Αυτή η νύχτα θα κρατήσει ως την άλλη Κυριακή...

Της Αλεξίας Κοσίνα

Όλοι αντιλαμβάνονται τι πραγματικά σημαίνει το διάγγελμα Τσίπρα: Ναι ή όχι στις προτάσεις των δανειστών. Αυτό.

Και είναι η έσχατη λύση, αυτό το δημοψήφισμα. Και είναι πράξη δημοκρατίας και ευθύνης συλλογικής για όλους, τους νυν και όσους έρθουν. Για όσους αντιλαμβάνονται πως το μόνο που νοιάζει την κυβέρνηση να διατηρήσει τον πισινό της στους θώκους της εξουσίας… για όσους μιλούν για ευθυνοφοβία όσων έλαβαν την εντολή να κυβερνήσουν πριν πέντε μήνες, ή για στάση κατώτερη των περιστάσεων, ας αναλογιστεί το μέγιστο πολιτικό ρίσκο που αυτή η κυβέρνηση αναλαμβάνει!

Σε κάθε περίπτωση είναι το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ της ΧΑΡΤΙ σε διαπραγμάτευση με προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα και η μόνη στιγμή που θα μπορούσε να το ρίξει. Λαμβάνει ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΙΣΚΟ αν την επόμενη Κυριακή ο λαός ψηφίσει ΝΑΙ. Ο νοών νοείτο.

Αυτό μάλλον που δεν έχει γίνει κατανοητό, είναι πως είναι εντελώς άλλο  πράγμα Ευρώπη και ευρώ και εντελώς άλλο το «σε γονατίζω», γιατί «γουστάρω»...

 να σου φορολογήσω για παράδειγμα, με 23% ΦΠΑ τον τουρισμό που στηρίζει την οικονομία σου, την ατμομηχανή της οικονομίας σου, (όταν τα γειτονικά σου κράτη φορολογούν τις τουριστικές υπηρεσίες από 2 ως 5%!!!) ή τα βασικά αγαθά της ζωής σου, αλλά δε σου φορολογώ το τζόγο!!!! Έτσι… για να’χεις να «καλοπερνάς» και να διασκεδάζεις τη φτώχεια σου.

Για ποια διάσωση μιλάμε όταν δεν θα μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι ούτε σε 60 χρόνια. Αυτό δεν το έκανε ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ που μας κόστισε δύο παγκόσμιους πολέμους! Και σίγουρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΥΡΩΠΗ που οραματίστηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν υπέγραφε τη συμμετοχή μας.

Και σίγουρα, επίσης, δεν είναι ηλίθιοι όσοι οικονομολόγοι (παραπέμπω ενδεικτικά τους διεθνείς Κρούγκμαν και Στίγκλιτς) διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους υποστηρίζοντας πως η πολιτική που ακολούθησε η ΕΕ στην περίπτωση της χώρας μας είναι λανθασμένη και η εμμονική επιμονή, όχι απλά δεν βοηθά, αλλά μάλλον υποκρύπτει άλλους στόχους και σίγουρα,  καμία θεωρία συνομωσίας.

Είναι απλή και στυγνή πολιτική για να μη δημιουργηθεί κανενός είδους προηγούμενο δικαίωσης λαού από μια λανθασμένη ευρωπαϊκή πολιτική η οποία ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΧΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ. Και μάλιστα όταν αυτός ο λαός έχει αριστερή κυβέρνηση!!! Έχουν πάρει το μάθημά τους από τις τακτικές της Κίνας. "Η δημιουργία προηγούμενου λειτουργεί ενθαρρυντικά σε ότι δεν θέλεις να αλλάξει ή να αλλάξεις! Άρα, με κάθε τρόπο (και όποιο κόστος), δεν επιτρέπεις τη δημιουργία προηγούμενου!" Είναι από τα βασικά πολιτικά δόγματά της.

