Ο δημοσιογράφος Γιώργος Δασκαλόπουλος, ο δικός μας Γιώργος, βρέθηκε σήμερα το μεσημέρι νεκρός στο σπίτι του στο Περιστέρι.
Ήταν μόλις 45 ετών, ο Γιώργος. Εργαζόταν ως αθλητικός συντάκτης στο «Φως των Σπορ». Είχε και δική του στήλη. Ενδιαφερόταν για τη δημοσιογραφία, για την πολιτική, για το συνδικαλισμό. Εκλεγμένος στην ΕΣΗΕΑ και στον ΠΣΑΤ. Με ενεργό και ουσιαστική συμμετοχή στην Ανεξάρτητη Παρέμβαση (μια ιστορική παράταξη στην ΕΣΗΕΑ) και ύστερα από την διάσπασή της, ιδρυτικό μέλος στην παράταξη Αριστερή Όχθη τόσο στην αυτόνομη πορεία της όσο και όταν συμμετείχε στη ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ.
Στη σύντομη ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, του Σωματείου που υπερασπίστηκε συνδικαλιστικά με συνέπεια και μαχητικότητα (παρά τα τρωτά του σημεία που διαρκώς επεσήμαινε και προσπαθούσε να αλλάξει) αναφέρεται:
Ο Γιώργος Δασκαλόπουλος γεννήθηκε στο Παλαιοξάρι Φωκίδος το 1965 και αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία ξεκινάει το 1986 στην «ΑΥΡΙΑΝΗ» και στη συνέχεια εργάστηκε στον «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΛΟΓΟ», στον «ΦΙΛΑΘΛΟ», στην «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» και από τον Νοέμβριο του 1987 έως και το τέλος της σύντομης ζωής του στο «ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ», στο οποίο διατηρούσε και προσωπική στήλη.
Ο Γιώργος Δασκαλόπουλος, παράλληλα με τη δημοσιογραφική του εργασία, ανέπτυξε και έντονη κοινωνική και συνδικαλιστική δράση. Είχε κατ’ επανάληψη εκλεγεί μέλος του Μεικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, ενώ διετέλεσε Έφορος στο Δ.Σ. του ΠΣΑΤ.
Ως άνθρωπος υπήρξε έντιμος και αγωνιστής. Ήταν καλοσυνάτος, ευγενικός πάντοτε γελαστός και ευχάριστος. Οι συνάδελφοί του θα τον θυμούνται για την πραότητα του χαρακτήρα του και τις καλές του προθέσεις.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ εκφράζει στους οικείους του τα ειλικρινή του συλλυπητήρια και αποχαιρετά έναν έντιμο και άξιο συνάδελφο.
Ήταν μόλις 45 ετών, ο Γιώργος. Εργαζόταν ως αθλητικός συντάκτης στο «Φως των Σπορ». Είχε και δική του στήλη. Ενδιαφερόταν για τη δημοσιογραφία, για την πολιτική, για το συνδικαλισμό. Εκλεγμένος στην ΕΣΗΕΑ και στον ΠΣΑΤ. Με ενεργό και ουσιαστική συμμετοχή στην Ανεξάρτητη Παρέμβαση (μια ιστορική παράταξη στην ΕΣΗΕΑ) και ύστερα από την διάσπασή της, ιδρυτικό μέλος στην παράταξη Αριστερή Όχθη τόσο στην αυτόνομη πορεία της όσο και όταν συμμετείχε στη ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ.
Στη σύντομη ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, του Σωματείου που υπερασπίστηκε συνδικαλιστικά με συνέπεια και μαχητικότητα (παρά τα τρωτά του σημεία που διαρκώς επεσήμαινε και προσπαθούσε να αλλάξει) αναφέρεται:
Ο Γιώργος Δασκαλόπουλος γεννήθηκε στο Παλαιοξάρι Φωκίδος το 1965 και αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία ξεκινάει το 1986 στην «ΑΥΡΙΑΝΗ» και στη συνέχεια εργάστηκε στον «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΛΟΓΟ», στον «ΦΙΛΑΘΛΟ», στην «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» και από τον Νοέμβριο του 1987 έως και το τέλος της σύντομης ζωής του στο «ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ», στο οποίο διατηρούσε και προσωπική στήλη.
Ο Γιώργος Δασκαλόπουλος, παράλληλα με τη δημοσιογραφική του εργασία, ανέπτυξε και έντονη κοινωνική και συνδικαλιστική δράση. Είχε κατ’ επανάληψη εκλεγεί μέλος του Μεικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, ενώ διετέλεσε Έφορος στο Δ.Σ. του ΠΣΑΤ.
Ως άνθρωπος υπήρξε έντιμος και αγωνιστής. Ήταν καλοσυνάτος, ευγενικός πάντοτε γελαστός και ευχάριστος. Οι συνάδελφοί του θα τον θυμούνται για την πραότητα του χαρακτήρα του και τις καλές του προθέσεις.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ εκφράζει στους οικείους του τα ειλικρινή του συλλυπητήρια και αποχαιρετά έναν έντιμο και άξιο συνάδελφο.
