Ορισμός Ρατσιστικού Λόγου : Αν εγώ κλέψω φταιω εγώ. Αν κλέψει ένας πρόσφυγας φταίνε όλοι οι πρόσφυγες

Του Δημήτρη Σούλτα

Η συζήτηση για την απόφαση του Πειθαρχικού της Ένωσης να διαγράψει προσωρινά καποια μέλη και να κάνει συστάσεις σε κάποια άλλα για την κάλυψη των γεγονότων κατά τη διάρκεια του περσινού καλοκαιριού άναψε φωτιές. Πολλή συζήτηση έγινε για το τι είναι δεοντολογία, τι είναι πειθαρχική παράβαση, τι είναι ισομερής δημοσιογραφική κάλυψη. 

Ας δούμε λοιπόν τι είναι πειθαρχική παράβαση για έναν δημοσιογράφο. 

Δεν θα ανατρέξω στο παρελθόν. Θα πάω στην χθεσινή εκπομπή του Μπογδάνου, στην οποία συνομιλεί με τον "διωκόμενο" Άρη Πορτοσάλτε. Με αφορμή το χθεσινό περιστατικό με το μωρό στο λιμάνι, ο Πορτοσάλτε λέει: "Αυτό το περιστατικό, το ότι πήγε να πετάξει το παιδί στη θάλασσα, δείχνει την αντίληψη για τη ζωή που έχουν αυτοί οι άνθρωποι, την αντίληψη που έχουν για τα παιδιά, την αντίληψη που έχουν για τις γυναίκες".

 Και ο μέγας παρουσιαστής Μπογδάνος συμπληρώνει: 


"Μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική Αστυνομία, με όση δικαιοδοσία πασχίζει να βρει, έχει ξεκινήσει διαδικασία, προσπαθώντας να αποτρέψει περισσότερους βιασμούς, απ' αυτούς που ήδη λαμβάνουν χώρα". 

Πρώτον, είναι σαφέστατα ρατσιστικός λόγος το να αποδίδεις προθέσεις, πράξεις και ιδιότητες του ενός στο σύνολο. Δε θα μπω στη διαδικασία να υποστηρίξω την κίνηση του πρόσφυγα (που κατά την άποψη μου έθεσε σε κίνδυνο το παιδί, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει ότι πήγε να το πετάξει στη θάλασσα). Είναι ο ορισμός του ρατσιστικού λόγου. Αν εγώ κλέψω κάποιον έχω προσωπικά την ευθύνη. Αν κλέψει ένας πρόσφυγας ή ένας μετανάστης φέρουν την ευθύνη όλοι. 

Δεύτερον, βασική αρχή στη δημοσιογραφία είναι ότι πρέπει να έχω στοιχεία για να ισχυριστώ ένα γεγονός, πολλώ δε μάλλον όταν αποδίδω σε ομάδα ανθρώπων πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα. Από ποια στοιχεία ο Μπογδάνος συμπεραίνει ότι γίνονται συνεχείς βιασμοί γυναικών στις τάξεις των προσφύγων και δίνει μάλιστα την εντύπωση ότι αυτό συμβαίνει με αυξανόμενο ρυθμό; 

Δεν είναι αυτό διασπορά ψευδών ειδήσεων;

Δεν είναι συκοφαντική δυσφήμιση ανθρώπων, οι οποίοι γνωρίζει ο παρουσιαστής ότι δεν μπορούν να κινηθούν νομικά εναντίον του, λόγω της δυσχερούς θέσης στην οποίαν βρίσκονται;

Δεν είναι όλα αυτά πειθαρχικά παραπτώματα; 

Είναι "δικαίωμα" του δημοσιογράφου να βγαίνει στο γυαλί και να ρίχνει λάσπη σε όποιον γουστάρει και ειδικά σε έναν αδύναμο; Και επειδή μπερδεύουμε συχνά κάποια πράγματα. Γνώμη ο δημοσιογράφος μπορεί να εκφράσει κι αυτή η έκφραση θα πρέπει να είναι ελεύθερη. Μπορεί να πω ότι ο Τσίπρας είναι εξαιρετικός ή ανίκανος ή ψεύτης ή ειλικρινής. Αυτή είναι η κρίση, άσχετα αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με αυτήν. Καμία δημοσιογραφική κρίση δεν είναι παράπτωμα. 

