ηγεσίες τόσων χρόνων στα σκάνδαλα.
Τους συκοφαντεί επειδή ζητά να τιμωρηθούν οι ένοχοι που κατασπατάλησαν τον κόπο των συνεργατών της Γερμανός και τα χρήματα του ελληνικού λαού με μόνο σκοπό τον προσωπικό τους πλουτισμό.
Εάν υπάρχει δικαιοσύνη ο εισαγγελέας θα πρέπει να παρέμβει άμεσα και να τους βάλει στην θέση τους.
Επιτέλους θα πρέπει σε αυτό τον τόπο να μάθουν αυτοί που κατηγορούνται να σκύβουν το κεφάλι και όχι να επιτίθενται ευθαρσώς σε αυτούς που ζητούν να λάμψει η αλήθεια....
πηγή: Ενωμένοι bloggers
ΠΡΟΣ TIΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ:
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ – ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΤΥΠΟΣ
ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΙΝΗΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
FINANCIAL CRIMES
Συνάδελφοι,
τα περιθώρια για την επίλυση του προβλήματος με τους 1300 συμβασιούχους εργαζόμενους της ΕΡΤ εξαντλούνται. Γι αυτό, ζητάμε την άμεση παρέμβαση σας προκειμένου να επισπευσθούν οι διαδικασίες. Συγκεκριμένα,
α) να παραστεί σύσσωμο το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ στη συνέλευση του Δ.Σ. της ΕΡΤ που θα πραγματοποιηθεί την προσεχή Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου, όπου θα συζητηθεί το ζήτημα των συμβασιούχων.
β) να συνεδριάσει το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, με τη συμμετοχή των μελών του Δ.Σ. της ΕΡΤ που ανήκουν στην ΕΣΗΕΑ, των εργασιακών εκπροσώπων της ΝΕΤ και της ΕΡΑ, καθώς και της επιτροπής των συμβασιούχων δημοσιογράφων, προκειμένου να προκηρυχθεί άμεσα απεργία σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και να αποφασιστούν οι περαιτέρω δράσεις μας.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΕΡΤ
210-6066040
http://ertjournalists.wordpress.com
Στο πλευρό της όλοι οι συνάδελφοι της
Η διοίκηση του δημοτικού ραδιοσταθμού ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ 94 του Ηρακλείου Αττικής, αρνείται πεισματικά να ανανεώσει την σύμβαση εργασίας της νεαρής δημοσιογράφου με απώλεια όρασης Σόνιας Περλέγκα που λήγει στις 21 Δεκεμβρίου παρά τις έντονες αντιδράσεις του συνόλου των συναδέλφων της.
H Σόνια Περλέγκα κάθε Τρίτη και Τετάρτη παρουσιάζει στις 2.30 το μεσημέρι την εκπομπή "Γραμμή Ζωής" που ασχολείται με θέματα πολιτών με αναπηρία.
Η εκπομπή της επί 3 χρόνια έδινε βήμα σε ομάδα μαθητευόμενων δημοσιογράφων της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας Αναπήρων Παίδων (ΕΛΕΠΑΠ), πρωτοβουλία γιά την οποία είχε βραβευτεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το οποίον στο ελάχιστο δεν πτόησε τη διοίκηση του ραδιοσταθμού που προσφάτως τής ανακοίνωσε ότι η σύμβαση εργασίας της (πρόγραμμα ΟΑΕΔ, 3 συν 1 χρόνια) δεν θα ανανεωθεί.
Επισημαίνεται πως για την ανανέωση της συγκεκριμένης σύμβασης δεν απαιτείται διαδικασία έγκρισης από το ΑΣΕΠ - απλά μιά απόφαση του Δ.Σ. της δημοτικής επιχείρησης που έχει την ευθύνη του ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ 94. Δεν ισχύει στην συγκεκριμένη περίπτωση το “δεν μπορούν”, ισχύει 100% το “δεν θέλουν”.
