Στον εκδοτικό χώρο τον τελευταίο καιρό, προφανώς και λόγω της
κρίσης, κυκλοφορούν διάφορες τριλογίες. Τρία διαφορετικά βιβλία του ίδιου
συγγραφέα σε μία έκδοση.
Αυτή η επιχειρηματική τακτική ίσως και να θεωρείται
υψηλότερης αποδοτικότητας από τους χειρισμούς της κυβέρνησης στην «Τριλογία
του... μαύρου», η οποία εξελίσσεται με απίστευτη ταχύτητα τον τελευταίο καιρό.
Και μιλάμε για την υπόθεση της
ΕΡΤ, της Δημοτικής Αστυνομίας και των καθηγητών.
Οι τελευταίοι, έκπληκτοι και
οργισμένοι, είδαν την κυβέρνηση να μοιράζει ως διαφημιστικά φυλλάδια αρχεία
excel με υπό απόλυση συναδέλφους τους, έτσι... Σαν να επελέγησαν από κάποιο
software ηλεκτρονικής κλήρωσης για να κερδίσουν ένα τριήμερο σε νησί του
Αργοσαρωνικού.
Μια βασική αρχή της πολιτικής
υπευθυνότητας υπαγορεύει το εξής: «Η βία των μέσων που μετέρχεται κάποιος για
την πραγμάτωση κάθε σκοπού καταργεί οτιδήποτε θετικό μπορεί να υπάρχει στο
σκοπό αυτόν». Είναι μία από τις δεκάδες προσεγγίσεις που έχουν γίνει στο θέμα
της «ηθικής της πολιτικής επιλογής», που απέχει από σαφείς ιδεολογικοπολιτικές,
κομματικές στρατηγικές ή αδιέξοδα - στην ελληνική περίπτωση. Οχι όμως και από
βασικές ανθρωπιστικές αρχές και το σεβασμό στη λεπτή ισορροπία που πρέπει να
ισχύει μεταξύ υπευθυνότητας και πραγματισμού.
Φυσικά και δεν χωρεί αμφιβολία
ότι στην ΕΡΤ όλα αυτά τα χρόνια άνθησαν και έθαλαν δημοσιογραφικά ταλέντα,
υποδείγματα ήθους και συναδελφικότητας. Υπήρξαν όμως και νοσηρά φαινόμενα, για
τα οποία ουδείς είχε αντιδράσει ελέω, μάλιστα, και του γνωστού συνδικαλιστικού
δημοσιογραφικού αυτισμού. Μιλάμε για διάφορα καλοποτισμένα αναρριχητικά φυτά
που -ως γνωστόν- είναι καταδικασμένα να μην ξεπεράσουν ποτέ αυτά που τα
στηρίζουν. Αλλά η λογική του μαύρου θριάμβευσε.
Κάτι ανάλογο και σε άλλη κλίμακα
ίσχυε και με τη Δημοτική Αστυνομία. Σχεδόν μηδενικής λαοφιλίας υπηρεσία, καθώς
η βασική της δουλειά ήταν να κόβει κλήσεις σε απεγνωσμένους οδηγούς στο
κυκλοφοριακό τσίρκο της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων ή να κυνηγάει με το
φραπέ στο ένα χέρι μικροπωλητές κάθε φυλής. Αυτό τι σημαίνει όμως; Οτι αν
υιοθετήσουμε όλοι ως άποψη και εδώ τη λογική του μαύρου, δεν κάνουμε τίποτε
άλλο από το να χορηγούμε άλλοθι στην κυβέρνηση, που με τη λογική της εύκολης
λείας και του τεχνάσματος της κινητικότητας κρύβει τις αλήθειες κάτω από το
χαλί. Και η σημαντικότερη εξ αυτών είναι ότι δεν έχει την ειλικρίνεια να
παραδεχθεί ότι τόσο αυτή όσο και οι προηγούμενες δεν έμαθαν ποτέ ή δεν
προσπάθησαν -ενδίδοντας δουλικώς είτε στις αντιρρήσεις είτε στην ίδια τους την
ανικανότητα- να στήσουν μηχανισμούς αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα. Το γεγονός
ότι στις υπηρεσίες της Δημοτικής Αστυνομίας βρήκαν επαγγελματικό κατάλυμα και
άνθρωποι με πάμπολλα πτυχία και μεταπτυχιακές σπουδές («Ε», 13/7), και όχι
ρεμπεσκέδες των κομματικών Τοπικών, κάτι θα πρέπει να λέει σε όσους απλώνουν σαν
ανέμελη μπουγάδα το μαύρο πέπλο της ανεργίας πάνω από χιλιάδες ανθρώπους
επαναλαμβάνοντας μονότονα τον υπαγορευμένο αριθμό: «12.500 απολύσεις».
Και με τους καθηγητές, τι; «Τόσοι
πρέπει, τόσοι θα φύγουν». Πώς; Με ποια κριτήρια; Είδε κάποιος κλιματιζόμενος
γραφειοκράτης τι δουλειά έχει κάνει ο καθένας τους με τα «παιδιά» του πριν δει
το όνομά του στις λίστες; Οχι. Για ποιον λόγο άλλωστε; Η λογική του «μαύρου»
παντού, της τρομοκρατικής ισοπέδωσης, του «καμένου χωραφιού» από ανθρώπους που
μοιάζουν να κατοικούν σε δανεικά κοστούμια με κάτι πλαστά ασφαλιστήρια
συμβόλαια στις τσέπες που τους υπόσχονται τη δική τους επιβίωση. Αν υπάρχουν
μερικοί συγκλονιστικοί παραλογισμοί σε αυτήν την «Τριλογία του μαύρου», ένας
είναι ο «σας εξοντώνω όλους για το καλό όλων...».
k.kyriakopoulos@eleftherotypia.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας μετράει για μάς