Οι αγώνες των εργαζόμενων πρέπει να …συναντηθούν στο δρόμο

Τι λένε γνωστοί αγωνιστές συνδικαλιστές 

Τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός ενιαίου αγωνιστικού μετώπου τέθηκαν κατά την ημερίδα που οργάνωσε χθες η δημοσιογραφική παράταξη  ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, με θέμα: ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ  ΑΓΩΝΕΣ  ΚΑΙ  ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ  ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ  στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ.

Στην ημερίδα συμμετείχαν εκπρόσωποι κλάδων που έδωσαν και εξακολουθούν να δίνουν αγώνες. Από τις εισηγήσεις φάνηκε ο έντονος προβληματισμός για το ρόλο των κομμάτων στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, ενώ αποδείχτηκε ότι οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν «να πάρουν γραμμή» για να αντιδράσουν, αλλά συσπειρώνονται, αγωνίζονται και διεκδικούν.Εν τούτοις σχεδόν όλοι οι ομιλητές ανέδειξαν  ένα σοβαρό πρόβλημα σ΄αυτούς τους αγώνες:


 Τη δυσκολία να... συναντηθούν στο δρόμο. Γιαυτό και, χωρίς καμία εξαίρεση, υπογράμμισαν ότι είναι μεγάλη ανάγκη συντονισμού αυτών των κλαδικών αγώνων και χαιρέτισαν την πρωτοβουλία των Μαχόμενων Δημοσιογράφων θεωρώντας την σαν ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση το οποίο θέλουν να συνεχιστεί.

 Αυτός, άλλωστε, ήταν και ο στόχος της διοργάνωσης αυτής της εκδήλωσης από την παράταξη ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, όπως διευκρίνισε από την αρχή της εκδήλωσης η επικεφαλής της παράταξης και μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ η οποία συντόνισε τη συζήτηση. Όπως τόνισε η Νανά Νταουντάκη...

«Αυτή η κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά επίσης πολιτική και κοινωνική. Θα μας γυρίσει πίσω πολλές δεκαετίες, πίσω από κατακτημένα εργασιακά δικαιώματα, ίσως ακόμα πιο πίσω από το Σικάγο, όπου θα πρέπει να χρειαστεί να αγωνιστούμε για όλα απο την αρχή. Να αρχίσουμε να αγωνιζόμαστε πάλι για στοιχειώδη δικαιώματα: Το δικαίωμα στη δουλειά και την ασφάλιση, το 8ωρο, το βασικό μισθό, την προστασία του εργαζόμενου απο την αυθαιρεσία του εργοδότη, τέτοια.   Σε αυτήν την χρονική στιγμή, εάν μείνουμε στην συντεχνιακή αντίληψη των προβλημάτων, εάν κάθε κλάδος μείνει μόνος του, αποκομμένος να δίνει τη δική του μάχη, ή καμία μάχη, τότε είμαστε καταδικασμένοι να δούμε την ιστορία, να ακολουθεί μια πορεία, με την οποία εμείς δεν συμφωνούμε, καταδικασμένοι να γίνουμε θύματα κι εμείς οι ίδιοι και οι επόμενες γενιές».

Με τις απόψεις της κ. Νταουντάκη συμφώνησαν και οι ομιλητές, οι οποίοι αντάλλαξαν επιπλέον προτάσεις για επικοινωνία, συνεργασία και συντονισμένη δράση.

Πριν ξεκινήσουν οι ομιλίες, διαβάστηκε μήνυμα, του «δικού» μας Μαχόμενου, Δημήτρη Μαθέα, από την μακρινή Αυστραλία.