Αυτοί που θέλουν 100% την παραμονή της Σ. Περλέγκα στον ραδιοσταθμό είναι άπαντες οι συνάδελφοί της, δημοσιογράφοι και μη, που εργάζονται στο ραδιοσταθμό. Με ανακοίνωσή τους εγκαλούν με σκληρά λόγια την διοίκηση για τη μη ανανέωση της σύμβασης της Περλέγκα και δίνουν τελεσίγραφο ως την Παρασκευή γιά να αλλάξει την απόφασή της προειδοποιώντας για κινητοποιήσεις εάν αυτό δεν συμβεί. Οχι μόνο σε τοπικό αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο, τονίζουν χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή τους.
πηγή: enet.gr
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει τη σύλληψη του συναδέλφου Βαγγέλη Γέτου, συντάκτη του Ρ/Σ «Στο Κόκκινο 105,5 FM » κατά την ώρα της άσκησης του δημοσιογραφικού καθήκοντός του.
Το περιστατικό αυτό είναι ένα ακόμα στη σειρά κρουσμάτων αστυνομικής βίας κατά δημοσιογράφων, εικονοληπτών και φωτορεπόρτερ, κατά τη διάρκεια της εργασίας τους.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ καλεί επειγόντως την κυβέρνηση να σεβαστεί τη δημοσιογραφική εργασία και να εγγυηθεί την ελευθερία πρόσβασης στα γεγονότα. Πρόκειται για στοιχειώδη προϋπόθεση άσκησης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος και βασική δημοκρατική κατάκτηση.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Τις άθλιες συνθήκες εργασίας στον «νέο» Ελεύθερο Τύπο αλλά και τον τρόπο που απολύθηκε επειδή διαμαρτυρήθηκε για την κατάφορα αντισυναδελφική και αντιδεοντολογική συμπεριφορά «συναδέλφου» προϊστάμενης της περιγράφει η δημοσιογράφος Μελίνα Βαλτζή σε επιστολή που έστειλε σήμερα στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.
Προς τα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ
(κοινοποίηση: Μέλη του Μικτού Συμβουλίου)
Μέχρι την περασμένη Παρασκευή 4 Δεκέμβρη, ήμουν ανάμεσα στους «τυχερούς» απολυμένους δημοσιογράφους του «Ελεύθερου Τύπου» που η νέα διεύθυνση και η νέα ιδιοκτησία επέλεξαν να συμμετέχουν στο εγχείρημα της επανέκδοσης της εφημερίδας.
Ένα εγχείρημα που, κυρίως για μας τους «παλιούς», ισοδυναμούσε με στοίχημα. Γι’ αυτό και κλείσαμε τα μάτια στις άθλιες συνθήκες εργασίας, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό μας προκειμένου η νέα απόπειρα να στεφθεί με επιτυχία.
Η δική μου σταδιοδρομία στο νέο ΕΤ, υπήρξε εξαιρετικά σύντομη, αφού ένα μόλις μήνα μετά την επανακυκλοφορία της εφημερίδας, η διεύθυνση αποφάσισε να με απολύσει, επιδεικνύοντας απαράδεκτη συμπεριφορά, επειδή τόλμησα να υπερασπιστώ τη δουλειά μου.
Θέτω υπ’ όψιν σας τα γεγονότα που οδήγησαν στην απόλυσή μου.
Στο τμήμα του τηλεοπτικού ρεπορτάζ όπου εργαζόμουν, ήμουν η μόνη από τους απολυμένους συναδέλφους μου του ΕΤ και η μόνη που γνώριζα επακριβώς τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης θέσης.
Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να εκπαιδεύσω τις νέες συναδέλφους και παράλληλα να βγάζω τον κύριο όγκο της δουλειάς. Το αποτέλεσμα ήταν να δουλεύω 12 ώρες την ημέρα, τόσο για τις απαιτήσεις του καθημερινού φύλλου όσο και για την έκδοση του κυριακάτικου τηλεοπτικού περιοδικού, χωρίς ωστόσο ούτε ένα ευρώ επιπλέον αμοιβής για τα κυριακάτικα, όπως προβλέπει η σύμβαση.
