Αγαπητοί συνάδελφοι
Όπως είπα και στη Γενική Συνέλευση την περασμένη Τρίτη, είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ο κλάδος μας έχει πληγεί περισσότερο από όλους τους κλάδους της ελληνικής κοινωνίας. Η ανεργία συνεχώς αυξάνεται, οι μορφές εκμετάλλευσης επεκτείνονται με ατέλειωτες ώρες εργασίας, με απλήρωτη εργασία, με ανασφάλιστη εργασία, με αδήλωτη εργασία, ή με απώλεια της θέσης εργασίας επιστρέφοντας από την άδεια τοκετού.
Εκτός από τα ατομικά πλήγματα όμως, έχουμε δεχτεί και συλλογικά. Κατάρρευση του ΕΔΟΕΑΠ, φτωχοποίηση της ΕΣΗΕΑ. Και όταν πλήττονται τα συλλογικά μας όργανα, πλήττονται και τα δημοκρατικά και κοινωνικά μας δικαιώματα και καταλήγουμε στον μεσαίωνα που μέχρι τώρα μόνο από τα βιβλία γνωρίζουμε.