«Αν και βρίσκομαι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά σας, είναι σα να βρίσκομαι εδώ μαζί σας. Το θέμα που θα συζητήσετε απόψε, είναι πολύ σοβαρό. Δυστυχώς εγώ, όπως και αρκετοί άλλοι, αναγκάστηκα να φύγω από την Ελλάδα, λόγω της κρίσης. Για την ακρίβεια, με έδιωξε η πατρίδα, μια πατρίδα, που στηριζόταν και συνεχίζει να στηρίζεται, στο κομματικό Κράτος και στον κομματικό συνδικαλισμό» ανέφερε στο μήνυμα του ο Δ. Μαθέας. Πρόσθεσε δε τα εξής: «Άλλο είναι να είσαι πολιτικοποιημένος και άλλο να εξυπηρετείς κάποιο κόμμα μέσα από τον συνδικαλισμό. Ο κομματικός συνδικαλισμός κυριαρχεί τόσο στην Ελλάδα όσο κι εδώ στην Αυστραλία. Ευτυχώς υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις που όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Συνδικαλιστής που δεν ελέγχεται, κι εδώ κι εκεί, θεωρείται επικίνδυνος και απρόβλεπτος για το σύστημα, το οποίο τον απορρίπτει και τον περιθωριοποιεί. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ είναι ανάγκη να ιεραρχηθούν οι ανάγκες της κοινωνίας. Ο Ανεξάρτητος συνδικαλισμός μπορεί να συμβάλλει και να παίξει τον πιο σημαντικό ρόλο» .

Ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις εισηγήσεις:

Γιάννης Μαΐστρος επίκουρος καθηγητής ΕΜΠ -πρώην αντιπρόεδρος ΠΟΣΔΕΠ:  

«Πριν από μερικά χρόνια συντονίστηκαν για πρώτη φορά στα χρονικά και συνέπλευσαν οι συνδικαλιστικές ενώσεις των εκπαιδευτικών, όλων των βαθμίδων με τις συνελεύσεις των φοιτητών σ' όλες τις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, και τους μαθητές αλλά και τις λαϊκές συνελεύσεις σε πολλές γειτονιές και πόλεις ανά την Ελλάδα, αναπτύσσοντας το κίνημα “όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16” του Συντάγματος. Ήταν τόση η ορμή που απέκτησε το πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό αυτό κίνημα, και τόσο βαθιά ριζωμένο στην ελληνική κοινωνία, που οι βουλευτές αναγκάστηκαν να υπακούσουν στις επιταγές των οργανωμένων “από τα κάτω” πολιτών, οι κομματικές γραμμές έσπασαν και το ακηδεμόνευτο κίνημα πέτυχε να ανατρέψει την τότε κυβερνητική πλειοψηφία της Βουλής. Σήμερα γίνεται και πάλι απόπειρα  συνταγματικής εκτροπής και μάλιστα ωθούνται οι επαγγελματικές τάξεις να νομιμοποιήσουν αυτές τις εκτροπές. Όσο έχουμε ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, τόσο τα κόμματα θα πιέζονται και θα ακούνε. Όποτε τα κόμματα παρεμβαίνουν στο συνδικαλισμό τα συνδικάτα καταρρέουν. Το μέλλον θα δείξει αν θα μπορέσουμε αυτή «τη δύναμη από τα κάτω» να την πάμε παραπέρα».

Η  Αναστασία Γιάμαλη διοικητικός υπάλληλος στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Βιβλιοθηκονόμος στην Κεντρική Βιβλιοθήκη) αναφέρθηκε στον αγώνα των συναδέλφων της  επί 13 εβδομάδες, μετά την Κοινή Υπουργική Απόφαση, (Κ.Υ.Α., στην πραγματικότητα υπογραφές δύο υπουργών) σύμφωνα με  την οποία από 8 πανεπιστήμια της χώρας θα έβγαιναν σε διαθεσιμότητα-κινητικότητα-απόλυση 1349 διοικητικοί υπάλληλοι. Στο Πολυτεχνείο αντιστοιχούσαν 399 θέσεις διοικητικών υπαλλήλων, από τις οποίες οι 167 θα καταργούνταν. Σε κάποιες από αυτές τις θέσεις ήταν οι φύλακες του Ιδρύματος, οι οποίοι είχαν μπει στην πλειοψηφία τους και με "σκληρό" ΑΣΕΠ.  Παρά το ότι το ΕΜΠ άνοιξε , ο αγώνας συνεχίζεται.

