Κόντρα σε κάθε σύστημα που βλάπτει την υγεία μας και τη ζωή μας

Της Γεωργίας Νιαπά

Στις 3 και 4 Ιουνίου ψηφίζουμε για τα μέλη του νέου διοικητικού συμβουλίου της Ένωσής μας, της ΕΣΗΕΑ.

Τα προβλήματα του χώρου μας είναι πολλά και γνωστά στους περισσότερους από εμάς που δεν μας αρέσει να στρουθοκαμηλίζουμε. 

Ανεργία, ανασφάλιστη εργασία, μειώσεις στις μειώσεις, πληρωμές έναντι οφειλών μηνών, κρατημένες εισφορές εργαζομένων και αγγελιόσημο που δεν καταβλήθηκαν ποτέ στα ταμεία μας. Εκατοντάδες διαδικτυακοί συνάδελφοι που τους κρατάμε έξω από την Ένωση και τα ταμεία μας ως παιδιά ενός κατώτερου θεού, όπως και τους συναδέλφους που απασχολούνται στις εταιρείες παραγωγής ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων. Νέοι σε ηλικία συνταξιούχοι που, λόγω της κρίσης, αναγκάστηκαν...

 να κατεβάσουν τα μολύβια και να συντηρούν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους με συντάξεις πείνας, με αμφίβολο ακόμα κι έτσι το μέλλον τους.

Πολλά από αυτά τα προβλήματα μάλιστα είναι πλέον χρόνια, μια και οι προηγούμενες διοικήσεις της Ένωσής μας και κυρίως αυτές των τελευταίων χρόνων δεν κινήθηκαν προς τη λύση τους. Είτε γιατί δεν εκτίμησαν σωστά το πραγματικό τους μέγεθος και τη διάστασή τους στο μέλλον, είτε γιατί δεν θέλησαν να χαλάσουν τις καρδιές τους με τους εργοδότες και την εκάστοτε πολιτική ηγεσία της χώρας μας. Έτσι λοιπόν, πιάσαμε πάτο...

 

Η απογοήτευση και η κατήφεια όμως δεν ήταν ποτέ συμβατές με την ιδιοσυγκρασία του μάχιμου δημοσιογράφου και δεν πρέπει να επιτρέψουμε ποτέ να συμβεί. Το οφείλουμε άλλωστε στους εαυτούς μας και κυρίως στους νέους συναδέλφους.

Λύσεις υπάρχουν πάντα και για κάθε πρόβλημα, μικρό ή μεγάλο, αρκεί να είμαστε αποφασισμένοι να τις κάνουμε πράξη, να είμαστε αποφασισμένοι να κοντραριστούμε με το όποιο σύστημα τις αρνείται και τις αντιπαλεύει.

Το ερώτημα λοιπόν που πρέπει να θέσει ο καθένας από εμάς στον εαυτό του αυτές τις λίγες ώρες πριν από την κάλπη, χωρίς προσωπικές βλέψεις και φιλοδοξίες, είναι αν η επιλογή του σε παρατάξεις και πρόσωπα είναι σωστή, αν είναι αυτή που επιβάλλει η κρίσιμη τούτη εποχή για την πορεία του κλάδου μας.

Ήρθε η ώρα που πρέπει να μπει επιτέλους το μαχαίρι βαθειά στην πληγή. Ήρθε η ώρα που επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε να εκλέξουμε συναδέλφους αποφασισμένους να κοντραριστούν με το όποιο σύστημα βλάπτει σοβαρά την υγεία μας και τη ζωή μας την ίδια.

Η κρίση με ανάγκασε να βγω πρόωρα στη σύνταξη, δεν βγήκα όμως και από τη δράση, γιατί οφείλω να υπερασπίζομαι τα δικαιώματα των νέων συναδέλφων, για το αύριο του κλάδου μας.

Ας μη λείψει κανένας συνάδελφος δημοσιογράφος, νέος ή παλιός, εργαζόμενος ή άνεργος, ημιαπασχολούμενος ή συνταξιούχος, από τούτες τις εκλογές. Η απαξίωση στην προκειμένη περίπτωση γίνεται μπούμερανγκ.

Γεωργία Νιαπά

Υποψήφια για το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ

με τους Μαχόμενους Δημοσιογράφους