Και μιας και μιλάμε με παραδείγματα, αφού το παράδειγμα λειτουργεί πάντα θετικά και υπέρ της γνώσης, στην Ελβετία μια χώρα με τόσο διαφορετική σύσταση, σύνθεση, αλλά και ιδιοσυγκρασία από εμάς, δημοψηφίσματα γίνονται για τα μικρότερα και τα μεγαλύτερα ζητήματα.. για ό,τι ο λαός κρίνει ως σοβαρό ή και κρίσιμο θέμα... ΣΥΝΕΧΕΙΑ! Στην Ελβετία. Μια χώρα που δεν περηφανεύεται πως γέννησε τη δημοκρατία. Γιατί λοιπόν εδώ μας χαλάει που καλούμαστε να αποφασίσουμε για το μέλλον μας;;; Ο καθένας μας είναι επιτέλους ελεύθερος να δείξει τη μαγκιά του και όχι τον ωχαδερφισμό του! Γιατί είμαστε "μανούλες" στο να κρίνουμε, να βρίζουμε και να κατηγορούμε, όπως και στο να βγάζουμε την ουρά μας απ' έξω από τα πράγματα, ώστε να μας φταίνε πάντα οι άλλοι.

 Ψυχραιμία λοιπόν, ηρεμία και καλό βόλι την άλλη Κυριακή... όπως το εννοεί ο καθένας μας!

Ωστόσο, ως την άλλη Κυριακή έχουμε πολλά να σκεφτούμε…

1.    Να ενημερωθούμε για το τι καλούμαστε να αποφασίσουμε,

2.    Να αποφασίσουμε… όχι για την πάρτη μας, για το τομάρι μας. Αλλά για το γενικότερο συμφέρον της χώρας…  Αδημονώ να δω πως θα μεταφράσει ο καθένας μας αυτό ακριβώς το συμφέρον.

3.    Να συμπεριφερθούμε επιτέλους ως υπεύθυνοι και ώριμοι ενήλικες πολίτες.

4.    Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, η κυβέρνηση λέει όχι στις προτάσεις που δεν μας βγάζουν από την ύφεση, αλλά μας φορτώνουν με ένα ακόμη μνημόνιο (όπως κι αν το έχουν βαφτίσει), αφού η νίκη της στις εκλογές του Ιανουαρίου δεν την νομιμοποιεί για μια τέτοια αποδοχή. Άρα ΔΕΝ ΠΕΤΑΕΙ κανένα μπαλάκι, παρά μόνο θέτει ενώπιον των ευθυνών της μια Ευρώπη ήδη πολωμένη και έναν λαό διχασμένο.

5.    Όσο εκπλαγήκαμε εμείς, άλλο τόσο έχουν εκπλαγεί και οι εταίροι μας  που άλλο περίμεναν κι άλλο τους προέκυψε. Γιατί ήταν σίγουρο, ότι δεν περίμεναν να φτάσει εδώ ο Αλέξης Τσίπρας. Μάλλον πόνταραν σε μια ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση. Αν διατηρήσουμε την ψυχραιμία και την ενότητά μας, όλα θα πάνε καλά. Σε μια διαπραγμάτευση όλα τίθενται στο τραπέζι, όταν πρέπει! Όσο φοβόμαστε εμείς για την απόφαση που θα πάρουν οι άλλοι συμπολίτες μας την ερχόμενη Κυριακή (γιατί η δική μας η επιλογή με βάση το ανθρώπινο… ιδίωμα, είθισται να είναι πάντα η σωστή)... άλλο τόσο τη φοβούνται και οι Ευρωπαίοι! Ίσως και περισσότερο..

6.    Τα τελευταία 6 χρόνια της κρίσης, γκρινιάζουμε για όλα αυτά που γίνονται για μας, χωρίς εμάς. Η τρομολαγνεία, ο φόβος, οι εκβιασμοί, η σπορά πανικού, έχουν κάνει τέλεια δουλειά 6 χρόνια τώρα. Με το φόβο που θέριεψαν όσοι αποφάσισαν τα όσα αποφάσισαν αυτά τα 6 χρόνια, φτάσαμε στο 1,5 εκ. των ανέργων και στα 3 εκ. των φτωχών. Βοήθησαν και πολλοί εγχώριοι υποστηρικτές και κλακαδόροι σ’ αυτό. Την προηγούμενη σκλαβιά μας πήρε 400 χρόνια να την αποτινάξουμε! Τι λέτε για τούτη; Και όχι… δεν είναι ένα δημοψήφισμα που πρέπει να φοβόμαστε, γιατί την απόφαση της πλειοψηφίας θα τη ζήσουμε, ούτως ή άλλως.