«Οι διοικητικοί υπάλληλοι  των πανεπιστημίων και ιδιαίτερα του ΕΚΠΑ και  του ΕΜΠ με τον αγώνα τους ανέτρεψαν όλες τις προβλέψεις, κυρίως των κομμάτων της συμπολίτευσης αλλά και της αντιπολίτευσης», επεσήμανε ο Γιώργος Τριμπέρης, καθηγητής Φυσικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Ο αγώνας για το δικαίωμα στη δουλειά έγινε παράλληλα αγώνας υπεράσπισης του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου. Έγινε αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης και στην υποβάθμισή της. Εκείνοι που αρνήθηκαν να υπακούσουν στην απογραφή που το Υπουργείο Παιδείας διέταξε με απειλή απόλυσης, μας δίδαξαν τι σημαίνει εργατική αλληλεγγύη, κατανοώντας, ανθρώπινα, την πρόσκαιρη υποχώρηση εκείνων που, κάτω από τρομερές πιέσεις, απογράφηκαν. Και τους δέχτηκαν ξανά ως ισάξιους συντρόφους και συνοδοιπόρους σε ένα δύσκολο και πρωτόγνωρο γι’ αυτούς αγώνα. Αντιμετώπισαν με αγωνιστική αξιοπρέπεια και πολιτική υπερηφάνεια μια απάνθρωπη κυβερνητική πολιτική εισαγγελείς, χαλκευμένες δικαστικές αποφάσεις, κυβερνητικούς εντεταλμένους συνδικαλιστές του χώρου τους. Και συνεχίζουν αυτόν τον αγώνα τον οποίο έχουν ήδη κερδίσει στα μάτια όλων των εργαζόμενων της χώρας».

Ο Ζαχαρίας Τριγάζης-μέλος κεντρικού συμβουλίου της  Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, είπε:

«O αγώνας μας γίνεται στην εποχή του μνημονίου και στον πυρήνα των πολιτικών που έχουν ως στόχο το κοινωνικό κράτος και την εργασία.

Υπερασπιζόμαστε την εργασία μας αλλά κυρίως το δημόσιο αγαθό της παιδείας το δημόσιο πανεπιστήμιο και το δικαίωμα των νέων ανθρώπων να έχουν πρόσβαση στην ανώτατη μόρφωση. Πιστεύουμε ότι ο αγώνας μας αφορά  όλη την κοινωνία όλο το εργατικό κίνημα και γι’ αυτό ζητάμε τη στήριξη  της κοινωνίας και τη συμπόρευση της με τα άλλα τμήματα που μάχονται για τα ίδια πράγματα. Κοινός στόχος  κατά την εκτίμηση μας είναι ότι οι λεηλασίες πρέπει να λάβουν τέλος , η κυβέρνηση που τις υπηρετεί να ανατραπεί και να ξημερώσει για τους πολίτες μια μέρα κοινωνικής ανόρθωσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης που στον πυρήνα της θα έχει τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νέας γενιάς για μόρφωση και κοινωνική αποκατάσταση». 

Τον αγώνα των εργαζόμενων στην ΕΡΤ περιέγραψε η δημοσιογράφος Ευγενία Κατούφα, λέγοντας ότι το ΜΑΥΡΟ που η κυβέρνηση αποφάσισε να «ρίξει» το  στις οθόνες και στα ραδιόφωνα μεταβλήθηκε σε ΦΩΣ, όπως αποδείχτηκε πολύ λαμπερό,  φωτεινό,  καταυγάζον!

