Το χρώμα της ανεργίας

 

Συγκλονιστική μαρτυρία στο παρασκήνιο των εκλογων

Της Ευγενίας Κατούφα

Μέλους της Εφορευτικής

Επιτροπής

Στην ΕΣΗΕΑ

Παρασκευή βράδυ σχεδόν μεσάνυχτα και μόλις γύρισα από την καταμέτρηση των ψήφων στην ΕΣΗΕΑ. Δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, ίσως να χρειαστούν και επαναλήψεις. Ήταν πολύ κοπιαστική η άσκηση αυτής της δημοκρατικής υποχρέωσής μου να προσφέρω τις υπηρεσίες μου ως μέλος της εφορευτικής σ’ αυτές τις εκλογές. Είχαμε να εκφράσουμε την προτίμησή μας για πολλά θέματα: διοικητικό συμβούλιο, εξελεγκτική (οι περισσότεροι ξεχνούσαν να βάλουν σταυρό και σ’ αυτούς τους υποψηφίους) πειθαρχικά, απολογισμός, προϋπολογισμός, καταγγελία συλλογικής σύμβασης, εκπρόσωπο στο μικτό συμβούλιο ή συνταξιούχους… Η καταμέτρηση επίπονη, ως τα χαράματα, αλλά συνεχίστηκε πάλι σήμερα, με μάτια κατακόκκινα, πόδια πρησμένα, κεφάλι «εκατό οκάδες» μέση να πονάει… 

Περισσότερο όμως επίπονο ήταν αυτό που άκουσα τόσες μα τόσες φορές αυτές τις δύο ημέρες ως απάντηση στο ερώτημα: Σε ποιο μέσο είσαι συνάδελφε για να σου δώσουμε ψηφοδέλτιο για εκπρόσωπο; Και η απάντηση πανομοιότυπη: «Στο σπίτι μου», «σε κανένα μέσο», «είμαι άνεργος», «είμαι με μπλοκάκι και δεν έχω δικαίωμα να ψηφίσω για εκπρόσωπο»!

Νομίζω ότι αυτή η απάντηση ...

δόθηκε –αν όχι από τους μισούς ψηφοφόρους- σίγουρα από περισσότερους από αυτούς που το όνομά τους στον κατάλογο ήταν χρωματισμένο με κίτρινο χρώμα (το χρώμα της ανεργίας).

Ακόμη πιο οδυνηρό ήταν να ακούω κάποιους από τους άνεργους συναδέλφους που κληρώθηκαν για να βοηθήσουν στη διαδικασία με προοπτική να εισπράξουν κάτι από την ένωσή μας να λένε ότι κάποιοι από αυτούς που ήρθαν να ψηφίσουν τους είχαν υποσχεθεί μια δουλειά, ένα μεροκάματο, μια ελπίδα για αξιοπρέπεια… Κάποιοι είχαν και το θράσος να εκπλήσσονται όταν τους έβλεπαν: Ακόμα είσαι άνεργη; Σε πήρα αλλά δε σε βρήκα, άλλαξες κινητό;;; 

Τι υποκρισία!!!

Και μάλιστα σε τόσο δύσκολες ώρες που η αποζημίωση –αν δόθηκε- εξανεμίστηκε, που οι όποιες οικονομίες τελειώνουν, που η ελπίδα απομακρύνεται όλο και περισσότερο.

Στην ίδια αίθουσα κάποια κοριτσόπουλα με εμφάνιση που έδινε την εντύπωση για πορεία σε …πασαρέλα έρχονταν με χαχανητά να ασκήσουν για πρώτη φορά το δικαίωμά τους, αφού είχαν γίνει μέλη της ένωσης μόλις πριν από λίγες μέρες –μάλιστα δεν είχαν λάβει ακόμη την ταυτότητά τους και χρειάστηκε να φέρουν βεβαίωση από τη γραμματεία.

Θυμήθηκα λοιπόν τα συμπεράσματα μιας έρευνας που ο συνάδελφος μας Περικλής Βασιλόπουλος δημοσίευσε ανεπίσημα, διότι η έρευνα δεν έχει δημοσιευτεί επισήμως, αν και έγινε από κάποιο πανεπιστήμιο.

Τον κυριότερο εύρημά της, όμως, ήταν ότι τα μέλη των πρώην κυβερνητικών κομμάτων εμφανίζουν ανεργία μόλις στο 5% και αναρωτήθηκα: Πόση πρέπει να είναι η ανεργία στον υπόλοιπο λαό για να βγει ο μέσος όρος που ξέρουμε;;;

Γύρισα και κοίταξα το πρόσωπο του συναδέλφου που έχει απολυθεί από αριστερή εφημερίδα μετά από 23 χρόνια δουλειάς, ενώ είναι και πατέρας ενός κοριτσιού… Ακόμη αυτή την ώρα βγάζει τα μάτια του πάνω από κάποια ψηφοδέλτια για λίγα ευρώ…