7.    Ναι κάναμε λάθη. Πολλά. Και οι Γερμανοί έκαναν… για παράδειγμα. Δύο παγκόσμιους πολέμους κόστισαν στην ανθρωπότητα, ασύγκριτες καταστροφές και κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Αλλά γι’ αυτούς προβλέφθηκε ρήτρα ανάπτυξης στις μεταπολεμικές συμφωνίες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μπορούσαν να πληρώνουν τα χρέη τους όσο και εφόσον έχουν ανάπτυξη… και αυτό έκαναν. Και άφησαν και χρέη. Πολλά. Για μας πάλι, καμία πρόβλεψη.

8.    Όσοι είστε αντίθετης άποψης σκεφτείτε: Κυριακή κοντή γιορτή, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Μιλήστε, ψηφίστε, εσείς παίρνετε την απόφαση. Η αποχή ΔΕΝ είναι απάντηση, ΔΕΝ συνιστά αντίδραση σε μια ευθυνόφοβη κυβέρνηση, ΔΕΝ λύνει κανένα πρόβλημα, ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ. Η αποχή δηλώνει ευθυνοφοβία, ανωριμότητα και βαθιά επιπολαιότητα. Αν λοιπόν αποδειχθούμε ριψάσπιδες, αποδεικνυόμαστε και άξιοι της τύχης μας. Μας αξίζουν και το 1,5 εκ. άνεργοι και τα 3 εκ. των φτωχών και η έλλειψη προοπτικής για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Γιατί ένα δημοψήφισμα παραμένει ύψιστη πράξη δημοκρατίας και η ευθύνη είναι δική μας.

9.    Αυτό που έχουμε ανάγκη ως την Κυριακή είναι ΕΝΟΤΗΤΑ… ΕΝΟΤΗΤΑ και πάλι ΕΝΟΤΗΤΑ. Ενάντια στο διχασμό που καλλιεργήθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα με τη βοήθεια και τη συνδρομή πολλών χολωμένων ιθαγενών!

Όσο γράφονται αυτές οι γραμμές οι ειδήσεις των εξελίξεων τρέχουν σε όλο τον κόσμο, κι εδώ στην Ελλάδα οι συμπολίτες μας τρέχουν στα ΑΤΜ. Μετά μάλλον θα μεταφερθούν στις εισόδους των σούπερ μάρκετ να πιάσουν καλή σειρά, όπως στο ΙΚΑ, από τις 5 τα χαράματα!!! Αν δεν μας παρέλυε ο φόβος και δεν μας κυβερνούσε η παρορμητικότητα, μάλλον δεν θα είχαμε πολιτικούς που δεν μας αξίζουν και κυρίως, «πολιτικά νούμερα» που ενώ ο κόσμος φοβάται, αντί να εμφυσήσουν το αίσθημα της σιγουριάς, της κοινής πορείας, του κοινού μέλλοντος, της αντίθετης άποψης που πάντα θα υπάρχει και θα γίνεται σεβαστή χωρίς να διαταράσσει της ΕΝΟΤΗΤΑ μας ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους τηλεοπτικώς, κατηγορώντας τους «απέναντι», απαιτώντας κεφάλια να πέσουν, εκλογές να γίνουν και βέβαια, το βήμα της δημοσιότητας και της προσοχής, κατ’αποκλειστικότητα.

Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια χώρα που ήταν μεγάλη και έχει γίνει μικρή; Από μια σπουδαία χώρα με ασήμαντους πολιτικούς και τρομοκρατημένους κατοίκους; Να δείξει την ωριμότητα που αξίζει στο παρελθόν που έχει, ένδοξο και κακό, αλλά και την ευθύνη της στο μέλλον που της αξίζει.

Γι’αυτό σας λέω... αυτή η νύχτα θα κρατήσει ως την άλλη Κυριακή, 5 Ιουλίου. Σίγουρα.