Και στην ανακοίνωση του ΠΣΑΤ:
Ήταν αγαπητός στον χώρο της δημοσιογραφίας, αλλά και μεταξύ όλων των ανθρώπων με τους οποίους συνεργάστηκε στο πλαίσιο του ρεπορτάζ, είτε αυτό είχε να κάνει με τα θέματα του Ολυμπιακού, είτε με ελεύθερα θέματα, είτε με το ρεπορτάζ των επαρχιακών ομάδων.
Ήταν αγαπητός στον χώρο της δημοσιογραφίας, αλλά και μεταξύ όλων των ανθρώπων με τους οποίους συνεργάστηκε στο πλαίσιο του ρεπορτάζ, είτε αυτό είχε να κάνει με τα θέματα του Ολυμπιακού, είτε με ελεύθερα θέματα, είτε με το ρεπορτάζ των επαρχιακών ομάδων.
Ήταν ο δικός μας ο Γιώργος που αγαπούσαμε. Έντονα πολιτικοποιημένος, με γνώσεις (άλλωστε είχε σπουδάσει φιλολογία και μαρξισμό)και στέρεα ιδεολογία. Μαχητής. Ιδεολόγος. Μπεσαλής. Αλλά, κυρίως, ένας άνθρωπος με μια μεγάλη γενναία καρδιά. Αυτή την καρδιά που τελικά τον πρόδωσε. Κι όπως λέει η Ντίνα ήταν ένας παθιασμένος δημοσιογράφος που αγαπούσε τον Μπουκόφσκι και , τελικά, πέθανε σαν κιαυτόν.
Καλό σου ταξίδι Γιώργο. Δεν θα σε ξεχάσουμε
Οι σύντροφοι σου από την Αριστερή Όχθη
Υ.Γ. Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή στις 10 π.μ. στο Παλαιοξάρι Φωκίδας
Καλό ταξίδι σύντροφε
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τετάρτη που πέρασε είχε κακές ειδήσεις. Τη χειρότερη μου μετέφερε η αγαπημένη μου φίλη και συνάδελφος κ. Νανά Νταουντάκη καθώς επέστρεφα στο σπίτι μου με τον Προαστιακό. «Θα σου αναγγείλω κάτι άσχημο» είπε και συνέχισε λέγοντας ότι ο Γιώργος Δασκαλόπουλος έφυγε από κοντά μας. Λίγο μετά μιλήσαμε με τον Γιάννη Κανελλάκη, ο οποίος επικοινώνησε μαζί μου από το “Mega” για να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Κι όμως ήταν γεγονός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈμαθα τον Γιώργο από τις αφηγήσεις του αδελφού του, του Αντώνη, με τον οποίο έτυχε να δουλέψουμε στο ίδιο ΜΜΕ. Ο Αντώνης είχε την ευθύνη και την αγωνία που έχει πάντοτε ο μεγαλύτερος αδελφός για τον μικρότερο. Πίστευε σε εκείνον, τον θαύμαζε αλλά ήταν κι ένας αυστηρός δάσκαλός του.
Γνώρισα τον Γιώργο καλύτερα στις συσκέψεις της «Αριστερής Όχθης» και στις συνελεύσεις της Ένωσης. Ήταν ένας άνθρωπος με εξαιρετική πολιτική κατάρτιση και βαθιά γνώση των όσων συνέβαιναν τόσο στο πεδίο της πολιτικής, όσο και στον κλάδο. Ποτέ δεν διαφωνήσαμε επί της ουσίας σε θέματα πολιτικής και τακτικής σε ό,τι αφορά σε διεκδικήσεις για τον κλάδο.
Πάντοτε υπενθυμίζαμε σε όσους μας ασκούσαν κριτική ακόμα και στις μεγάλες απεργίες που κάναμε ότι δημοσιογράφοι δεν είναι αυτοί που ακριβοπληρώνονται για να κάνουν τα παπαγαλάκια στο γυαλί, ούτε οι κουτσομπόλες που εκτίθενται ημίγυμνες ή άμυαλες στα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα. Υπάρχουν δημοσιογράφοι κακοπληρωμένοι, αδικημένοι, ιδεαλιστές που περνούν δύσκολα αλλά θυσιάζουν τη ζωή και τις οικογένειές τους για την αλήθεια, την αντικειμενικότητα και τη Δημοκρατία.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά αφού οι σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου σαν στάλες καταιγίδας αλλά δεν το θεωρώ ηθικό. Άλλωστε πολλές φορές λέγαμε με τον Γιώργο πως «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Όταν έρθει η στιγμή ίσως να ξανανταμώσουμε. Το σίγουρο είναι ότι όσοι απαρτίζουμε την «Αριστερή Όχθη» κι όσοι αγωνιζόμαστε με τη «Μαχόμενη Δημοσιογραφία» δεν θα τον ξεχάσουμε.
http://paliakokkinia.blogspot.com/2010/07/blog-post_1606.html