Κι όλα αυτά μέσα σε άθλιες, όπως ανέφερα και παραπάνω, συνθήκες: εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό ηλεκτρονικών υπολογιστών (πολλές φορές την ημέρα έπρεπε να παραχωρήσω τη θέση μου σε συναδέλφους άλλων ρεπορτάζ για να γράψουν το δικό τους θέμα ή να τσεκάρουν τα email τους), έλλειψη τηλεφώνων, ιδιαίτερα επιβαρυντική ατμόσφαιρα λόγω του μεγάλου αριθμού συντακτών σ’ έναν χώρο ελάχιστων τετραγωνικών, κάκιστο φωτισμό, κλπ.
Παρόλα αυτά, έφερα εις πέρας με επιτυχία το κομμάτι της δουλειάς που μου είχε ανατεθεί.
Την περασμένη Δευτέρα 30 Νοεμβρίου, πρότεινα στην προϊσταμένη του τμήματός μου, Κατιάνα Ματζαρίδου, να κάνω συνέντευξη και εξώφυλλο για το τηλεοπτικό περιοδικό της Κυριακής μια παρουσιάστρια ειδήσεων. Εκείνη μου το αρνήθηκε λέγοντας ότι υπήρχε έτοιμη μια συνέντευξη άλλου τηλεοπτικού προσώπου. Γεγονός που αποδείχτηκε πέρα για πέρα αναληθές, αφού με τεράστια έκπληξη διαπίστωσα τρεις μέρες μετά, ότι το εξώφυλλο του συγκεκριμένου τεύχους του περιοδικού, φιλοξενούσε την συνέντευξη που εγώ είχα προτείνει, γραμμένη από την κυρία Ματζαρίδου.
Όταν την επομένη μου ζήτησε να προτείνω ονόματα για μελλοντικές συνεντεύξεις, της είπα ότι δεν θα το κάνω και ότι η προαναφερθείσα συμπεριφορά της συνιστά αιτία αναφοράς στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Ενωσής μας.
( Αξίζει σ’ αυτό το σημείο να αναφέρω ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας, όσες φορές ζητούσα από την εν λόγω «συνάδελφο» και προϊσταμένη του τηλεοπτικού τμήματος να μου πει πώς θέλει να γίνει το τάδε θέμα ή σε τι χρόνους θέλει να παραδοθεί το δείνα υλικό, η απάντηση που έπαιρνα ήταν «νομίζεις ότι πρέπει να με νοιάζει με τα χρήματα που παίρνω;»).
Την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου με κάλεσε ο διευθυντής της εφημερίδας κ. Γιάννης Μιχελάκης και μου ανακοίνωσε την απόλυσή μου. Ως αιτία ανέφερε τη διαφωνία μου με την κυρία Ματζαρίδου και επιχείρημά του ήταν ότι «αυτά συμβαίνουν».
Μήπως το επιχείρημα του κ. Μιχελάκη ότι «αυτά συμβαίνουν», δηλαδή συνάδελφοι να οικειοποιούνται τα ρεπορτάζ άλλων συναδέλφων τους, τελικά μεταφράζεται ότι «συμβαίνει» να απολύονται και όσοι διαμαρτύρονται γι’ αυτό;
Η δις απολυμένη από τον Ελεύθερο Τύπο
Μελίνα Βαλτζή
της Θοδώρας Αγουρίδου
Πολύ παράξενος μήνας ο Δεκέμβρης! Ο Καββαδίας, ίσως να έλεγε πως “με ιστορίες αλλόκοτες ο μύθος τον έχει μπλέξει” και δεν θα είχε άδικο.
Ο περασμένος Δεκέμβρης σημαδεύτηκε από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ήταν ο μήνας που ξεμπρόστιασε την υποκρισία της κοινωνίας και έριξε τις μάσκες.
Ο φετινός Δεκέμβρης απέδειξε ότι η συλλογική μνήμη παραμένει ζωντανή όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο. Δυό παράξενες ιστορίες, ίσως να φαίνονται διαφορετικές, άλλωστε διαδραματίστηκαν σε διαφορετικό χρόνο και τόπο, ωστόσο έχουν πολλές ομοιότητες.