«Ήταν ένα μαύρο που φώτισε τον νου για να εννοήσει και να αντιληφθεί σωστά τί απεργάζονται οι οπαδοί του σκοταδισμού, όχι μόνο για την ενημέρωση αλλά για μια σειρά από εργασιακούς κλάδους του δημόσιου τομέα με τη λογική των ξαφνικών θανάτων.  Έφεξε και έδωσε την ευκαιρία να λάμψει η αλήθεια  για τις προθέσεις αυτών που μας κυβερνάνε, δηλαδή το γονάτισμα, την υποτέλεια, την  ξενοδουλεία, τ ην ικανοποίηση ντόπιων και ξένων συμφερόντων που επιβουλεύονται  ακόμα και την εθνική μας κυριαρχία. ΄Ηταν ένα μαύρο που ανέδειξε τους πραγματικούς εργάτες του καθήκοντος  και τους διαχώρισε  από τους εντολοδόχους των κυβερνήσεων και των κομμάτων, τους ταπεινούς δημιουργούς από τους φανταχτερούς φασουλήδες, τους έντιμους εργαζόμενους από τα λαμόγια! Ένα μαύρο που άστραψε και βρόντηξε για να ηχήσουν οι καμπάνες τις αφύπνισης και της συνειδητοποίησης ότι ΜΟΝΟ ΑΝ  ΒΡΕΘΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την αδικία, τη συκοφαντία και την ανελέητη επιδρομή στα κεφάλια των αδύναμων».

Το δικό του «κουπί στη γαλέρα της αυτοδιαχειριζόμενης ενημέρωσης»  περιέγραψε ο Νίκος Κορόβηλας, Αθλητικογράφος ΕΡΤ με μήνυμα του, καθώς ο ίδιος παρέμεινε στην Θεσσαλονίκη, συμμετέχοντας στο δελτίο της ΕΤ 3.

«Από τη στιγμή που κάποιος αντιλαμβάνεται το "κάλεσμα" δεν έχει παρά να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να τον... παρασύρει. Ήτοι, να δώσει ό,τι περισσότερο μπορεί σε αυτόν τον αγώνα που ξεκινά. Συχνά πυκνά έλεγα σε όλους όσοι με ρωτούσαν "Πως την παλεύεις 20 ώρες στο Ραδιομέγαρο; Δεν σε πειράζει που άλλοι απλά απέχουν; Ο τάδε ή ο δείνα έρχονται για μια ώρα, κτλ":  Νιώθω ότι βρίσκομαι σε μια γαλέρα, ο ρόλος μου είναι να μετακινώ το κουπί που μου έλαχε εμπρός πίσω, δίχως να με ενδιαφέρει τι πράττει ο δίπλα, ο πίσω, ο μπροστά ή ο διαγώνια καθήμενος. Πρόβλημα προκύπτει μόνο εάν μου στερήσουν το χώρο κίνησης. Όσο θα έχω τον "χώρο" απλά θα ακολουθώ τον ρυθμό που θα δίνει το τύμπανο. 

Έτσι απλά πολεμάς μέχρι τελευταίας ρανίδας αίματος. Μόνον έτσι μπορείς να απαντήσεις στο πυρ το εξώτερο. Με το πόσο δυνατά θα αφήσεις να φουντώσει το... πυρ το εσώτερο. Μόνο αυτό άλλωστε δύναται να σε βγάλει από το σκοτάδι που σε ρίχνουν. Σε κάθε άλλη περίπτωση σε τρώει το σκοτάδι». 

Την δική του άποψη για τον Ανεξάρτητο συνδικαλισμό, έδωσε ο εκπρόσωπος των εργαζομένων της ΕΡΤ, Νίκος Τσιμπίδας: «Μιας και μιλάμε για τον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, εμάς η εμπειρία από τον αγώνα της ΕΡΤ, το «ακηδεμόνευτο» μας βρήκε ένα απόγευμα, αυτό της 11^ης Ιουνίου.  Ηταν μια συνθήκη ανάγκης, στην οποία μπήκαν πάρα πολλοί συνάδελφοι, που μπορεί να μην είχαν ακούσει ποτέ την λέξη «αυτό οργάνωση» και να μην είχαν φανταστεί ποτέ στη ζωή τους, ότι θα μπορούσαν να κάνουν την «αυτοδιαχείριση». Οσοι θεώρησαν ότι πρέπει να μείνουν σε αυτόν τον αγώνα, βασίστηκαν ακριβώς σε αυτές τις λέξεις: της αυτό οργάνωσης και της αυτοδιαχείρισης».  