Το πρόβλημα αρχίζει όταν αρχίζω να μεταδίδω εν γνώσει μου παραποιημένες ειδήσεις (κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τηλεοπτικούς σταθμούς, αλλά για όλους) και κυρίως όταν αρχίζω να δημιουργώ κλίμα. Όταν τρομοκρατώ για να κατευθύνω τον κόσμο προς μία συμπεριφορά ή εκλογική στάση. ΑΥΤΟ είναι παράπτωμα (με ποινικές προεκτάσεις ενδεχομένως). 

Η ελληνική τηλεόραση τα περασμένα 2-3 χρόνια γνώρισε τις χειρότερες στιγμές της. Κάποια δελτία δεν είχαν καμία σχέση με ειδήσεις. Τρομοκρατούσαν και μόνο. Δεν έλεγαν "ναι", που είναι δικαίωμα τους. Είχαν ανισομερή κάλυψη, εμφάνιζαν την επικράτηση της άλλης άποψης ως την συντέλεια του κόσμου. Και αυτό κρίθηκε ουσιαστικά. Η απόπειρα να εμφανιστεί ως μία απόφαση κατευθυνόμενη από την κυβέρνηση ή ακόμα χειρότερα να εμφανιστεί η ΕΣΗΕΑ ως ένα ενεργούμενο της κυβέρνησης είναι τουλάχιστον ατυχής. 

Και για να είμαστε σαφείς για πράγματα που μάλλον θα έπρεπε ήδη να γνωρίζουμε. Η απόφαση για διαγραφή ή μη δημοσιογράφων λαμβάνεται από το Πειθαρχικό και όχι από το Δ.Σ. Το Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ ΔΕΝ ελέγχεται από την παράταξη που υποστηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Διαθέτει για την ακρίβεια 2 από τις 11 έδρες. Πρόεδρος από την παράταξη "Συσπείρωση Δημοσιογράφων- Δούρειος Τύπος" όταν ήταν πρώτη δύναμη στην Ένωση ήταν ο προ-προηγούμενος. Το ότι η ΕΣΗΕΑ έχει αλωθεί από κάποιους σατανικούς αριστερούς που "θέλουν να μας κάνουν Βόρεια Κορέα" βρίσκεται μόνο στα κεφάλια κάποιων θερμοκέφαλων και πουθενά αλλού. 

Έχω τα μύρια όσα να καταλογίσω στην ΕΣΗΕΑ (και το έχω κάνει πολλές φορές), αλλά το παραμύθι "ήρθαν οι αριστεροί να κατεδαφίσουν τον πολιτισμό μας μέσω της ΕΣΗΕΑ" είναι κακοπαιγμένο παραμύθι με πρωταγωνιστή δράκο υπό την επήρεια ναρκωτικών. 

Ο καθένας βέβαια κρίνεται. Και η κυβέρνηση και η ΕΣΗΕΑ και οι δημοσιογράφοι σε όποιο μέσο κι αν υπηρετούν. Αλλά μερικές φορές η κριτική μοιάζει να είναι αλά καρτ. Θεωρώ ειλικρινή και ανυστερόβουλη την αντίθεση στην απόφαση του πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ μόνο απ' όσους είχαν εκφραστεί με την ίδια σαφήνεια κατά των απολύσεων ή απομακρύνσεων από σταθμούς, λόγω της άποψης που εξέφραζαν οι δημοσιογράφοι που απομακρύνθηκαν. Στον ΣΚΑΪ ειδικά έγινε κανονικά "επιχείρηση σκούπα". Διακόπηκε η συνεργασία ακόμα και με την πρώτη σε ακροαματικότητα εκπομπή του σταθμού, λόγω της άποψης που εξέφραζε. Και σίγουρα δεν θεωρώ σοβαρές τις κραυγές από ανθρώπους που, αν είχε ανάλογο κωδικό το taxis, θα έκαναν δήλωση ως "γλείφτες κώλων".