Ο Αλέξης ήταν πολύ νέος, μόλις 14 ετών, ακόμη δεν είχε αρχίσει τη ζωή του. Μπορεί και να μην είχε αποφασίσει τί ήθελε να κάνει. Επρόκειτο να κατακτήσει τη ζωή τον 21ο αιώνα. Δεν πρόλαβε η σφαίρα τον βρήκε στην καρδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο. Η δίκη για τη δολοφονία του Αλέξη δεν άρχισε ακόμη.
Ο άλλος ο Βικτόρ Χάρα, ήταν νέος 40 ετών, αυτός είχε αρχίσει τη ζωή του. Είχε αποφασίσει τί επρόκειτο να κάνει. Ήθελε να αλλάξει τον κόσμο μέσα απ' τα τραγούδια του.
Έζησε στη Χιλή τον περασμένο αιώνα. “Πιστεύω μόνο στην αγάπη και στα ανθρώπινα δικαιώματα” έλεγε σε ένα από τα τραγούδια του. Άφησε την τελευταία του πνοή στο κεντρικό στάδιο του Σαντιάγο στις 18 Σεπτεμβρίου 1973, μετά από φρικτά βασανιστήρια στα οποία τον υπέβαλαν οι ορδές του “καραβανιού του θανάτου” του δικτάτορα Αγκόστο Πινοτσέτ.
Η ιατροδικαστική έκθεση αναφέρει ότι ο Βικτόρ Χάρα πέθενε επί πέντε συνεχόμενες ώρες. Άφησε την τελευταία του πνοή, εξαιτίας αιμορραγικού σοκ, στο στάδιο που σήμερα φέρει το όνομά του.
Έπρεπε να πεθάνει διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις και δεν αποκήρυξε τα τραγούδια του. Οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Βικτόρ Χάρα “έφυγαν” απ' τη ζωή χωρίς καν να απολογηθούν. Οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας του παραμένουν άγνωστοι.
Στην Αθήνα, χιλιάδες πολίτες απότισαν φόρο τιμής στον Αλέξη!
Στο Σαντιάγο χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν για να συνοδέψουν στην τελευταία του κατοικία τον τροβαδούρο. Τελικά η χώρα του αποφάσισε να του παραχωρήσει μια γωνιά στο κεντρικό κοιμητήριο του Σαντιάγο, για να “αναπαυθεί”. Νέοι, γέροι, παλιοί του σύντροφοι με τραγούδια συνόδεψαν ό,τι απόμεινε από τον Βικτόρ Χάρα, στην τελευταία του κατοικία. “Σας παρακαλώ αφήστε με να τον δω για πρώτη και τελευταία φορά” φώναζε με δάκρυα στα μάτια μια 50χρονη χιλιανή που είχε πάει από τα χαράματα του Σαββάτου στην πλατεία Μπραζίλ του Σαντιάγο για να τιμήσει τον χιλιάνο τραγουδιστή.
Το μόνο που πήραν μαζί τους φεύγοντας ήταν ένα παλιό ινδιάνικο παραμύθι που δεν τελείωσε ποτέ...
Τί παράξενος και σκληρός που είναι ο Δεκέμβρης!
Πριν από μια εβδομάδα στην Πόλη του Μεξικό η καρδιά όλων όσων “πιστεύουν μόνο στην αγάπη και στα ανθρώπινα δικαιώματα” σταμάτησε! Οι αρχές ανακάλυψαν καμιά εκατοστή ανθρώπους, που μάλλον προέρχονταν από την περιοχή της επαρχίας Τσιάπας και δεν μιλούσαν καν ισπανικά, αφυδατωμένους, βασανισμένους, σεξουαλικά κακοποιημένους και εθισμένους στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, να δουλεύουν ως σκλάβοι σε εργοστάσιο. Τους έφεραν εκεί οι δουλέμποροι υποσχόμενοι ότι θα έχουν δουλειά, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν καλύτερα αυτοί και οι οικογένειές τους!
Κι ενώ γράφω αυτές τις γραμμές ξαφνικά θυμήθηκα τους στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ: “τα ορμητικά νερά του ποταμού τα ονομάζουν βίαια. Την κοίτη που τα συγκρατεί όμως, κανείς δεν την ονομάζει βίαιη!”
Καλημέρα και ...καλή τύχη!