Ο Άκης Ορφανός μέλος Σωματείου Εργαζομένων Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, είπε: Αυτό που συμβαίνει με τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι ίδιο με αυτό που συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα, δηλαδή η πλευρά του νομίσματος που μας θέλει σερβιτόρους,  αποψιλωμένους από όλες τις βιομηχανικές δραστηριότητες και με απαξιωμένες υποδομές, κατάλληλους για την παροχή υπηρεσιών προς τον πλούσιο βορά από το φτωχό νότο. Είναι κρίμα με τόσα χιλιόμετρα ακτογραμμής τόσα νησιά στο Αιγαίο και τόση εμπειρία στην τεχνογνωσία και στην υποδομή η Ελλάδα να μην έχει  ναυπηγική βιομηχανία.

Η Βίκυ Διαμαντοπούλου, αντιπρόεδρος σχολικών φυλάκων του Δήμου Αθηναίων επεσήμανε:  «Δυο χιλιάδες σχολικοί φύλακες είμαστε σε διαθεσιμότητα από τον Ιούλιο του 2013, παρά το ότι αποδείξαμε ότι η δουλειά μας ήταν χρήσιμη και οικονομικά επωφελής. Παλεύουμε με όποιον τρόπο μπορούμε για το δικαίωμα στην εργασία και για την άδικη απόλυσή μας. Είμαστε δίπλα σε όλους όσους αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα να αγωνιστούμε πλάι-πλάι».

Ο Αντώνης Σταματόπουλος-Πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών τόνισε:  Στις 26 Ιανουαρίου κλείνουμε ένα χρόνο επιστράτευσης , η οποία δε σταμάτησε ακόμη και μετά από επερώτηση 30 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή.  Βιώνουμε την καταστολή και την τρομοκρατία, απειλές από τους γενικός διευθυντές και από τον πρόεδρο. Στην τελευταία απεργία της ΓΣΕΕ δε μπόρεσαν να απεργήσουν  οι συνάδελφοι, όσους τολμήσαμε μας τιμωρούν με μία ημέρα στέρηση του μισθού μας. Εμείς συνεχίζουμε στο χώρο μας, αλλά  με αλληλεγγύη και προς τους άλλους κλάδους. Δεν παρακαλάμε να άρει την επιστράτευση ο δυνάστης, θα τη σταματήσουμε με αγώνα. 

Από τον ίδιο χώρο (Μετρό Αθηνών) ο γενικός γραμματέας του σωματείου Μάνθος Τσακός διατύπωσε την άποψη ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να μεταφέρει όλο το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, απλώς το κάνει τμηματικά, διαλύοντας σιγά-σιγά κάθε κλάδο. Ταυτόχρονα στοχοποιεί τους αγώνες και τους συνδικαλιστές, ιδιαίτερα τους ανένταχτους. Έκκληση προς τους επιστήμονες και τους ανθρώπους του πεζοδρομίου έκανε ο κ.Τσακός  ζητώντας να δώσουν το σύνθημα για ένα διαρκή αγώνα, ώστε να μην περάσουν αυτές οι πολιτικές.

Ο Παναγιώτης Παπανικολάου-μέλος Σωματείου Εργαζομένων Γενικού Κρατικού Νικαίας, ΔΣ Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και ΔΣ ΕΙΝΑΠ, είπε ότι αυτό που γίνεται στο χώρο της υγείας είναι κρυμμένο, δυστυχώς  με ευθύνη και των ΜΜΕ. Η αλήθεια παρουσιάστηκε από τον βουλευτή Θανάση Πλεύρη, ο οποίος έκανε γνωστό ότι το κράτος μελλοντικά δε θα χρηματοδοτεί, τίποτε, εκτός από τις εργοδοτικές εισφορές.

Θα καταργηθούν όλες οι πρωτοβάθμιες δομές. Θα υπάρχει μόνο ένα δίκτυο γιατρών που θα είναι μάλλον πορτιέρηδες για να εμποδίζουν τον ασθενή να έχει πρόσβαση στην περίθαλψη. Στο χώρο της υγείας θα κάνει κουμάντο η μαφία, όλοι οι άλλοι θα είναι ιδιώτες συμβεβλημένοι, ούτε καν γιατροί της γειτονιάς. Η νομοθεσία υπάρχει από την εποχή του Λοβέρδου, απλώς τώρα εφαρμόζεται. Ο ΕΟΠΥΥ χρωστάει πάνω από 1 δις στα νοσοκομεία. Το προσδόκιμο ζωής έχει μειωθεί κατά 2 χρόνια, κάτι που πρέπει να χαρακτηριστεί ως «κοινωνική γενοκτονία». Η θνησιμότητα σε μεσήλικες ιδιαίτερα άντρες από εμφράγματα  έχει αυξηθεί ραγδαία.

Ο Νάσος Παυλάκης μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Ελληνικής Χαλυβουργίας, μίλησε για τους  9 μήνες αγώνα που είχε περισσότερη απήχηση στο εξωτερικό παρά στην Ελλάδα. «Καταφέραμε να κρατήσουμε το μισθό μας στο ίδιο επίπεδο που ήταν πριν από 3 χρόνια, όμως ο εργοδότης μας έχει ποτέ σε διαθεσιμότητα πότε σε αργία. Καταφέραμε να ενώσουμε τις ψυχές μας αλλά χάσαμε τη ζωή μας, πάντως νιώθουμε κερδισμένοι».

Ο Βενιαμίν Μπατής Γενικός γραμματέας Ένωσης Ασκούμενων και Νέων Δικηγόρων Αθηνών, αναφέρθηκε στις συνθήκες στις οποίες καλούνται να εργαστούν οι συνάδελφοί του,  με απεριόριστο χρόνο απασχόλησης, με απαιτήσεις για οποιαδήποτε δουλειά και  μισθό 350 ευρώ, ενώ οι ασφαλιστικές εισφορές φτάνουν τα 3000 ευρώ το χρόνο.

Από το χώρο των δικηγόρων επίσης στην παρέμβασή του ο Γαβριήλ 

Πελεκίδης, (μέλος Κ.Ε. του ΚΑΠ-Σπίθα), κατήγγειλε ότι συλλαμβάνονται δικηγόροι την ώρα της δουλειάς τους (περιπτώσεις σε Σκουριές , Ιωάννινα κ.τ.λ.).  Η Ελλάδα, πρόσθεσε, είναι χώρα ευλογημένη με αρκετούς πόρους, που αν αξιοποιηθούν μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μέλλον ευτυχισμένο. Μόνο με ένα παλλαϊκό μέτωπο μπορούμε να το πετύχουμε αυτό, διαφορετικά δε θα μας αφήσουν!

Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η παρέμβαση ενός 18χρονου φοιτητή, που παραβρέθηκε στην ημερίδα,  και που υφίσταται τα αποτελέσματα των κυβερνητικών επιλογών, έχοντας γονείς άνεργους, ο πατέρα σκέπτεται  να μεταναστεύσει, η μητέρα που πάσχει από αυτοάνοσο νόσημα δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακά της, τα αδέρφια του είναι μοιρασμένα σε παππούδες και γιαγιάδες για να επιβιώσουν και ο ίδιος αναρωτιέται τι μέλλον του επιφυλάσσει αυτή η πατρίδα!

Όλοι οι συμμετέχοντες συμφώνησαν να συνεχίζουν την επικοινωνία με σκοπό να καλλιεργήσουν και να διαδώσουν την ιδέα ενός ενιαίου ακηδεμόνευτου μετώπου αντίστασης στις μνημονιακές πολιτικές. Όπως είπε ο καθηγητής Γιάννης Μαΐστρος καταλήγοντας, «η εξουσία μπορεί να μας έχει  καταντήσει νούμερα, όμως η κοινωνία μπορεί να μας ξανακάνει πρόσωπα»!